ارث مرد از همسر فوت شده

بر اساس قانون مدنی ایران، مرد از همسر فوت شده خود ارث می برد و میزان این سهم با توجه به وجود یا عدم وجود فرزند برای متوفی، متفاوت خواهد بود. در صورت وجود فرزند (چه از ازدواج فعلی و چه از ازدواج های قبلی زن)، سهم مرد یک چهارم (۱/۴) از کل ترکه است، و در غیاب فرزند، این سهم به یک دوم (۱/۲) افزایش می یابد. این حقوق ارثی در چارچوب عقد دائم نکاح و با رعایت شرایط قانونی مربوطه محقق می شود.

شناخت دقیق قوانین و مقررات مربوط به ارث، به ویژه در شرایط حساس پس از فوت یکی از زوجین، از اهمیت بسزایی برخوردار است. این آگاهی نه تنها به فرد درگیر در این موضوع کمک می کند تا حقوق قانونی خود را به درستی شناسایی و پیگیری کند، بلکه از بروز ابهامات و اختلافات احتمالی در میان وراث نیز جلوگیری می نماید. قانون مدنی ایران، با پشتوانه فقه اسلامی، قواعد روشنی را برای توارث زوجین تعیین کرده است. این مقاله با هدف تبیین جامع و دقیق این قواعد، به بررسی تمامی جوانب ارث مرد از همسر فوت شده، از جمله شرایط، نحوه محاسبه، موانع قانونی و مواد مرتبط در قانون مدنی می پردازد تا راهنمایی کامل و مستندی برای مخاطبان فراهم آورد.

درک مبانی ارث: ترکه و جایگاه شوهر

برای فهم سهم الارث مرد از همسر متوفی، ابتدا لازم است با مفاهیم بنیادی ارث در قانون مدنی ایران آشنا شویم. ارث از جمله مسائل حقوقی است که ارتباط مستقیمی با حیات و ممات افراد دارد و قواعد آن به تفصیل در قانون مدنی تبیین شده است.

ترکه چیست؟

ترکه به کلیه اموال و دارایی های منقول و غیرمنقول، حقوق مالی، مطالبات و دیون شخص متوفی اطلاق می شود که پس از فوت وی باقی می ماند. این دارایی ها می تواند شامل ملک، خودرو، وجوه نقد، سهام، طلب از دیگران و هرگونه حق مالی قابل تقویم باشد. پیش از تقسیم ترکه میان وراث، ابتدا باید دیون متوفی، اعم از مهریه، نفقه معوقه، بدهی های بانکی و سایر تعهدات مالی، و همچنین هزینه های کفن و دفن و ثلث وصیت (در صورت وجود) از آن کسر و پرداخت شود.

موجبات ارث در قانون مدنی

قانون مدنی ایران، موجبات ارث را در دو دسته اصلی قرار می دهد: سبب و نسب.

• نسب: به قرابت خونی اطلاق می شود، مانند رابطه پدر و فرزندی، مادر و فرزندی، خواهر و برادری، و سایر خویشاوندان طبقات سه گانه ارث.
• سبب: به رابطه زوجیت دائمی (نکاح) اشاره دارد. در این رابطه، زن و شوهر به واسطه عقد دائم، از یکدیگر ارث می برند. شوهر به عنوان وارث سببی، جایگاه ویژه ای در نظام ارث دارد و حتی با وجود ورثه طبقات دیگر (مانند فرزندان، پدر و مادر متوفی)، سهم مشخصی از ترکه را دریافت می کند.

ماده ۸۶۱ قانون مدنی تصریح دارد: «موجبات ارث دو امر است: نسب و سبب.» و ماده ۸۶۴ نیز بیان می کند: «از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث می برند، هر یک از زوجین است که در حین فوت دیگری زنده باشد.»

مفهوم فرض و رد در ارث

در قانون ارث ایران، سهم برخی از وراث به صورت مشخص و با کسری معین تعیین شده است که به آن فرض گفته می شود. سهم شوهر از جمله سهام با فرض است. در برخی موارد، پس از پرداخت سهام با فرض به وراث مربوطه، ممکن است قسمتی از ترکه باقی بماند. اگر هیچ وارث دیگری جز شوهر وجود نداشته باشد و یا سایر ورثه، وارثان با فرض نباشند، این باقیمانده ترکه به شوهر رد می شود و او تمام اموال را به ارث می برد. ماده ۹۴۹ قانون مدنی در این خصوص می گوید: «در صورت نبودن هیچ وارث دیگر به جز زوج، ترکه متوفی تماماً به زوج می رسد.»

