نشریه فرانسوی: آینده اروپا در فلسطین رقم می خورد

به گزارش آژیراک نشریه چاپ فرانسه نوشت بی عملی اروپا درباره اوضاع در فلسطین، به اتحاد بقیه کشورهای دیگر علیه غرب کمک خواهد کرد و کار را برای «ولادیمیر پوتین» و متحدانش در اوکراین و جاهای دیگر آسان تر می کند.

به نقل از آژیراک «نوول اوبس» با تاکید بر اینکه آینده اروپا در فلسطین رقم خواهد خورد، می نویسد: «آینده این اروپای ضعیف، منزوی و محاصره شده توسط کشورهای متخاصم، می تواند تاریک باشد».

نویسنده این یادداشت آورده است: «ما این باور عمیق را داریم که سیاستی که توسط کابینه نتانیاهو دنبال می شود، در نهایت موجودیت خود اسراییل را تهدید می کند. امیدواریم اتحادیه اروپا از اهرم هایی که در اختیار دارد برای وادار کردن آن به تغییر سیاست و در نهایت رعایت قوانین بین المللی استفاده کند.»

به نوشته نوول اوبس پس از سازماندهی اولیه محاصره کامل غزه، ارتش رژیم صهیونیستی از ورود مقدار کافی مواد غذایی و کالاهای اساسی به غزه جلوگیری کرده که منجر به وضعیت قحطی تقریباً عمومی شده است. بمباران ها و اقدامات جنگی بدون درنظرگرفتن غیرنظامیان انجام می شود که منجر به شهادت بیش از 36 هزار نفر شده که اکثریت قریب به اتفاق آن ها را زنان و کودکان تشکیل می دهند.

بیش از 1.7 میلیون نفر از اهالی غزه به اجبار آواره شده اند و در شرایطی بسیار سخت زنده مانده اند، در حالی که بیش از نیمی از ساختمان ها در این منطقه تحت محاصره تخریب شده و بسیاری از زیرساخت های اولیه غیرنظامی شامل شبکه های آب، فاضلاب و برق نیز ویران شده اند.

واکنش اتحادیه اروپا به نسل کشی در غزه

شواهد متعددی گواه بر این هستند که تخریب سیستماتیک ساختمان های غیرنظامی توسط ارتش رژیم صهیونیستی بدون هرگونه تهدید نظامی صورت گرفته است. همه این ها با انبوهی از مواضع عمومی مقامات اسراییلی از جمله اعضای کابینه درباره اخراج فلسطینی ها از غزه، استعمار مجدد آن یا حتی تمایل برای غیرقابل زندگی کردن آن همراه بوده است؛ تا جایی که دیوان بین المللی دادگستری لاهه در ژانویه اعلام کرد که خطر نسل کشی در غزه وجود دارد.

این نشریه نوشته است: «در عین حال، گسترش خشونت آمیز استعمار غیرقانونی در کرانه باختری بدون اینکه دولت اسراییل با آن مخالفت کند، افزایش یافته است. آن ها اخیراً از تصرف 800 هکتار زمین دیگر خبر داده اند».

نوول اوبس با طرح این پرسش که «اتحادیه اروپا در مواجهه با این فاجعه انسانی چه واکنشی نشان داد؟»، نوشت: «در روزهای پس از عملیات حماس، رییس پارلمان اروپا و رییس کمیسیون اروپا بدون هیچ گونه ماموریتی از سوی نهادهای اروپایی به اسراییل رفتند تا از دولت نتانیاهو حمایت بی قید و شرط کنند».

«الیور وارهلی» کمیسر امور سیاست همسایگی و گسترش اتحادیه اروپا هم به طور یکجانبه و کاملاً غیرقانونی، تعلیق کمک اتحادیه اروپا به تشکیلات خودگردان فلسطین را اعلام کرد. البته کمیسیون اروپا آن را رد کرد. پس از ادعاهای رژیم صهیونیستی علیه «آنروا»، نهاد امدادرسان وابسته به سازمان ملل، او دوباره این کار را با قطع بودجه برای این سازمان انجام داد؛ ادعاهایی که متعاقباً معلوم شد که طبق گزارش «کاترین کولونا» وزیر امور خارجه سابق فرانسه، بی اساس است.

کشورهای اروپایی در جریان 2 رای گیری اول در سازمان ملل درباره قطعنامه هایی که خواستار آتش بس بشردوستانه در غزه بودند یا درباره موضوع پذیرش کامل فلسطین در سازمان ملل متحد، چند دسته شدند.

