مقایسه بیت کوین و اتریوم

بیت کوین و اتریوم دو پیشگام دنیای ارزهای دیجیتال با وجود شباهت هایی در استفاده از فناوری بلاک چین اهداف و کاربردهای متفاوتی دارند. در حالی که بیت کوین به عنوان یک ارز و ذخیره ارزش شناخته می شود اتریوم پلتفرمی قدرتمند برای قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز (dApps) ارائه می دهد. شناخت این تفاوت ها برای درک جایگاه هر یک در اکوسیستم کریپتو ضروری است.

این دو پروژه برتر در بازار رمزارزها نه تنها از نظر فنی بلکه از منظر فلسفه و کاربرد نیز مسیرهای متفاوتی را دنبال می کنند. بیت کوین با تمرکز بر ایجاد پول دیجیتال غیرمتمرکز انقلابی در مفهوم پول ایجاد کرد در حالی که اتریوم با قابلیت برنامه ریزی بلاک چین بستری برای نوآوری های گسترده تر در دنیای دیجیتال فراهم آورده است. این مقاله به بررسی دقیق این دو غول دنیای کریپتو شباهت ها و تفاوت های کلیدی آن ها می پردازد تا درک عمیق تری از نقش هر یک در آینده مالی و تکنولوژیک به دست آید.

بیت کوین را بهتر بشناسیم

بیت کوین در ژانویه سال 2009 توسط شخص یا گروه ناشناسی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو راه اندازی شد. ایده اصلی پشت بیت کوین ایجاد یک سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا بود که نیاز به هیچ مرجع مرکزی مانند بانک ها یا دولت ها نداشته باشد. این نوآوری بر اساس یک دفتر کل توزیع شده به نام فناوری بلاک چین بنا نهاده شده است که تمام تراکنش ها را به صورت شفاف و تغییرناپذیر ثبت می کند.

پروژه بیت کوین در واقع از دو بخش اصلی تشکیل شده است: شبکه بلاک چین بیت کوین که زیرساخت فنی را فراهم می کند و واحد پولی آن یعنی بیت کوین (BTC). این دو بخش اغلب با یک نام شناخته می شوند که ممکن است برای تازه واردان به این فضا کمی گیج کننده باشد. موفقیت بیت کوین در دستیابی به تمرکززدایی واقعی و امنیت بالای شبکه آن را به پیشگام و الهام بخش هزاران رمزارز دیگر تبدیل کرده است.

در طول سال ها بیت کوین توانسته است جایگاه خود را به عنوان یک ارز دیجیتال و به تدریج یک ذخیره ارزش اثبات کند. با وجود نوسانات قیمتی و بحث های نظارتی پذیرش آن در میان افراد سرمایه گذاران و حتی برخی نهادهای مالی سنتی رو به افزایش بوده است. سهم بازار بیت کوین در کل بازار ارزهای دیجیتال در طول زمان تغییرات قابل توجهی داشته است؛ از تسلط مطلق در سال های اولیه تا کاهش سهم با ظهور آلت کوین ها و مجدداً افزایش سهم در دوره های رونق بازار.

محدودیت عرضه بیت کوین به 21 میلیون واحد یکی از ویژگی های کلیدی آن است که اغلب با کمیابی طلا مقایسه می شود و به همین دلیل از آن به عنوان طلای دیجیتال یاد می کنند. این محدودیت عرضه در کنار ماهیت غیرمتمرکز و مقاومت در برابر سانسور بیت کوین را به گزینه ای جذاب برای کسانی تبدیل کرده است که به دنبال دارایی های خارج از کنترل نهادهای دولتی هستند.

اتریوم را بیشتر بشناسیم

اتریوم در جولای سال 2015 چند سال پس از ظهور بیت کوین توسط ویتالیک بوترین و همکارانش راه اندازی شد. در حالی که بیت کوین عمدتاً بر روی کاربرد پولی تمرکز دارد اتریوم با هدف گسترش قابلیت های فناوری بلاک چین فراتر از صرفاً یک سیستم پرداخت طراحی شد. اتریوم به عنوان یک پلتفرم غیرمتمرکز و قابل برنامه ریزی عمل می کند که به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا انواع مختلفی از برنامه ها و قراردادها را بر روی آن بسازند و اجرا کنند.

