عموی مادر محرم است

یکی از پرسش های رایج در میان مسلمانان درباره روابط خویشاوندی و رعایت حدود شرعی، مسئله محرمیت عموی مادر است. پاسخ صریح و قاطع این است که بله، عموی مادر به شما محرم است. شناخت دقیق محارم و نامحرمان از اصول اساسی در رعایت احکام دینی و حفظ پاکی و آرامش در روابط خانوادگی است. این مقاله به بررسی جامع مبانی شرعی محرمیت عموی مادر، دسته بندی انواع محارم و تفاوت های عملی آن ها با نامحرمان می پردازد تا ابهامات موجود در این زمینه برطرف شود.

مبانی شرعی محرمیت عموی مادر

برای درک علت محرمیت عموی مادر، ابتدا باید به دسته بندی کلی محارم از منظر فقه اسلامی بپردازیم. محارم به سه دسته اصلی نسبی (خونی)، سببی (از طریق ازدواج) و رضاعی (از طریق شیرخوارگی) تقسیم می شوند. عموی مادر در دسته محارم نسبی قرار می گیرد و محرمیت او بر اساس پیوند خونی و نسبی استوار است.

تبیین محرمیت عموی مادر از منظر فقه

عموی مادر، در واقع برادرِ پدرِ مادر شماست. یعنی او برادر پدربزرگ مادری شما محسوب می شود. در فقه اسلامی، اجداد هرچه بالا روند، در حکم پدر و مادر هستند. بنابراین، پدربزرگ مادری شما (پدرِ مادر) در حکم پدر است و برادر او (عموی مادر شما) در حکم عموی پدرِ شما (یعنی پدربزرگ مادری شما) خواهد بود. این پیوند نسبی باعث ایجاد محرمیت ابدی می شود.

قرآن کریم در آیه ۲۳ سوره نساء به صراحت به برخی از محارم نسبی اشاره می کند:

حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهَاتُکُمْ وَبَنَاتُکُمْ وَأَخَوَاتُکُمْ وَعَمَّاتُکُمْ وَخَالاَتُکُمْ وَبَنَاتُ الأَخِ وَبَنَاتُ الأُخْتِ…

این آیه بیان می دارد که ازدواج با مادران، دختران، خواهران، عمه ها، خاله ها، دختران برادر و دختران خواهر بر شما حرام است. فقیهان اسلام با استناد به این آیه و روایات معتبر، دامنه محرمیت را به نسل های پایین تر و بالاتر نیز گسترش داده اند. منظور از دختران خواهر و دختران برادر در این آیه، تنها دختران مستقیم نیست، بلکه شامل نوادگان آن ها نیز می شود. به این ترتیب، عموی مادر شما، برادرِ پدرِ مادر شماست. شما نیز از نسل خواهرِ او (مادربزرگ شما) محسوب می شوید که در نهایت به حکم دختران خواهر می رسید و از این رو، ازدواج با عموی مادر شما حرام ابدی است. هر فردی که ازدواج با او حرام ابدی باشد، محرم محسوب می شود.

این حکم شرعی بر پایه اصولی محکم بنا شده است که هدف آن حفظ حریم خانواده، پیشگیری از اختلاط نسل ها و تحکیم بنیان های اخلاقی جامعه است. بنابراین، عموی مادر جزو خویشاوندان نسبی و خونی است که به سبب این پیوند، محرمیت او با شما قطعی است.

تفاوت محارم و نامحرمان: راهنمایی جامع

برای رعایت دقیق احکام شرعی، درک تفاوت میان محارم و نامحرمان امری حیاتی است. این تفاوت تنها در امکان یا عدم امکان ازدواج خلاصه نمی شود، بلکه شامل احکام عملی متعددی در زندگی روزمره است که ارتباط با هر یک را تعیین می کند.

تعریف محرم و نامحرم

• محرم: فردی است که ازدواج با او از نظر شرعی، برای همیشه حرام و ممنوع است. این حرمت ابدی، فارغ از هرگونه شرایط و ملاحظات، پیوندی معنوی و قانونی بین دو نفر ایجاد می کند که اجازه روابط نزدیک تر (غیر از امور جنسی) را فراهم می آورد.
• نامحرم: فردی است که ازدواج با او از نظر شرعی حلال و جایز است، مشروط به رعایت شرایط شرعی ازدواج مانند اذن ولی، رضایت طرفین و صیغه عقد.

