فاجعه ای برای اهالی غزه و دولت های همسایه/ تل آویو کوچ اجباری را با کدام نقشه پیش می برد؟

به گزارش آژیراک، همزمان با تداوم جنگ اسراییل علیه غزه و بمباران شدید مناطق جنوبی آن و تلاش تل آویو برای کوچاندن اجباری ساکنان غزه به صحرای سینا در مصر، رسانه های صهیونیستی از انتقاد تند قاهره به این نیت رژیم صهیونیستی خبر دادند. رسانه های اسراییل فاش کردند که مصر تهدید به تعلیق یا لغو توافق عادی سازی روابط با اسراییل در صورت کوچاندن فلسطینی ها از سوی تل آویو به سینا کرده است.

این در حالی است که پیش از این نیز رسانه صهیونیستی “معاریو” گزارش داده بود که مصر فشارهای خود را برای دستیابی به توافق آتش بس قبل از ماه رمضان تشدید کرده تا اوضاع از کنترل خارج نشود.

پیشتر نیز پایگاه خبری “آکسیوس” به نقل از چهار مقام صهیونیست و آمریکایی اعلام کرده بود که مصر هشدار داده که چنانچه آواره های فلسطینی در نتیجه حملات رژیم صهیونیستی در جنوب غزه به سمت صحرای سینا کوچانده شوند، این مسیله می تواند به تخریب روابط قاهره و تل آویو منجر شود.

کوچ اجباری مردم غزه

اکنون چندین ماه است که اسراییل جنگ علیه غزه را آغاز کرده است. بمباران بی امان و حملات زمینی اسراییل کل محله ها را با خاک یکسان کرده که نتیجه آن کشته شدن هزاران نفر از مردم غزه است که بیش از یک سوم آنها کودک هستند.

هدف اعلام شده اسراییل در حمله به غزه، در ظاهر نابودی حماس عنوان شده؛ اما اعمال اسراییل گویای واقعیت دیگری است. ویرانی های گسترده در غزه به هدف دیگری اشاره می کند که مقامات اسراییلی ممکن است به دنبال آن باشند. همانطور که فیلیپ لازارینی کمیسر کل آژانس امداد و کار سازمان ملل پیشتر خطاب به شورای امنیت سازمان ملل متحد گفته است، آنچه در غزه در حال رخ دادن است «آوارگی اجباری» است.

از آغاز جنگ، اسراییل بیش از 1.8 میلیون شهروند غزه را به ویژه از مناطق شمالی نوار غزه به زور از خانه های خود بیرون کرده است. این بزرگترین آوارگی اجباری فلسطینیان از سال 1948 است.

سندی که توسط وزارت اطلاعات اسراییل در اواخر اکتبر به مطبوعات اسراییل درز کرد، انتقال اجباری و دایمی 2.3 میلیون فلسطینی ساکن غزه به شبه جزیره سینای مصر را تشریح می کند. در این سند که برای اولین بار توسط مجله972 منتشر شد، آمده است: «پیام ها باید حول محور از دست دادن زمین باشد و روشن کند که هیچ امیدی برای بازگشت به سرزمین هایی که اسراییل به زودی اشغال خواهد کرد وجود ندارد، خواه درست باشد یا خیر». گزارش شده است که این سند برای سازمانی به نام “واحد اسکان نوار غزه” ایجاد شده است که به دنبال استعمار مجدد نوار غزه 18 سال پس از خروج نیروهای اسراییلی و شهرک نشینان از آن است. بنابراین، مقامات اسراییلی می خواهند با انداختن ده ها هزار تن بمب، نوار غزه را غیرقابل سکونت و ساکنان آن را وادار به کوچ کنند.

سازمان ملل متحد و چندین کشور عضو، از جمله ایالات متحده، قاطعانه جابجایی اجباری مردم از نوار غزه را رد کرده اند. اما تحولاتی که ما شاهد آن هستیم به تلاش هایی برای انتقال فلسطینیان به مصر اشاره دارد، صرف نظر از اینکه آنها در آنجا بمانند یا در جای دیگری اسکان داده شوند. اگر اسراییل به بمباران غزه ادامه دهد و همه مردم غزه مجبور به ترک خانه های خود شوند غزه دیگر سرزمین فلسطینیان نخواهد بود.