قابلیت اصلی اتریوم در توانایی اجرای قراردادهای هوشمند است. قراردادهای هوشمند کدهایی هستند که به صورت خودکار و بدون نیاز به واسطه شرایط یک توافق را اجرا می کنند. این ویژگی امکان ساخت برنامه های غیرمتمرکز (dApps) را فراهم می آورد که در حوزه های متنوعی از جمله امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) توکن های غیرقابل تعویض (NFT) بازی ها مدیریت زنجیره تامین و بسیاری موارد دیگر کاربرد دارند.

واحد پول بومی شبکه اتریوم اتر (ETH) نام دارد. اتر نه تنها به عنوان یک ارز دیجیتال برای معامله و سرمایه گذاری استفاده می شود بلکه نقش حیاتی تری در شبکه اتریوم ایفا می کند: پرداخت هزینه های عملیاتی و اجرای قراردادهای هوشمند که به آن گس فی گفته می شود. هرگونه عملیات بر روی بلاک چین اتریوم نیازمند پرداخت گس فی با اتر است.

بلاک چین اتریوم نیز مانند بیت کوین یک دفتر کل عمومی و غیرمتمرکز است اما تفاوت کلیدی آن در قابلیت برنامه ریزی بودن آن است. این پلتفرم با زبان برنامه نویسی اختصاصی خود به نام Solidity امکان ساخت منطق های پیچیده و اپلیکیشن های دسنترالیزه را ممکن می سازد. اکوسیستم اتریوم به سرعت رشد کرده و به بزرگترین و فعال ترین اکوسیستم در فضای بلاک چین تبدیل شده است و نوآوری های متعددی بر بستر آن شکل گرفته اند.

تفاوت های کلیدی بین اتریوم و بیتکوین

با وجود اینکه هر دو پروژه بیت کوین و اتریوم از فناوری بلاک چین و اصول رمزنگاری برای ایجاد شبکه های غیرمتمرکز و امن استفاده می کنند تفاوت های بنیادینی در معماری اهداف و عملکرد آن ها وجود دارد. این تفاوت ها ناشی از فلسفه های متفاوت طراحی آن هاست؛ بیت کوین به عنوان یک سیستم پولی جایگزین و اتریوم به عنوان یک پلتفرم محاسباتی جهانی غیرمتمرکز.

درک این تفاوت های کلیدی برای هر کسی که علاقه مند به فعالیت در بازار ارزهای دیجیتال یا توسعه بر روی بلاک چین است ضروری است. این تفاوت ها بر جنبه های مختلفی از جمله ارزش بازار نحوه تأیید تراکنش ها کاربرد اصلی فرآیند ایجاد واحدهای جدید هزینه های عملیاتی و سرعت شبکه تأثیر می گذارند. در ادامه به بررسی جزئی تر این تفاوت های مهم می پردازیم.

پارامتر	بیت کوین (BTC)	اتریوم (ETH)
سال راه اندازی	2009	2015
هدف اصلی	ارز دیجیتال ذخیره ارزش	پلتفرم برای قراردادهای هوشمند و dApps
مکانیسم اجماع (فعلی)	اثبات کار (PoW)	اثبات سهام (PoS)
قابلیت برنامه ریزی	محدود (اسکریپت نویسی ساده)	بالا (اجرای قراردادهای هوشمند پیچیده)
الگوریتم استخراج/تأیید	SHA-256 (PoW)	Ethash (تاریخی PoW) اعتبارسنجی با سهام (فعلی PoS)
زمان تقریبی بلوک	10 دقیقه	12-15 ثانیه
عرضه کل	21 میلیون واحد (محدود)	نامحدود (با مکانیسم کاهش تورم یا تورم پایین)
کارمزد تراکنش	بر اساس اندازه تراکنش و شلوغی شبکه	بر اساس پیچیدگی عملیات (گس) و شلوغی شبکه

مارکت کپ

مارکت کپ یا ارزش بازار معیاری برای سنجش اندازه و ارزش کلی یک ارز دیجیتال است و از حاصل ضرب تعداد واحدهای در گردش در قیمت فعلی هر واحد به دست می آید. بیت کوین به عنوان اولین و بزرگترین رمزارز از نظر ارزش بازار همواره جایگاه برتر را به خود اختصاص داده است. از زمان راه اندازی در سال 2009 ارزش بازار آن رشد چشمگیری داشته و در دوره های اوج بازار به تریلیون ها دلار نیز رسیده است.