تفاوت های عملی در احکام شرعی

شناخت این تفاوت ها در زندگی عملی افراد بسیار مهم است و بر نحوه تعاملات اجتماعی و خانوادگی تأثیر می گذارد:

1. نگاه کردن:
   • با محارم: نگاه کردن به تمام بدن محارم، به جز عورتین، بدون قصد لذت و ریبه (ترس از افتادن به گناه) جایز است. اما نگاه با قصد لذت، حتی به محارم، حرام است.
   • با نامحرمان: نگاه کردن به نامحرم، به جز گردی صورت و دست ها تا مچ، با یا بدون قصد لذت، حرام است. نگاه به گردی صورت و دست ها نیز اگر با قصد لذت باشد یا خوف افتادن به گناه وجود داشته باشد، حرام است.
2. حجاب:
   • در برابر محارم: حجاب کامل (پوشاندن سر و گردن و موها) در برابر محارم واجب نیست. زن می تواند با پوششی متعارف که عرفاً زینت محسوب نشود (مثل لباس های خانه)، در برابر محارم خود حاضر شود. البته پوشاندن عورتین حتی از محارم نیز واجب است.
   • در برابر نامحرمان: حجاب کامل شامل پوشاندن تمام بدن به جز گردی صورت و دست ها تا مچ، و عدم آشکار کردن زینت ها، در برابر نامحرمان واجب است.
3. دست دادن (مصافحه):
   • با محارم: دست دادن با محارم، با رعایت عدم قصد لذت، جایز است.
   • با نامحرمان: دست دادن با نامحرمان به هیچ عنوان جایز نیست، مگر اینکه از روی لباس و بدون فشار دست باشد و هیچ گونه مفسده ای در پی نداشته باشد که البته این حالت نیز در موارد بسیار محدود و با احتیاط فراوان مطرح است.
4. خلوت کردن (مَجلس واحد):
   • با محارم: خلوت کردن زن و مرد محرم در یک مکان، بدون حضور شخص ثالث و به تنهایی، جایز است.
   • با نامحرمان: خلوت کردن زن و مرد نامحرم در مکانی که احتمال گناه وجود دارد و شخص ثالثی نیز حضور ندارد، حرام است.
5. سفر:
   • برای زنان: سفر زن بدون حضور محرم یا همسر در برخی موارد خاص و با شرایطی جایز نیست، اگرچه در فقه شیعه، با رعایت امنیت و عدم مفسده، سفر بدون محرم مطلقا ممنوع نیست اما توصیه به احتیاط می شود.

رعایت این احکام نه تنها جنبه عبادی دارد، بلکه به استحکام روابط خانوادگی، جلوگیری از سوءتفاهم ها و حفظ کرامت انسانی کمک شایانی می کند. مرزهای روشن میان محارم و نامحرمان، چارچوبی امن برای تعاملات اجتماعی و خانوادگی فراهم می آورد.

دسته بندی کامل محارم از دیدگاه اسلام

محرمیت در اسلام بر سه پایه اصلی استوار است: نسب، سبب و رضاع. هر یک از این دسته ها، افراد خاصی را شامل می شوند که شناخت دقیق آن ها برای هر مسلمانی ضروری است.

۱. محارم نسبی (خونی)

محارم نسبی، کسانی هستند که پیوند خونی و ژنتیکی با یکدیگر دارند و ازدواج با آن ها برای همیشه حرام است. این دسته شامل:

