رئیس‌جمهور: در شورای‌عالی انقلاب فرهنگی باید به زبان مشترک برسیم

به گزارش خبرگزاری آژیراک، 

مسعود پزشکیان در جلسه بعدازظهر سه‌شنبه هشتم آبان ۱۴۰۳ شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: اگر قرار است اسنادی در این شورا تدوین و تصویب شود، اما اجرا نشود، کار بیهوده‌ای کرده‌ایم؛ وقتی هم‌زمان اهداف متعددی را دنبال کنیم، به معنای آن است که هیچ‌کدام از این اهداف محقق نخواهد شد. به عنوان مثال وقتی شورای عالی انـقلاب فرهنگی سیاست‌هایی را در حوزه پزشکی به عنوان دستورالعمل تصویب و به نهادها و افراد ابلاغ می‌کند، اما اساتید، کارشناسان و مسئولان مربوطه در فرآیند تهیه آن نقشی نداشته‌اند و آن را قبول ندارند، چه انتظاری داریم که اجرا شوند؟ افرادی که قرار است مجموعه‌ای از تصمیمات و سیاست‌ها را اجرا کنند، باید درباره آنها قانع شده باشند.

رئیس‌جمهور با تأکید بر اینکه باید به زبان مشترک برسیم، خاطر نشان کرد: پیشنهاد من این است که در طول این دوره از فعالیت شورا یک یا دو مسئله را در اولویت قرار دهیم و روی آن متمرکز شویم و از طریق ایجاد زبان مشترک و تفاهم در مسائل به راه‌حل برسیم.

پزشکیان در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه «من هم مانند سایر روسای جمهور قبل از خود مسئولیت با زمانی محدود دارم و روزی این صندلی را ترک خواهم کرد، اما نظام هست و رو به جلو حرکت می‌کند»، اظهار کرد: نباید کاری کنیم که سرمایه اجتماعی نظام کاهش یابد و اگر امروز این اتفاق افتاده، باید محاسبه کنیم که چرا چنین شده است؟

رئیس‌جمهور با بیان اینکه وقتی صرفاً با دستور به دنبال حل مسائل هستیم، اختلافات شروع می‌شود و وضع جامعه هم بدتر خواهد شد، گفت: باید بتوانیم اهداف انقلاب و نظام و آنچه را که سیاست‌های کلی نظام تعیین کرده محقق کنیم و اگر در زمینه‌ای این اتفاق نیفتاده است باید بررسی شود که چرا به نتیجه نرسیده‌ایم. به نظر من یکی از علت‌های ناکامی ما در تحقق برخی اهداف این است که به جای گفتگو و رسیدن به نگاه مشترک، با هم تقابل می‌کنیم.

پزشکیان با اشاره به برخی اطلاعات و آمارهای طرح شده در جلسه درباره نارسایی‌های فرهنگی گفت: ما هم از این اوضاع راضی نیستیم و من به عنوان یک مسلمان ناراحتم که چرا چنین شده است، اما باید دست به دست هم دهیم و تلاش کنیم مشکلات حل شوند و بعد از یک سال ارزیابی کنیم که نتیجه تلاش‌هایمان چه بوده است و به کجا رسیده‌ایم.

رئیس‌جمهور افزود: من فکر می‌کنم که باید از آموزش‌وپرورش شروع کنیم و آنجا اصلاحاتی انجام دهیم که اوضاع فرهنگی بهتر شود، اما در هر کدام از این اقدامات، اگر با هم تلاش و هم‌افزایی نکنیم، نمی‌توانیم مشکلات را حل کنیم. به نظر من با قشر دانش‌آموز و دانشجو می‌توان به راحتی گفتگو و آنها را اقناع کرد، در حالی که با مواجهه و برخورد با دانشجویان اوضاع بدتر خواهد شد.