اتریوم که در سال 2015 معرفی شد پس از بیت کوین دومین رمزارز بزرگ از نظر ارزش بازار محسوب می شود. رشد اکوسیستم اتریوم و کاربردهای متنوع آن در DeFi و NFT باعث افزایش قابل توجه ارزش بازار اتر شده است. با این حال ارزش بازار اتریوم به طور معمول کسری از ارزش بازار بیت کوین است.

مقایسه مارکت کپ این دو نشان دهنده سهم و نفوذ هر یک در بازار کلی ارزهای دیجیتال است. در حالی که سهم بیت کوین از کل بازار در طول سال ها نوسان داشته (از تسلط نزدیک به 90% در سال های اولیه به حدود 40-50% در سال های اخیر و مجدداً افزایش در دوره های خاص) اتریوم همواره جایگاه دوم را حفظ کرده و سهم قابل توجهی از بازار را به خود اختصاص داده است (اغلب بین 15% تا 25%).

این نسبت ها می توانند درک خوبی از میزان پذیرش و سرمایه گذاری در هر یک از این دو پروژه ارائه دهند. ارزش بازار بالا معمولاً نشان دهنده ثبات نسبی بیشتر و پذیرش گسترده تر است هرچند که هر دو دارایی همچنان در معرض نوسانات قابل توجهی هستند که ویژگی بازارهای نوظهور مانند کریپتو است. داده های دقیق مارکت کپ به صورت لحظه ای در وبسایت های داده بازار کریپتو مانند کوین مارکت کپ قابل مشاهده است.

مکانیسم اجماع

مکانیسم اجماع روشی است که شبکه های بلاک چین غیرمتمرکز برای توافق بر سر وضعیت صحیح دفتر کل و تأیید تراکنش ها از آن استفاده می کنند. این مکانیسم امنیت شبکه را در برابر حملات تضمین می کند. بیت کوین از قدیمی ترین و شناخته شده ترین مکانیسم اجماع یعنی مکانیسم اثبات کار (PoW) استفاده می کند.

در اثبات کار ماینرها با استفاده از قدرت محاسباتی خود مسائل رمزنگاری پیچیده ای را حل می کنند تا بلوک جدیدی را به بلاک چین اضافه کرده و پاداش دریافت کنند. این فرآیند نیازمند مصرف انرژی قابل توجهی است که یکی از انتقادات اصلی به بیت کوین محسوب می شود. امنیت شبکه در PoW مستقیماً به میزان قدرت محاسباتی (نرخ هش) اختصاص یافته به شبکه بستگی دارد؛ هرچه نرخ هش بالاتر باشد شبکه امن تر است.

اتریوم در ابتدا نیز از مکانیسم اثبات کار (PoW) استفاده می کرد مشابه بیت کوین اما با الگوریتم متفاوتی به نام Ethash. با این حال در سپتامبر سال 2022 اتریوم طی رویدادی بزرگ به نام ادغام (The Merge) مکانیسم اجماع خود را به مکانیسم اثبات سهام (PoS) تغییر داد. این تغییر یک تحول بنیادین برای شبکه اتریوم بود.

تفاوت اساسی در مکانیسم اجماع این دو شبکه نهفته است: بیت کوین بر پایه اثبات کار (PoW) و اتریوم پس از ادغام بر پایه اثبات سهام (PoS) عمل می کند.

در اثبات سهام (PoS) به جای ماینرها اعتبارسنج ها (Validators) مسئول تأیید تراکنش ها و ایجاد بلوک های جدید هستند. اعتبارسنج ها برای شرکت در این فرآیند مقدار مشخصی از اتر (ETH) خود را به عنوان سهام در شبکه قفل می کنند. این مکانیسم به مراتب انرژی کمتری نسبت به PoW مصرف می کند و به عنوان راه حلی برای مشکلات مقیاس پذیری و پایداری محیط زیست در نظر گرفته می شود. امنیت در PoS به میزان اتر سهام گذاری شده و نه قدرت محاسباتی بستگی دارد.