• والدین و اجداد: پدر، مادر، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها (پدری و مادری) و هرچه بالا روند. این شامل والدین خود شخص و والدینِ والدین او (اجداد) می شود.
• فرزندان و نوادگان: پسر، دختر، نوه (پسرِ پسر، دخترِ پسر، پسرِ دختر، دخترِ دختر) و نوادگان پایین تر (نتیجه، نبیره و…).
• خواهر و برادر: خواهران و برادران از هر نوع (تنی: هم پدر و هم مادر؛ ناتنی پدری: هم پدر؛ ناتنی مادری: هم مادر).
• فرزندان خواهر و برادر: خواهرزاده ها و برادرزاده ها و نوادگان آن ها (فرزندان خواهرزاده، فرزندان برادرزاده و…).
• عمو، عمه، دایی، خاله:
  • عمو و عمه خود شخص (برادر و خواهر پدر).
  • دایی و خاله خود شخص (برادر و خواهر مادر).
  • عمو، عمه، دایی، خاله پدر و مادر و اجداد بالاتر: این بخش بسیار مهم است. عموی مادر (برادر پدرِ مادر)، دایی مادر (برادر مادرِ مادر)، عموی پدر (برادر پدرِ پدر) و دایی پدر (برادر مادرِ پدر) همگی جزو محارم نسبی محسوب می شوند. این اصل به دلیل آن است که اجداد هرچه بالا روند، در حکم پدر و مادر هستند و عمو و دایی آن ها، در حکم عمو و دایی خود شخص قلمداد می شوند.

۲. محارم سببی (از طریق ازدواج)

این دسته از محارم از طریق عقد ازدواج صحیح (دائم یا موقت) به وجود می آیند و این محرمیت در بسیاری از موارد دائمی است، حتی پس از جدایی یا فوت همسر. این محارم شامل:

• والدین و اجداد همسر:
  • پدر و مادر همسر (پدرشوهر و مادرزن) و اجداد آن ها (پدربزرگ و مادربزرگ همسر) هرچه بالا روند. این افراد از لحظه عقد ازدواج، برای همیشه محرم محسوب می شوند.
• فرزندان همسر:
  • فرزندان همسر از ازدواج قبلی او (ربیبه: دختر همسر؛ ربیب: پسر همسر). محرمیت با ربیبه/ربیب به شرط وقوع نزدیکی و دخول با همسر ایجاد می شود. یعنی اگر مردی با زنی ازدواج کند و با او نزدیکی کند، دختر آن زن (ربیبه) از شوهر قبلی اش، به مرد محرم می شود و این محرمیت ابدی است. عکس این مورد نیز صادق است.

۳. محارم رضاعی (از طریق شیرخوارگی)

محارم رضاعی کسانی هستند که به دلیل شیر نوشیدن یک کودک از زنی غیر از مادر نسبی اش، محرم می شوند. این نوع محرمیت شرایط خاص و دقیقی دارد که مهمترین آن ها عبارتند از:

• کامل بودن شیردهی: شیر باید مستقیماً از سینه زن نوشیده شود و به مقدار مشخص (مانند ۱۵ بار متوالی شیر خوردن یا شیرخوردن به مقداری که گوشت و استخوان کودک از آن رشد کند).
• سن کودک: شیردهی باید در دوران شیرخوارگی کودک (قبل از اتمام دو سال قمری) صورت گیرد.
• منبع شیر: شیر باید از یک مرد (صاحب شیر) باشد.

با تحقق این شرایط، افراد زیر به کودک شیرخوار محرم می شوند:

• مادر رضاعی: زنی که شیر می دهد.
• پدر رضاعی: شوهرِ زن شیرده (صاحب شیر).
• اجداد رضاعی: والدینِ مادر رضاعی و پدر رضاعی (پدربزرگ و مادربزرگ رضاعی).
• فرزندان رضاعی: فرزندان نسبی مادر رضاعی (چه قبل از شیردهی و چه بعد از آن) به کودک شیرخوار خواهر و برادر رضاعی می شوند.
• خواهر و برادر رضاعی: فرزندان مادر و پدر رضاعی.
• عمو، عمه، دایی، خاله رضاعی: برادر و خواهر پدر رضاعی و مادر رضاعی.

نکته مهم این است که محرمیت رضاعی تنها بر کودک شیرخوار و خویشاوندان مستقیم مادر و پدر رضاعی تاثیر می گذارد و به خویشاوندان نسبی کودک شیرخوار (مانند برادر و خواهر او) گسترش نمی یابد.

شناخت دقیق این دسته بندی ها به افراد کمک می کند تا در روابط خانوادگی خود، حدود شرعی را به درستی رعایت کنند و از هرگونه اشتباه در این زمینه پرهیز نمایند.

چه کسانی در فامیل نامحرم محسوب می شوند؟ (برای جلوگیری از اشتباه)

علاوه بر شناخت محارم، آگاهی از افرادی که با وجود خویشاوندی، نامحرم محسوب می شوند، اهمیت فراوانی دارد. بسیاری از افراد به اشتباه تصور می کنند که هرگونه نسبت فامیلی به معنای محرمیت است، در حالی که این تصور می تواند منجر به نادیده گرفتن احکام شرعی شود.