سهم شوهر از ترکه همسر فوت شده، یک سهم از فرض است که بسته به وجود یا عدم وجود فرزند برای متوفی، یک چهارم یا یک دوم از کل ترکه را شامل می شود. در صورت نبود هیچ وارث دیگر، مابقی ترکه نیز به او رد خواهد شد.

شرایط اساسی ارث بردن مرد از همسر فوت شده

توارث زوجین، همانند هر حکم حقوقی دیگری، منوط به تحقق شرایطی است که در قانون مدنی به صراحت بیان شده اند. عدم وجود هر یک از این شرایط می تواند مانع از ارث بری مرد از همسر فوت شده اش شود.

ضرورت عقد نکاح دائم

یکی از اساسی ترین شرایط توارث زوجین، وجود عقد نکاح دائم میان زن و شوهر است. قانون مدنی به طور مشخص در ماده ۹۴۰ اعلام می دارد: «زوجین که زوجیت آن ها دائمی باشد و ممنوع از ارث نباشند، از یکدیگر ارث می برند.» این بدان معناست که تنها رابطه ای که بر پایه عقد دائم شکل گرفته، موجب توارث می شود.

عدم توارث در عقد موقت

بر خلاف عقد دائم، در عقد موقت (صیغه) رابطه توارث بین زوجین برقرار نمی شود. این یک استثنای مهم و قاعده فقهی است که در قانون مدنی نیز مورد تأکید قرار گرفته است. حتی اگر در ضمن عقد موقت، شرط توارث نیز گنجانده شود، این شرط به دلیل مغایرت با قواعد آمره (قواعدی که به هیچ وجه نمی توان برخلاف آن ها توافق کرد) باطل و بی اثر خواهد بود.

زنده بودن زوجین در زمان فوت

شرط بدیهی اما حیاتی برای ارث بردن، زنده بودن وارث در زمان فوت مورث (شخص متوفی) است. اگر مرد پیش از همسرش فوت کند، طبعا نمی تواند از او ارث ببرد. همچنین، در صورتی که زمان فوت هر دو نامعلوم باشد و نتوان تقدم و تأخر فوت را اثبات کرد (مانند غرق شدن همزمان)، با رعایت شرایط خاصی ممکن است احکام مربوط به توارث اعمال نشود.

موانع قانونی ارث

علاوه بر شرایط ذکر شده، وجود برخی موانع قانونی نیز می تواند حق ارث بری مرد از همسرش را ساقط کند. این موانع، اصولاً بر پایه ملاحظات اخلاقی و حقوقی استوارند و از جمله مهم ترین آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• قتل عمد مورث: اگر مرد همسر خود را عمداً به قتل رسانده باشد، از او ارث نخواهد برد.
• کفر: در فقه اسلامی و به تبع آن در قانون مدنی ایران، کافر از مسلمان ارث نمی برد. (البته این مورد تفسیر و جزئیات خاص خود را دارد و بیشتر در موارد نادر و اختلافات مذهبی مطرح می شود).
• لعان: اگر مرد و زن نسبت به یکدیگر لعان کرده باشند (که در شرایط خاصی از سوگند و نفرین متقابل در مورد زنا یا نفی ولد صورت می گیرد)، رابطه توارث میان آن ها قطع می شود.
• ولد الزنا: فرزندی که از رابطه نامشروع متولد شده باشد، از پدر و مادر واقعی خود ارث نمی برد. (این مورد مستقیماً به ارث شوهر از زن مربوط نمی شود اما یکی از موانع کلی ارث است).