پرداخت های غیرمتمرکز بیتکوین در مقابل نرم افزار غیرمتمرکز اتریوم

یکی از مهم ترین تفاوت های مفهومی بین بیت کوین و اتریوم در هدف اصلی طراحی آن ها نهفته است. بیت کوین در درجه اول به عنوان یک سیستم پرداخت غیرمتمرکز ایجاد شد. ایده ساتوشی ناکاموتو ارائه یک پول دیجیتال همتا به همتا بود که امکان انتقال ارزش را بدون نیاز به واسطه های مالی سنتی فراهم کند. تمرکز بیت کوین بر روی انجام تراکنش های مالی و ذخیره ارزش است.

بنابراین شبکه بیت کوین به گونه ای طراحی شده است که برای انجام تراکنش های ساده انتقال BTC از یک آدرس به آدرس دیگر بهینه باشد. قابلیت های برنامه ریزی در بلاک چین بیت کوین بسیار محدود است و عمدتاً به اسکریپت های ساده برای تعریف شرایط خرج کردن بیت کوین محدود می شود. این سادگی در عین حال به افزایش امنیت و تمرکززدایی شبکه کمک می کند.

در مقابل اتریوم به عنوان یک پلتفرم نرم افزاری غیرمتمرکز طراحی شده است. هدف اصلی آن صرفاً انتقال ارزش نیست بلکه ایجاد بستری برای اجرای کدهای برنامه نویسی به نام قراردادهای هوشمند است. این قراردادها امکان ساخت برنامه های غیرمتمرکز (dApps) را فراهم می کنند که می توانند طیف وسیعی از عملکردها را فراتر از تراکنش های مالی ساده انجام دهند.

اتریوم به عنوان یک کامپیوتر جهانی غیرمتمرکز در نظر گرفته می شود که هر کسی می تواند برنامه های خود را بر روی آن مستقر کند. این قابلیت برنامه ریزی اکوسیستم اتریوم را به بستری برای نوآوری های گسترده در حوزه هایی مانند امور مالی (DeFi) بازی ها شبکه های اجتماعی مدیریت هویت و بسیاری موارد دیگر تبدیل کرده است. در نتیجه اتریوم نه تنها برای انتقال اتر بلکه برای اجرای عملیات پیچیده مرتبط با dApps و قراردادهای هوشمند استفاده می شود.

استخراج بیت کوین در مقابل استخراج اتریوم

فرآیند ایجاد واحدهای جدید ارز دیجیتال و تأیید تراکنش ها در شبکه های اثبات کار (PoW) از طریق استخراج (ماینینگ) صورت می گیرد. در شبکه بیت کوین ماینرها از سخت افزارهای قدرتمند (معمولاً دستگاه های ASIC تخصصی) برای انجام محاسبات با الگوریتم SHA-256 استفاده می کنند. هدف آن ها یافتن هش معتبری است که شرایط مشخصی را برآورده کند تا بتوانند بلوک بعدی را به بلاک چین اضافه کرده و پاداش استخراج (بیت کوین های جدید و کارمزد تراکنش ها) را دریافت کنند.

فرآیند استخراج بیت کوین رقابتی و نیازمند سرمایه گذاری قابل توجه در سخت افزار و انرژی است. سختی استخراج بیت کوین به طور خودکار تنظیم می شود تا میانگین زمان یافتن هر بلوک حدود 10 دقیقه باقی بماند بدون توجه به اینکه چه میزان قدرت محاسباتی به شبکه اختصاص یافته است.

اتریوم در سال های اولیه خود نیز از مکانیسم اثبات کار (PoW) برای استخراج استفاده می کرد اما با الگوریتم متفاوتی به نام Ethash. الگوریتم Ethash به گونه ای طراحی شده بود که تا حدی در برابر دستگاه های ASIC مقاوم باشد و استخراج با استفاده از کارت های گرافیک (GPU) را امکان پذیر کند. این طراحی با هدف توزیع گسترده تر فرآیند استخراج در میان کاربران عادی صورت گرفت.

اما همانطور که پیشتر ذکر شد اتریوم در سپتامبر 2022 به اثبات سهام (PoS) منتقل شد. این بدان معناست که فرآیند استخراج (ماینینگ) به شیوه PoW در شبکه اتریوم متوقف شده است. به جای آن شبکه توسط اعتبارسنج ها (Validators) تأیید می شود که اترهای خود را برای شرکت در فرآیند اجماع سهام گذاری کرده اند. بنابراین مقایسه استخراج فعلی اتریوم با بیت کوین بی معناست؛ بیت کوین همچنان استخراج می شود در حالی که اتریوم استیک می شود.