لیست رایج ترین افراد نامحرم در فامیل که ممکن است به اشتباه محرم پنداشته شوند:

• پسرعمو، دخترعمو، پسردایی، دختردایی، پسرخاله، دخترخاله: تمام پسرعموها، دخترعموها، پسردایی ها، دختردایی ها، پسرخاله ها و دخترخاله ها (یعنی فرزندان عمو، عمه، دایی و خاله) به شما نامحرم هستند. این افراد از جهت نسبی با شما پیوند درجه دویی دارند که منجر به محرمیت نمی شود.
• همسر برادر (زن برادر) و همسر خواهر (شوهرخواهر): این افراد نیز تا قبل از ازدواج با برادر یا خواهر شما نامحرم هستند. پس از ازدواج نیز، محرمیت مستقیم با شما ایجاد نمی شود. زن برادر به شما (مرد) و شوهرخواهر به شما (زن) نامحرم هستند و رعایت حجاب و سایر احکام نامحرمان در برابر آن ها ضروری است.
• فرزند عموی مادر / فرزند دایی مادر: این مورد که گاهی اوقات باعث ابهام می شود، بسیار مهم است. فرزند عموی مادر شما، در واقع پسرعموی مادر شماست و به شما (یعنی فرزندِ خواهر او) نامحرم محسوب می شود. به همین ترتیب، فرزند دایی مادر شما نیز به شما نامحرم است. این قاعده کلی در مورد تمامی نوادگان و فرزندان خویشاوندان دورتر صدق می کند؛ یعنی اگر عموی مادر شما محرم است، دلیل نمی شود که فرزند او هم محرم باشد، زیرا پیوند نسبی مستقیم که منجر به حرمت ازدواج شود، وجود ندارد.
• عموزاده، عمه زاده، دایی زاده، خاله زاده: این اصطلاحات به همان پسرعمو، دخترعمو، پسردایی، دختردایی، پسرخاله و دخترخاله اشاره دارد و همگی نامحرم هستند.
• همسر عمو، همسر دایی، همسر عمه، همسر خاله: این افراد نیز به شما نامحرم هستند. به عنوان مثال، زنِ عمو (زنِ برادرِ پدر شما) به شما نامحرم است، زیرا او همسر عموی شماست و نه خویشاوند نسبی شما.
• سایر فامیل های دور: هرگونه خویشاوندی که از طریق نسبی، سببی (با رعایت شرایط) یا رضاعی در دسته بندی محارم قرار نگیرد، نامحرم محسوب می شود. این شامل خویشاوندان دورتر از طریق عمو، دایی، عمه، خاله و فرزندانشان می شود.

دقت در تشخیص این موارد از اهمیت بالایی برخوردار است تا فرد ناخواسته دچار خطای شرعی نشود. همیشه اصل بر نامحرم بودن است، مگر اینکه با دلایل شرعی و قطعی، محرمیت اثبات شود.

احکام عملی مرتبط با محارم و نامحارم

رعایت احکام شرعی در روابط با محارم و نامحرمان، بخش جدایی ناپذیری از زندگی یک مسلمان است. این احکام نه تنها برای حفظ معنویت فردی، بلکه برای سلامت و آرامش روانی و اجتماعی خانواده و جامعه طراحی شده اند. در ادامه به تفصیل به برخی از مهم ترین این احکام عملی می پردازیم.

مسئله حجاب

حجاب، پوشش خاصی است که زن در برابر نامحرمان باید رعایت کند. حدود حجاب در برابر محارم و نامحرمان متفاوت است:

1. حجاب در برابر محارم: زن در برابر محارم نسبی، سببی و رضاعی خود نیازی به پوشیدن حجاب کامل (مانند پوشاندن مو و گردن) ندارد. می تواند با لباسی متعارف که عرفاً لباس خانه محسوب می شود و زینت آلات آشکار در آن نباشد، حاضر شود. با این حال، پوشاندن عورتین (پشت و جلو) حتی در برابر محارم نیز واجب است.
2. حجاب در برابر نامحرمان: پوشاندن تمام بدن به جز گردی صورت و دست ها تا مچ، و عدم آشکار کردن هرگونه زینت (مانند گردنبند، دستبند، آرایش غلیظ) در برابر نامحرمان واجب است. این حکم برای حفظ حریم شخصی، جلوگیری از تحریک و مفسده و ایجاد فضایی سالم در جامعه است.