تأثیر طلاق بر ارث زوجین

وضعیت توارث زوجین در صورت طلاق، به نوع طلاق و زمان فوت بستگی دارد:

• طلاق رجعی: اگر زن در زمان عده طلاق رجعی فوت کند، شوهر از او ارث می برد و بالعکس. زیرا در طلاق رجعی، رابطه زوجیت به طور کامل منقطع نشده و امکان رجوع وجود دارد.
• طلاق بائن: در طلاق بائن، رابطه زوجیت بلافاصله و به طور کامل قطع می شود و پس از آن، زوجین از یکدیگر ارث نمی برند.
• استثنا در طلاق در زمان بیماری: یک استثنای مهم در ماده ۹۴۴ قانون مدنی وجود دارد. اگر مرد در حال بیماری، همسر خود را طلاق دهد و ظرف یک سال از تاریخ طلاق به دلیل همان بیماری فوت کند و زن نیز در این مدت ازدواج نکرده باشد، زن از او ارث می برد، حتی اگر طلاق بائن باشد. این حکم برای حمایت از زن در برابر طلاق های صوری یا سوء استفاده احتمالی وضع شده است. اگر زوجه در این مدت ازدواج مجدد کند، حق ارث او از بین می رود.

نحوه محاسبه سهم الارث مرد از همسر فوت شده: سناریوها و مثال ها

میزان سهم الارث مرد از همسر فوت شده، بسته به اینکه زن دارای فرزند باشد یا خیر، متفاوت خواهد بود. قانون مدنی این تفاوت را به وضوح مشخص کرده است.

سهم شوهر در صورت وجود فرزند

اگر زن فوت شده دارای فرزند باشد، سهم الارث شوهر از ترکه وی به میزان یک چهارم (۱/۴) از کلیه اموال و دارایی های او (اعم از منقول و غیرمنقول) است. در اینجا منظور از فرزند، اعم از فرزندان مشترک زن و شوهر یا فرزندانی است که زن از ازدواج های قبلی خود داشته است. قانون در این مورد تفاوتی قائل نمی شود و وجود هرگونه فرزند برای متوفی، سهم شوهر را به یک چهارم تقلیل می دهد.

مثال کاربردی ۱:

زنی فوت کرده و ترکه او شامل یک آپارتمان به ارزش ۸۰۰ میلیون تومان و یک حساب بانکی با موجودی ۱۰۰ میلیون تومان (در مجموع ۹۰۰ میلیون تومان) است. او یک فرزند و همسر دارد. دیون متوفی پس از پرداخت مهریه و سایر بدهی ها، صفر فرض می شود.

محاسبه:

• کل ترکه: ۹۰۰ میلیون تومان
• سهم شوهر (یک چهارم): ۹۰۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان × ۱/۴ = ۲۲۵,۰۰۰,۰۰۰ تومان
• مابقی ترکه (پس از کسر سهم شوهر): ۹۰۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان – ۲۲۵,۰۰۰,۰۰۰ تومان = ۶۷۵,۰۰۰,۰۰۰ تومان

این ۶۷۵ میلیون تومان مابقی ترکه، میان فرزندان و سایر ورثه (اگر وجود داشته باشند) تقسیم خواهد شد.

سهم شوهر در صورت عدم وجود فرزند

در صورتی که زن فوت شده هیچ فرزندی نداشته باشد (چه از ازدواج فعلی و چه از ازدواج های قبلی)، سهم الارث شوهر از ترکه وی به میزان یک دوم (۱/۲) از کلیه اموال و دارایی های او (اعم از منقول و غیرمنقول) خواهد بود.

مفهوم رد ترکه به شوهر

یکی از نکات مهم در این حالت، مفهوم رد ترکه است. اگر زن هیچ وارث دیگری (مانند پدر، مادر، خواهر، برادر و…) جز شوهر خود نداشته باشد، پس از اینکه شوهر سهم فرض خود (یک دوم) را دریافت کرد، باقیمانده ترکه نیز به او رد می شود و تمامی اموال به شوهر خواهد رسید. این حکم در ماده ۹۴۹ قانون مدنی تصریح شده و نشان دهنده جایگاه ویژه زوج در ارث است.

مثال کاربردی ۲:

زنی فوت کرده و ترکه او ۱۰۰ میلیون تومان وجه نقد است. او فرزندی ندارد، اما پدر و همسرش زنده هستند.