نرخ هش بیت کوین در مقابل اتریوم

نرخ هش (Hash Rate) معیاری است که قدرت محاسباتی کلی اختصاص یافته به یک شبکه بلاک چین مبتنی بر اثبات کار (PoW) را نشان می دهد. این نرخ بر حسب هش در ثانیه اندازه گیری می شود (مانند مگاهش بر ثانیه (MH/s) گیگاهش بر ثانیه (GH/s) تراهش بر ثانیه (TH/s) پتاهش بر ثانیه (PH/s) و اگزا هش بر ثانیه (EH/s)). نرخ هش بالاتر به معنای قدرت محاسباتی بیشتر و در نتیجه امنیت بالاتر شبکه در برابر حملاتی مانند حمله 51 درصد است.

شبکه بیت کوین دارای بالاترین نرخ هش در میان تمام شبکه های بلاک چین PoW است. این نرخ به طور مداوم در حال تغییر است و نشان دهنده میزان رقابت و سرمایه گذاری در سخت افزار استخراج بیت کوین است. نرخ هش بسیار بالای بیت کوین یکی از عوامل اصلی امنیت بی سابقه و مقاومت شبکه در برابر حملات است.

اتریوم در دوران استفاده از اثبات کار (PoW) نیز نرخ هش قابل توجهی داشت که با الگوریتم Ethash اندازه گیری می شد. نرخ هش اتریوم نیز در طول زمان و با افزایش تعداد ماینرها و قدرت سخت افزاری رشد کرده بود. با این حال همانطور که در بخش قبل توضیح داده شد اتریوم دیگر از مکانیسم PoW استفاده نمی کند.

با انتقال اتریوم به اثبات سهام (PoS) مفهوم نرخ هش دیگر برای این شبکه کاربرد ندارد. امنیت شبکه اتریوم اکنون بر اساس میزان اتر سهام گذاری شده توسط اعتبارسنج ها و جریمه های اقتصادی برای رفتار مخرب (Slashing) تضمین می شود نه قدرت محاسباتی. بنابراین در حال حاضر بیت کوین دارای نرخ هش (به معنای PoW) است در حالی که نرخ هش اتریوم صفر است و امنیت آن از طریق مکانیسم متفاوتی تأمین می شود.

کارمزد معامله

کارمزد معامله هزینه ای است که کاربران برای انجام تراکنش ها در شبکه بلاک چین پرداخت می کنند. این کارمزدها به عنوان پاداش به ماینرها (در PoW) یا اعتبارسنج ها (در PoS) پرداخت می شود و به تشویق آن ها برای تأیید تراکنش ها و حفظ امنیت شبکه کمک می کند. ساختار و میزان کارمزد در بیت کوین و اتریوم تفاوت های مهمی دارد.

در شبکه بیت کوین کارمزد تراکنش ها عمدتاً بر اساس اندازه تراکنش (بر حسب بایت) و میزان شلوغی شبکه تعیین می شود. هرچه شبکه شلوغ تر باشد و تعداد تراکنش های در انتظار تأیید بیشتر باشد کاربران برای اینکه تراکنششان سریع تر در بلوک قرار گیرد تمایل دارند کارمزد بیشتری بپردازند. ماینرها معمولاً تراکنش هایی با کارمزد بالاتر را در اولویت قرار می دهند. میزان کارمزد بیت کوین می تواند در دوره های اوج فعالیت شبکه بسیار بالا برود.

در شبکه اتریوم کارمزدها با مفهومی به نام گس (Gas) اندازه گیری می شوند. هر عملیات در شبکه اتریوم از یک انتقال ساده اتر گرفته تا اجرای پیچیده ترین قراردادهای هوشمند نیازمند مقدار مشخصی گس است که نشان دهنده میزان منابع محاسباتی مورد نیاز برای آن عملیات است. هزینه کل یک تراکنش در اتریوم از حاصل ضرب مقدار گس مصرفی در قیمت هر واحد گس (Gas Price که بر حسب Gwei اندازه گیری می شود) به دست می آید.