نگاه کردن

احکام نگاه کردن به محارم و نامحرمان نیز دارای جزئیات مهمی است:

1. نگاه به محارم: نگاه کردن به تمام بدن محارم (به جز عورتین) بدون قصد لذت و ریبه، جایز است. اگر نگاه با قصد لذت یا ترس از افتادن به گناه (ریبه) باشد، حتی به محارم نیز حرام است.
2. نگاه به نامحرمان: نگاه کردن به تمام بدن نامحرم به جز گردی صورت و دست ها تا مچ، حرام است. حتی نگاه به گردی صورت و دست ها نیز اگر با قصد لذت یا ترس از افتادن به گناه باشد، حرام خواهد بود. نگاه بدون قصد لذت و ریبه به گردی صورت و دست ها تا مچ اشکالی ندارد، اما رعایت احتیاط و پرهیز از نگاه طولانی یا خیره شدن همواره توصیه می شود.

دست دادن (مصافحه)

مصافحه یا دست دادن با جنس مخالف، یکی از مواردی است که احکام شرعی در آن بسیار صریح است:

1. مصافحه با محارم: دست دادن زن با مرد محرم و بالعکس، بدون قصد لذت و ریبه، جایز است.
2. مصافحه با نامحرمان: دست دادن با نامحرمان به هیچ وجه جایز نیست. تنها در موارد بسیار خاص و اضطراری، و در صورتی که امکان جلوگیری از آن نباشد و هیچ قصد لذت یا مفسده ای در میان نباشد، ممکن است با استفاده از دستکش یا حائل (مانند یک پارچه ضخیم) و بدون فشردن دست، با احتیاط فراوان اجازه داده شود. اما اصل بر عدم مصافحه است.

خلوت کردن

خلوت کردن زن و مرد نامحرم در یک مکان بسته و دور از چشم دیگران، از جمله مواردی است که شرع اسلام آن را منع کرده است:

1. خلوت با محارم: خلوت کردن زن و مرد محرم در یک مکان، جایز است، زیرا خطر افتادن به گناه و مفسده در این حالت به مراتب کمتر است.
2. خلوت با نامحرمان: خلوت کردن زن و مرد نامحرم در مکانی که شخص دیگری حضور ندارد و احتمال وقوع گناه وجود دارد، حرام است. هدف از این حکم، پیشگیری از وقوع گناه و حفظ عفت عمومی و فردی است.

سفر

مسئله سفر زن بدون محرم نیز در فقه اسلامی مطرح شده است. اگرچه در برخی از مذاهب اسلامی، سفر زن بدون محرم مطلقاً حرام شمرده می شود، اما در فقه شیعه، دیدگاه معتدل تری وجود دارد:

1. سفر زن بدون محرم: سفر زن بدون حضور محرم (یا همسر) در صورتی که امنیت جانی، مالی و ناموسی او تامین باشد و مفسده ای در پی نداشته باشد، جایز است. با این حال، در مواقعی که احتمال خطر یا مفسده وجود دارد، سفر بدون محرم توصیه نمی شود و رعایت احتیاط واجب است.

رعایت دقیق این احکام، نه تنها ضامن سلامت روحی و اخلاقی فرد است، بلکه به پویایی و ثبات نهاد خانواده و جامعه نیز کمک شایانی می کند. همواره توصیه می شود برای اطمینان بیشتر در موارد خاص و پیچیده، با مراجع تقلید یا کارشناسان دینی مشورت شود.

---

ازدواج با محارم

همانطور که پیش تر اشاره شد، تعریف اصلی محرم، فردی است که ازدواج با او برای همیشه حرام و ممنوع است. این حرمت ازدواج، سنگ بنای محرمیت در اسلام است و برای حفظ روابط خانوادگی و جلوگیری از اختلاط نسل ها وضع شده است.