محاسبه:

• کل ترکه: ۱۰۰ میلیون تومان
• سهم شوهر (یک دوم به دلیل عدم وجود فرزند): ۱۰۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان × ۱/۲ = ۵۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان
• سهم پدر (یک ششم): ۱۰۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان × ۱/۶ = ۱۶,۶۶۶,۶۶۶ تومان (تقریباً)
• مابقی ترکه (پس از کسر سهم شوهر و پدر): ۱۰۰,۰۰۰,۰۰۰ – ۵۰,۰۰۰,۰۰۰ – ۱۶,۶۶۶,۶۶۶ = ۳۳,۳۳۳,۳۳۴ تومان. این مبلغ میان وراث با رعایت قواعد تقسیم ارث میان طبقات تقسیم می شود. (در این مثال فرضی، اگر فقط پدر باشد و فرزند نباشد، مادر هم یک ششم می برد و مابقی به پدر رد می شود).

مثال کاربردی ۳:

زنی فوت کرده و ترکه او ۱۵۰ میلیون تومان سهام شرکت است. او فرزندی ندارد و هیچ وارث دیگری جز همسرش زنده نیست.

محاسبه:

• کل ترکه: ۱۵۰ میلیون تومان
• سهم فرض شوهر (یک دوم): ۱۵۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان × ۱/۲ = ۷۵,۰۰۰,۰۰۰ تومان
• مابقی ترکه: ۷۵,۰۰۰,۰۰۰ تومان

چون هیچ وارث دیگری جز شوهر وجود ندارد، مابقی ترکه (۷۵ میلیون تومان) نیز به شوهر رد می شود. بنابراین، تمام ۱۵۰ میلیون تومان ترکه به شوهر می رسد.

قانون جدید ارث مرد از زن: واقعیت یا شایعه؟

یکی از سوالات رایج در زمینه ارث، این است که آیا قانونی جدید در خصوص سهم الارث مرد از زن تصویب شده است؟ پاسخ به این پرسش به طور قاطع خیر است. هیچ قانون جدیدی مبنی بر تغییر سهم الارث مرد از زن در قانون مدنی ایران به تصویب نرسیده است. آنچه در حال حاضر در مورد ارث زوجین جاری است، همان مواد قانون مدنی هستند که ریشه های عمیق فقهی دارند و از قواعد آمره محسوب می شوند.

قواعد آمره به قوانینی اطلاق می شود که جنبه نظم عمومی داشته و افراد نمی توانند با توافقات خود، آن ها را تغییر دهند. احکام ارث نیز عمدتاً از این دست قواعد هستند. بنابراین، مفاد ماده ۹۴۰ قانون مدنی و مواد مرتبط با آن، کماکان به قوت خود باقی است و سهم الارث مرد از همسر فوت شده، همچنان بر اساس همان یک چهارم یا یک دوم (با توجه به وجود یا عدم وجود فرزند) محاسبه می شود. هرگونه شایعه یا اطلاعاتی مبنی بر تغییر این قوانین، فاقد اعتبار حقوقی است.

بررسی مواد قانونی کلیدی مرتبط با ارث زوجین

قانون مدنی ایران، به تفصیل به موضوع ارث پرداخته و مواد متعددی را در خصوص توارث زوجین تدوین کرده است. درک این مواد برای هرگونه اقدام حقوقی در زمینه ارث ضروری است.

ماده ۸۶۱ قانون مدنی

این ماده به موجبات ارث اشاره دارد و بیان می کند: «موجبات ارث دو امر است: نسب و سبب.» این ماده پایه و اساس تقسیم بندی وراث را مشخص می کند و شوهر را تحت عنوان وارث سببی قرار می دهد.

ماده ۸۶۴ قانون مدنی

«از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث می برند، هر یک از زوجین است که در حین فوت دیگری زنده باشد.» این ماده به صراحت به حق توارث زوجین و شرط زنده بودن آن ها در زمان فوت اشاره دارد.

ماده ۹۴۰ قانون مدنی

«زوجین که زوجیت آن ها دائمی باشد و ممنوع از ارث نباشند، از یکدیگر ارث می برند.» این ماده تأکید اصلی را بر لزوم عقد نکاح دائم برای برقراری توارث و عدم وجود موانع قانونی ارث بری قرار می دهد.

ماده ۹۴۳ قانون مدنی

این ماده به وضعیت ارث در طلاق رجعی می پردازد: «اگر شوهر زن خود را به طلاق رجعی مطلقه کند هر یک از آن ها که قبل از انقضاء عده بمیرد دیگری از او ارث می برد و لیکن اگر فوت یکی از آن ها بعد از انقضاء عده بوده و یا طلاق بائن باشد از یکدیگر ارث نمی برند.» این ماده تمایز روشنی بین طلاق رجعی و بائن در خصوص ارث قائل می شود.