رفتارهای اسراییل در جنگ غزه به خوبی گواه این است که تل آویو هدفی جز غیرقابل سکونت کردن غزه برای مردم آن ندارد. سخت است باور کنیم که هدف قرار دادن زیرساخت های غیرنظامی از جمله مدارس، دانشگاه ها، بیمارستان ها، مغازه ها، زمین های کشاورزی و نیروگاه ها برای نابودی حماس است. هنگامی که نوار غزه غیرقابل زندگی شد، مردم چاره ای جز ترک داوطلبانه ندارند، گام بعدی این است که اطمینان حاصل شود که کشورهای همسایه آماده جذب این مهاجران هستند. درست به همین دلیل است که رام بن باراک معاون سابق رییس سازمان اطلاعات ملی موساد در توییتی بر نیاز به ایجاد ایتلافی از کشورها و تخصیص بودجه بین المللی برای ساکنانی که می خواهند غزه را ترک کنند تاکید کرد.

واکنش کشورهای همسایه

امروز کوچ اجباری مردم غزه نه تنها برای خود آنها بلکه برای دولت های همسایه هم فاجعه تلقی می شود. عبدالفتاح السیسی، رییس جمهور مصر، بارها و به صراحت از آواره کردن فلسطینیان از سرزمین خود انتقاد کرده است. السیسی در 21 اکتبر به شرکت کنندگان در نشست صلح قاهره گفت: «مصر قاطعانه از آوارگی اجباری فلسطینی ها و انتقال آنها به سرزمین های مصر در سینا را محکوم می کند. چنین کاری آخرین نفس را در انحلال آرمان فلسطین نشان خواهد داد». مهاجرت مردم غره به سینا نه تنها برای دولت مصر بار اقتصادی سنگینی به همراه دارد بلکه ممکن است مشکلات امنیتی را هم به دنبال داشته باشد چرا که با کوچ مردم غزه به مصر، شبه جزیره به پایگاهی برای عملیات مبارزان فلسطینی تبدیل شود که می تواند مصر را به جنگ دیگری بکشاند. اردن همچنین نگران اخراج فلسطینیان از کرانه باختری به خاک خود است و ملک عبدالله و دولتش مخالفت خود را به صراحت نسبت به این مسیله اعلام کرده اند.

مقاومت مردم فلسطین

در سال 1947 قطعنامه 181 سازمان ملل متحد، معروف به قطعنامه تقسیم، تشکیل دو دولت عربی و یهودی در مرزهای فلسطین را پیش بینی کرد. براساس این طرح قرار شد تا 47 درصد فلسطین به اعراب و بقیه به یهودیان اختصاص داده شود. در چهاردهم ماه می سال 1948، تاسیس دولت اسراییل اعلام و روند اشغال شدت گرفت. این روز “روز نکبت” نامیده می شود. بعد از روز نکبت در سال 1948 حداقل 15 هزار فلسطینی شهید و 750 هزار فلسطینی از کشورشان اخراج شدند. مردم فلسطین خاطره روز نکبت و حوادث بعد از آن را به خوبی در ذهن دارند و به خوبی می دانند که هرگونه کوچ به کشورهای همسایه بازگشتی به همراه نخواهد داشت. درست به همین دلیل است که وقتی در سال 1950، سازمان ملل پیشنهاد اسکان هزاران فلسطینی از نوار غزه به شبه جزیره سینا را داد. این پیشنهاد با مقاومت شدید خود پناهندگان روبرو شد و در نهایت کنار گذاشته شد. امروز مقاومت شدیدتر از همیشه است. فلسطینی ها می دانند که با اسکان موقت دیگر امکان بازگشت برایشان وجود نخواهد داشت، به همین دلیل با چنگ و دندان مقابل اسراییل ایستاده اند.

311311

فاجعه ای برای اهالی غزه و دولت های همسایه/ تل آویو کوچ اجباری را با کدام نقشه پیش می برد؟