قرآن کریم به صراحت در آیه ۲۳ سوره نساء، فهرست برخی از زنانی را که ازدواج با آن ها برای مرد حرام است، بیان می کند:

حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهَاتُکُمْ وَبَنَاتُکُمْ وَأَخَوَاتُکُمْ وَعَمَّاتُکُمْ وَخَالاَتُکُمْ وَبَنَاتُ الأَخِ وَبَنَاتُ الأُخْتِ…

ترجمه آیه: ازدواج با مادرانتان و دخترانتان و خواهرانتان و عمه هایتان و خاله هایتان و دختران برادر و دختران خواهر (و…) بر شما حرام است.

تفسیر آیه و گستره محرمیت

نکات کلیدی در تفسیر این آیه که به درک گستره محرمیت کمک می کند:

1. دختران برادر و دختران خواهر: منظور از دختران برادر و دختران خواهر تنها دختران مستقیم نیست، بلکه این حکم شامل نوادگان آن ها نیز می شود؛ یعنی دخترانِ دختران برادر و خواهر تا هر چه پایین تر روند.
2. اجداد در حکم پدر و مادر: در فقه اسلامی، اجداد هرچه بالا روند (پدربزرگ ها، مادربزرگ ها و اجداد بالاتر) در حکم پدر و مادر محسوب می شوند.

با توجه به این دو اصل، محرمیت عموی مادر و دایی مادر به سادگی قابل اثبات است:

• عموی مادر: عموی مادر شما، برادرِ پدرِ مادر شماست. پدرِ مادر شما (پدربزرگ مادری) در حکم پدر است. بنابراین، عموی مادر شما، برادرِ پدر (پدربزرگ مادری) شماست. شما نیز از نسلِ خواهرِ او (مادربزرگ مادری شما) محسوب می شوید که به نوبه خود در عموم تحریم دختران خواهر قرار می گیرد. لذا ازدواج با عموی مادر شما حرام ابدی است.
• دایی مادر: دایی مادر شما، برادرِ مادرِ مادر شماست. مادرِ مادر شما (مادربزرگ مادری) در حکم مادر است. بنابراین، دایی مادر شما، برادرِ مادر (مادربزرگ مادری) شماست. شما نیز از نسل خواهرِ او (مادربزرگ مادری شما) محسوب می شوید که در عموم تحریم دختران خواهر وارد است. از این رو ازدواج با دایی مادر شما نیز حرام ابدی است.

همین منطق در مورد عمو و دایی پدر نیز صدق می کند. عموی پدر شما، برادرِ پدرِ پدر شماست و دایی پدر شما، برادرِ مادرِ پدر شماست. هر دوی آن ها به شما محرم هستند.

این تبیین نشان می دهد که چگونه احکام قرآنی با اصول فقهی، دایره محرمیت را مشخص می کنند تا روابط خانوادگی در چارچوب شرعی و اخلاقی صحیح خود قرار گیرند.

---

نتیجه گیری

در این مقاله به صورت جامع و مستدل به پرسش «عموی مادر محرم است؟» پاسخ داده شد. بله، عموی مادر قطعاً به شما محرم است. این محرمیت از نوع نسبی و خونی است که بر اساس پیوند او به عنوان برادر پدربزرگ مادری شما و جایگاه اجداد در فقه اسلامی بنا نهاده شده است.

درک این مسئله و شناخت دقیق سایر دسته بندی های محارم (سببی و رضاعی) و همچنین تمایز آن ها از نامحرمان، برای هر مسلمانی ضروری است. رعایت احکام عملی مرتبط با حجاب، نگاه، مصافحه و خلوت کردن با هر یک از این گروه ها، نه تنها تکلیف شرعی است، بلکه به حفظ پاکی، عفت و آرامش در روابط خانوادگی و اجتماعی کمک شایانی می کند. این احکام با هدف تحکیم بنیان خانواده، جلوگیری از اختلاط نسل ها و پیشگیری از هرگونه مفسده ای در جامعه اسلامی وضع شده اند.

توصیه می شود در موارد خاص و پیچیده که ابهامات بیشتری وجود دارد، برای کسب راهنمایی دقیق تر و اطمینان خاطر، به مراجع عظام تقلید یا کارشناسان مجرب دینی مراجعه شود. شناخت و عمل به این احکام، گامی مهم در مسیر دستیابی به یک زندگی متعالی و متعهدانه است.