قیمت گس نیز مانند کارمزد بیت کوین بر اساس میزان شلوغی شبکه و عرضه و تقاضا تعیین می شود و می تواند به شدت نوسان کند. با این حال به دلیل ماهیت متفاوت اتریوم به عنوان یک پلتفرم برنامه ریزی تراکنش های پیچیده تر (مانند تعامل با قراردادهای هوشمند یا مینت NFT) گس بیشتری مصرف می کنند و بنابراین کارمزد بالاتری نسبت به یک انتقال ساده اتر دارند. در حال حاضر بخشی از کارمزد گس در اتریوم سوزانده می شود که مکانیسم کاهش تورم برای اتر محسوب می شود.

زمان مورد نیاز برای افزودن یک بلوک

زمان بلوک (Block Time) به میانگین زمانی اشاره دارد که طول می کشد تا یک بلوک جدید از تراکنش ها ایجاد شده و به بلاک چین اضافه شود. این پارامتر تأثیر مستقیمی بر سرعت تأیید نهایی تراکنش ها در شبکه دارد هرچند که تأیید اولیه (که نشان می دهد تراکنش در یک بلوک قرار گرفته است) زودتر اتفاق می افتد اما برای اطمینان کامل نیاز به تأیید چند بلوک بعدی است.

شبکه بیت کوین به گونه ای طراحی شده است که میانگین زمان بلوک آن حدود 10 دقیقه باشد. این زمان نسبتاً طولانی به صورت عمدی برای افزایش امنیت شبکه و کاهش احتمال وقوع فورک های ناخواسته در بلاک چین انتخاب شده است. سختی استخراج بیت کوین به طور خودکار هر 2016 بلوک (تقریباً هر دو هفته یک بار) تنظیم می شود تا این میانگین زمان بلوک حفظ شود فارغ از اینکه چه میزان قدرت محاسباتی در حال استخراج است.

در مقابل شبکه اتریوم به طور قابل توجهی زمان بلوک کوتاه تری دارد. در دوران استفاده از اثبات کار (PoW) میانگین زمان بلوک اتریوم حدود 13 تا 15 ثانیه بود. پس از انتقال به اثبات سهام (PoS) در سپتامبر 2022 زمان بلوک اتریوم به طور ثابت در حدود 12 ثانیه تثبیت شده است. این زمان بلوک بسیار کوتاه تر به شبکه اتریوم اجازه می دهد تا تراکنش ها را با سرعت بیشتری پردازش کرده و توان عملیاتی (Throughput) بالاتری نسبت به بیت کوین داشته باشد.

زمان بلوک کوتاه تر در اتریوم برای پشتیبانی از اکوسیستم فعال برنامه های غیرمتمرکز (dApps) و قراردادهای هوشمند که نیاز به تعاملات سریع تر دارند ضروری است. با این حال زمان بلوک کوتاه تر می تواند چالش هایی را در زمینه انتشار بلوک ها در شبکه و افزایش حجم داده های بلاک چین ایجاد کند که اتریوم با راه حل هایی مانند شاردینگ و لایه دوم به دنبال رفع آن هاست.

نوسان قیمت بیت کوین در مقابل اتریوم

نوسان قیمت (Volatility) به میزان تغییرات قیمت یک دارایی در طول زمان اشاره دارد. بازارهای ارز دیجیتال به طور کلی به دلیل نوظهور بودن اندازه بازار نسبتاً کوچکتر نسبت به بازارهای سنتی و ماهیت گمانه زنی بالا بسیار پرنوسان هستند. هم بیت کوین و هم اتریوم از این قاعده مستثنی نیستند و قیمت آن ها می تواند در دوره های کوتاهی تغییرات قابل توجهی را تجربه کند.

قیمت بیت کوین تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله اخبار نظارتی پذیرش نهادی تغییرات در تقاضای سرمایه گذاران بزرگ (نهنگ ها) احساسات عمومی بازار و رویدادهای خاص شبکه مانند هاوینگ (Halving) قرار دارد. به دلیل جایگاه بیت کوین به عنوان بزرگترین و شناخته شده ترین رمزارز نوسانات آن اغلب به عنوان معیاری برای سلامت کلی بازار کریپتو در نظر گرفته می شود.