ماده ۹۴۴ قانون مدنی

ماده ۹۴۴ استثنایی بر قاعده عدم توارث در طلاق بائن در موارد خاص است: «اگر شوهر در حال مرض زن خود را طلاق دهد و در ظرف یک سال از تاریخ طلاق به علت همان مرض بمیرد، زوجه از او ارث می برد اگرچه طلاق بائن باشد و همچنین است اگر زن مهریه خود را مطالبه کرده و به موجب حکم دادگاه به طلاق منجر شده باشد، مشروط بر اینکه زن در این مدت ازدواج نکرده باشد.» این ماده به منظور حمایت از زن در برابر سوءاستفاده های احتمالی از حق طلاق در زمان بیماری مرد تدوین شده است.

ماده ۹۴۵ قانون مدنی

این ماده نیز در مورد عقد در حال بیماری است: «اگر مردی در حال مرض زنی را عقد کند و به همان مرض قبل از دخول فوت کند، زن از او ارث نمی برد. ولی اگر بعد از دخول یا بعد از افاقه از بیماری فوت کند، زن ارث می برد.» این حکم برای جلوگیری از عقد با اهداف مالی در زمان بیماری شدید وضع شده است.

ماده ۹۴۹ قانون مدنی

ماده ۹۴۹ به مفهوم رد ترکه اشاره دارد: «در صورت نبودن هیچ وارث دیگر به جز زوج، ترکه متوفی تماماً به زوج می رسد.» این ماده جایگاه خاص شوهر را به عنوان وارث سببی، در نبود وارثان دیگر، مشخص می کند و نشان می دهد که در این حالت، او نه تنها سهم فرض خود را می برد، بلکه باقیمانده ترکه نیز به او منتقل می شود.

نکات تکمیلی در مورد ارث مرد از زن

پیچیدگی های مسائل ارث صرفاً به تعیین میزان سهم محدود نمی شود. نکات تکمیلی متعددی وجود دارد که آگاهی از آن ها می تواند به فهم جامع تر و پیگیری صحیح تر حقوق ارثی کمک کند.

ارث از انواع اموال (منقول و غیرمنقول)

بر خلاف برخی باورهای عمومی، سهم الارث مرد از زن شامل تمامی انواع اموال متوفی، اعم از منقول (مانند وجوه نقد، سهام، خودرو، اثاثیه) و غیرمنقول (مانند زمین، خانه، آپارتمان) می شود. قانون در این خصوص تفکیکی قائل نشده و مرد سهم مقرر خود (یک چهارم یا یک دوم) را از مجموع ارزش کل ترکه زن به ارث می برد. در گذشته، سهم زن از اموال غیرمنقول مرد تنها قیمت آن بود و عین مال به او نمی رسید که با اصلاحات قانونی این محدودیت برداشته شد، اما در مورد ارث مرد از زن، همواره سهم او از تمامی اموال بوده است.

تأثیر مهریه و دیون بر سهم الارث

پیش از تقسیم ارث میان وراث، ابتدا باید دیون و تعهدات مالی متوفی از ترکه پرداخت شود. مهریه زن، حتی اگر پس از فوت او نیز پرداخت نشده باشد، به عنوان یک دین ممتاز بر ترکه زن محسوب می شود و باید ابتدا از آن کسر و به ورثه زن (در صورت فوت او، به وراث او) پرداخت شود. سایر دیون و بدهی های زن (مانند اقساط، وام ها، مالیات و…) نیز مشمول این قاعده هستند. بنابراین، سهم الارث مرد پس از کسر تمامی این دیون از اصل ترکه محاسبه می گردد.

تعدد زوجات و سهم الارث مرد

اگر مردی چند همسر دائمی داشته باشد و یکی از همسرانش فوت کند، سهم الارث مرد از آن همسر فوت شده، بدون توجه به وجود سایر همسران، بر اساس همان قواعد یک چهارم یا یک دوم (بسته به وجود فرزند از زن متوفی) محاسبه می شود. تعداد همسران دیگر مرد، تأثیری بر سهم الارث او از همسر فوت شده ندارد. هر سهم الارثی که مرد از هر یک از همسرانش می برد، مستقل از سایر همسران و روابط زوجیت دیگر اوست.

