بهاری بی چلچله – آژیراک

شعری از نسیم خاکسار

بهاری بی چلچله

در جایی از غزه،
این خاک ویران.
در زمینه ای خاکستری
که طرحی از زندگی در آن پیدا نیست،
که انگار نیست و نبوده هرگز
دختری خردسال بر خاک نشسته
قابلمه ای خالی در دست
دختر کوچکی دیگر با دیگچه ای خالی پشت سرش.
پشت سر او باز دختری
یک چشم شان به آسمان
چشم دیگرشان به روبه رو.
از بالای سرشان که زمانی آسمان نام داشت
و زمانی دور، خیلی دور،
رنگی آبی
و ابرهایی به رنگ ملافه های سپید
مدتی است بمب می بارد
و گاهی هم کیسه های غذا.
از روبه رو نابیوسان کامیونی پیدا می شود
با فوجی سرباز و آماده شلیک به هر حرکت مشکوک
وقتی آن ها با قابلمه های خالی شان هنوز روی زمین نشسته اند در انتظار غذا.
ما از دور، خیلی دور،
این عکس ها را تماشا می کنیم
و از بیچارگی عریان خودمان گریه می کنیم،
در بهاری بی چلچله.

(31 مارس 2024
اوترخت. هلند.)

پایان خبر آژیراک 

بهاری بی چلچله – آژیراک