اتریوم نیز مانند بیت کوین در معرض نوسانات ناشی از عوامل کلان بازار و احساسات عمومی است. با این حال قیمت اتر علاوه بر این عوامل به شدت تحت تأثیر فعالیت ها و رشد اکوسیستم خود قرار دارد. تقاضا برای اتر برای پرداخت کارمزد گس در شبکه رشد برنامه های غیرمتمرکز (dApps) محبوبیت DeFi و NFT و همچنین ارتقاءهای پروتکلی بزرگ (مانند انتقال به PoS و برنامه های آینده برای شاردینگ) همگی می توانند بر قیمت اتر تأثیر بگذارند.

در برخی دوره ها به ویژه زمانی که فعالیت در اکوسیستم اتریوم (مانند رونق NFT یا DeFi) بسیار بالا بوده است اتریوم نوسانات بیشتری نسبت به بیت کوین از خود نشان داده است. از سوی دیگر در دوره های رکود بازار هر دو دارایی معمولاً همبستگی بالایی در کاهش قیمت دارند. به طور کلی هرچند هر دو پرنوسان هستند اما عوامل محرک نوسانات آن ها کمی متفاوت است که نشان دهنده نقش های متفاوت آن ها در اکوسیستم کریپتو است.

اهداف اصلی بیت کوین و اتریوم

در حالی که هم بیت کوین و هم اتریوم از فناوری بلاک چین استفاده می کنند و به عنوان ارزهای دیجیتال در صرافی ها معامله می شوند اهداف بنیادین آن ها متفاوت است و همین امر معماری و تکامل آن ها را شکل داده است. هدف اصلی بیت کوین ایجاد یک سیستم پولی غیرمتمرکز و مقاوم در برابر سانسور بود.

ساتوشی ناکاموتو بیت کوین را به عنوان جایگزینی برای سیستم های مالی سنتی و ارزهای فیات معرفی کرد. بنابراین تمرکز اصلی بیت کوین بر روی ایجاد یک وسیله مبادله دیجیتال همتا به همتا و یک ذخیره ارزش قابل اعتماد است. بیت کوین به دنبال ایفای نقش طلای دیجیتال است؛ دارایی کمیاب بادوام و قابل تقسیم که می تواند ارزش را در طول زمان حفظ کند.

در مقابل هدف اصلی اتریوم بسیار گسترده تر است. ویتالیک بوترین و تیم اتریوم به دنبال ایجاد یک پلتفرم غیرمتمرکز بودند که امکان ساخت و اجرای هر نوع برنامه غیرمتمرکزی را فراهم کند. اتریوم به عنوان یک کامپیوتر جهانی طراحی شده است که به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا از قابلیت های بلاک چین برای ساخت اپلیکیشن هایی فراتر از صرفاً انتقال پول استفاده کنند.

هدف اتریوم تبدیل شدن به زیرساخت اصلی اینترنت غیرمتمرکز (Web3) و سیستم مالی جهانی جدید (DeFi) است. اتر (ETH) در این پلتفرم نه تنها به عنوان یک ارز بلکه به عنوان سوخت (گس) برای اجرای عملیات بر روی شبکه عمل می کند. این تفاوت در هدف اصلی اتریوم را به پلتفرمی انعطاف پذیرتر و قابل برنامه ریزی تر تبدیل کرده است در حالی که بیت کوین بر سادگی امنیت و تمرکززدایی برای هدف پولی خود تأکید دارد.

هدف بیت کوین تبدیل شدن به پول غیرمتمرکز جهانی و ذخیره ارزش است در حالی که اتریوم به دنبال ایجاد یک پلتفرم برای ساخت و اجرای برنامه های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند است.

پیش بینی آینده بیت کوین و اتریوم

پیش بینی آینده بازارهای مالی به ویژه بازارهای نوظهور و پرنوسانی مانند ارزهای دیجیتال امری دشوار و همراه با عدم قطعیت است. با این حال با توجه به اهداف نقاط قوت و ضعف و مسیر توسعه فعلی هر دو پروژه می توان دیدگاه هایی را در مورد آینده احتمالی بیت کوین و اتریوم مطرح کرد.