مراحل قانونی مطالبه و تقسیم ارث

برای مطالبه و تقسیم قانونی ارث، مرد (همراه با سایر وراث) باید مراحل مشخصی را طی کند:

1. دریافت گواهی فوت: اولین قدم، دریافت گواهی فوت متوفی از اداره ثبت احوال است.
2. درخواست گواهی انحصار وراثت: وراث باید به شورای حل اختلاف آخرین اقامتگاه متوفی مراجعه کرده و درخواست صدور گواهی انحصار وراثت را ارائه دهند. این گواهی، وراث قانونی و سهم الارث هر یک را مشخص می کند.
3. تحریر ترکه (در صورت نیاز): اگر ترکه متوفی نامشخص یا پیچیده باشد، ممکن است نیاز به تحریر ترکه باشد که طی آن تمامی اموال و دیون متوفی شناسایی و صورت برداری می شود.
4. تقسیم ترکه: پس از صدور گواهی انحصار وراثت و مشخص شدن میزان ترکه خالص (پس از کسر دیون)، وراث می توانند بر اساس سهم خود، اقدام به تقسیم ترکه کنند. این تقسیم می تواند به صورت توافقی یا از طریق دادگاه (در صورت عدم توافق) انجام شود.

امکان تغییر سهم الارث با توافق

سهم الارث قانونی که در قانون مدنی پیش بینی شده، از جمله قواعد آمره است و به همین دلیل، هرگونه توافق بین وراث پیش از فوت مورث یا قبل از تحقق ارث که منجر به تغییر سهام قانونی شود، باطل و بی اثر است. اما پس از فوت متوفی و مشخص شدن سهام هر وارث به صورت قانونی، وراث می توانند با توافق یکدیگر، سهام خود را صلح کرده، بفروشند یا به هر نحو دیگری با رعایت قوانین، تقسیم یا جابه جا کنند. این توافقات پس از تحقق ارث، قانونی و معتبر هستند.

به عنوان مثال، پس از فوت همسر و مشخص شدن سهم یک چهارم یا یک دوم شوهر، او می تواند با توافق فرزندان یا سایر وراث، سهم خود را به آن ها واگذار کند یا در ازای مبلغی، حق خود را به آن ها بفروشد. این امور در قالب صلح نامه یا مبایعه نامه و با رضایت طرفین قابل انجام است.

نتیجه گیری

مسئله ارث مرد از همسر فوت شده، یکی از مهم ترین موضوعات حقوقی در روابط زوجین است که آگاهی از جزئیات آن برای تمامی افراد جامعه ضروری به نظر می رسد. بر اساس قانون مدنی ایران، شوهر به عنوان وارث سببی، همواره از همسر دائمی خود ارث می برد. میزان این سهم، بسته به وجود یا عدم وجود فرزند برای متوفی، متفاوت خواهد بود؛ به این صورت که در صورت وجود فرزند، سهم شوهر یک چهارم (۱/۴) و در صورت عدم وجود فرزند، یک دوم (۱/۲) از کل ترکه است. همچنین، در نبود هیچ وارث دیگری جز شوهر، مابقی ترکه نیز به او رد شده و تمامی اموال به وی می رسد.

توارث زوجین صرفاً در عقد دائم محقق می شود و در عقد موقت، توارثی وجود ندارد. موانعی مانند قتل عمد مورث یا لعان نیز می توانند حق ارث بری را ساقط کنند. تأثیر طلاق بر ارث نیز به نوع طلاق (رجعی یا بائن) و زمان فوت بستگی دارد که در قانون مدنی به تفصیل تبیین شده است. پرداخت دیون و مهریه متوفی، همواره مقدم بر تقسیم ارث است و سهم الارث مرد پس از کسر این موارد محاسبه می شود. با توجه به پیچیدگی های احتمالی در فرآیندهای انحصار وراثت، تحریر ترکه و تقسیم آن، و همچنین لزوم رعایت دقیق مواد قانونی، دریافت مشاوره حقوقی تخصصی از وکلای مجرب و کارشناسان حقوقی می تواند راهگشا باشد و از بروز اختلافات و مشکلات آتی جلوگیری کند. برای دریافت مشاوره حقوقی دقیق و متناسب با شرایط خاص خود، می توانید با کارشناسان حقوقی ما تماس بگیرید.