برای بیت کوین آینده احتمالاً شامل تثبیت بیشتر جایگاه آن به عنوان یک ذخیره ارزش جهانی خواهد بود. با توجه به عرضه محدود 21 میلیون واحدی و مقاومت در برابر سانسور بسیاری آن را به عنوان طلای دیجیتال در نظر می گیرند و انتظار دارند که در بلندمدت به عنوان یک دارایی پناهگاه در برابر تورم و بی ثباتی اقتصادی عمل کند. پذیرش نهادی بیت کوین نیز در حال افزایش است و صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) بیت کوین در مناطق مختلف جهان راه اندازی شده اند که دسترسی سرمایه گذاران سنتی را آسان تر می کند. توسعه راه حل های لایه دوم مانند شبکه لایتنینگ (Lightning Network) نیز می تواند به افزایش قابلیت استفاده بیت کوین برای پرداخت های روزمره کمک کند.

آینده اتریوم به شدت به رشد و پذیرش اکوسیستم برنامه های غیرمتمرکز (dApps) و قراردادهای هوشمند وابسته است. با انتقال موفقیت آمیز به اثبات سهام (PoS) اتریوم مسیر خود را برای افزایش مقیاس پذیری و کاهش مصرف انرژی هموار کرده است. برنامه های آینده مانند شاردینگ (Sharding) با هدف افزایش قابل توجه توان عملیاتی شبکه دنبال می شوند. اتریوم به احتمال زیاد به عنوان پلتفرم اصلی برای نوآوری در Web3 DeFi NFT و سایر حوزه های بلاک چین باقی خواهد ماند.

به نظر می رسد که بیت کوین و اتریوم در آینده نیز به همزیستی خود ادامه دهند اما با نقش های متفاوت. بیت کوین به عنوان لایه پایه ارزش و ذخیره ارزش اصلی در فضای کریپتو و اتریوم به عنوان لایه زیرساخت برای اجرای برنامه ها و نوآوری های دسنترالیزه. هر دو پروژه در حال تکامل هستند و با چالش ها و فرصت های خاص خود روبرو خواهند بود. موفقیت بلندمدت آن ها به عواملی مانند پذیرش جهانی وضوح نظارتی نوآوری های فنی و رقابت با سایر بلاک چین ها بستگی دارد.

تفاوت اصلی در کاربرد بین بیت کوین و اتریوم چیست؟

بیت کوین عمدتاً به عنوان یک ارز دیجیتال و ذخیره ارزش طراحی شده است در حالی که اتریوم یک پلتفرم غیرمتمرکز برای اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز (dApps) است.

چرا بیت کوین با طلای دیجیتال و اتریوم با نقره دیجیتال مقایسه می شود؟

بیت کوین به دلیل کمیابی (عرضه محدود 21 میلیونی) و نقش آن به عنوان ذخیره ارزش با طلا مقایسه می شود. اتریوم به دلیل جایگاه دوم از نظر مارکت کپ و کاربردهای متنوع پلتفرمی خود با نقره مقایسه می شود.

چند شباهت بین بیت کوین و اتر چیست؟

هر دو از فناوری بلاک چین استفاده می کنند غیرمتمرکز هستند در صرافی های ارز دیجیتال معامله می شوند و در کیف پول های رمزنگاری قابل نگهداری هستند.

آیا بیت کوین بهتر از اتریوم است؟

پاسخ به این سوال به هدف شما بستگی دارد. بیت کوین برای ذخیره ارزش و پرداخت های همتا به همتا قوی تر است. اتریوم برای ساخت و اجرای برنامه های غیرمتمرکز (dApps) و قراردادهای هوشمند برتر است. هیچ کدام لزوماً بهتر از دیگری نیستند بلکه کاربردهای متفاوتی دارند.

بیت کوین بخریم یا اتریوم؟

انتخاب بین بیت کوین و اتریوم به اهداف سرمایه گذاری میزان ریسک پذیری و دیدگاه شما نسبت به آینده هر پروژه بستگی دارد. بیت کوین اغلب به عنوان سرمایه گذاری بلندمدت و ذخیره ارزش در نظر گرفته می شود در حالی که اتریوم پتانسیل رشد بالایی از طریق اکوسیستم dApps خود دارد. توصیه می شود قبل از هر تصمیمی تحقیقات کامل انجام دهید و استراتژی مناسب خود را تعیین کنید.