نقش آلمان در تسلیح ماشین جنگی اسراییل

نگارنده در ادامه نوشت علاوه بر مجارستان و برخی دیگر از کشورهای اروپای شرقی که برای دهه ها ارتباط خود را با سایر نقاط جهان قطع کرده بودند و اطلاعات کمی در مورد منطقه غرب آسیا داشتند، این آلمان بود که بیش از همه و بدون قید و شرط از کابینه راست افراطی «بنیامین نتانیاهو» حمایت کرد و از اقدام اتحادیه برای کمک به پایان تراژدی انسانی در غزه جلوگیری کرد.

رسانه فرانسوی در ادامه نوشت: ما آشکارا می توانیم درک کنیم که هولوکاست همچنان بر وجدان جمعی آلمان سنگینی می کند، اما دولت آلمان با سرپوش گذاشتن بر جنایات جنگی که به وضوح توسط نیروهای اسراییلی در غزه صورت می گیرد، صدمات قابل توجهی به اتحادیه اروپا وارد کرده است.

طبق این گزارش «دولت فرانسه نیز به نوبه خود پاسخگوی چالش ها و مسیولیت های کشورش نبوده است. امانویل ماکرون، رییس جمهور فرانسه» به دلایل سیاسی داخلی که با وزن فزاینده بیگانه هراسی در افکار عمومی فرانسه مرتبط است، ترجیح داد برای مدت طولانی از دولت نتانیاهو حمایت کند و به این ترتیب سنت دیپلماتیک فرانسه را که تا آن زمان متوازن و مورد احترام منطقه بود، شکست».

در پایان ماه مارس بود که اتحادیه اروپا سرانجام با درخواست ها برای آتش بس در غزه موافقت کرد.

در گزارش نوول اوبس آمده که «فقط جوزپ بورل، مسوول سیاست خارجه اتحادیه اروپا توانست با دفاع از موضع متعادل آبروی اتحادیه اروپا را حفظ کند. متاسفانه، در غیاب حمایت رییس کمیسیون و بسیاری از سران دولت ها، مواضع او اغلب بیانگر کل اتحادیه نیست و این امر ظرفیتش را برای عمل محدود می کند».

نویسنده این مطلب با بیان اینکه «اروپا حتی در مورد تحریم شهرک نشینان افراطی در کرانه باختری یا واحدهای نظامی حامی آن ها، به رسمیت شناختن اینکه اسراییل به قوانین بین المللی در غزه احترام نمی گذارد و یا تحویل سلاح به این رژیم از آمریکا عقب مانده است»، نوشت: اگر اروپا تاکنون چنین ناتوان از اثرگذاری بر این درگیری ظاهر شده است، به این دلیل نیست که ابزار لازم را ندارد.

او توضیح می دهد: اروپا با فاصله بزرگ ترین حامی مالی بین المللی فلسطین است، هم از طریق حمایت از آنروا و هم از طریق حمایت از بودجه تشکیلات خودگردان فلسطین. از طرفی دیگر، از نظر تجارت، سرمایه گذاری و مبادلات مردمی نیز تا حد زیادی شریک اصلی اسراییل هم است. اتحادیه اروپا همچنین از طریق آلمان، تامین کننده مهم تسلیحات برای اسراییل است.

تضعیف موقعیت اروپا در جهان

نویسنده این یادداشت معتقد است اگر اروپا تاکنون در اعمال نفوذ برای برقراری صلح موفق نبوده ، به این دلیل است که نخواسته از «اهرم های قدرتمندی» که در اختیار دارد، در مواجهه با رژیم صهیونیستی استفاده کند. «با این ناتوانی، هزاران نفر دیگر در فلسطین در خطر از دست دادن جان خود قرار می گیرند. اگر نتانیاهو به قتل عام ادامه دهد، صلح در سراسر منطقه به خطر می افتد با عواقب بالقوه فاجعه بار برای اروپا از نظر شکاف در جوامع اروپایی و هجوم پناهندگان به دنبال دارد».

نوول اوبس در ادامه نوشت: ورای موقعیت منطقه ای اروپا، در واقع این جایگاه اروپا در جهان است که در فلسطین در خطر است. نگرش ناسازگار اتحادیه اروپا در قبال غزه و استانداردهای دوگانه آشکاری که در رابطه با واکنش اروپا به حمله روسیه به اوکراین نشان می دهد، موقعیت آن را در جهان به میزان قابل توجهی تضعیف کرده است. این نه تنها در جهان اسلام، بلکه در «آفریقای جنوب صحرا» یعنی کشورهای واقع در مناطق جنوب صحرای بزرگ آفریقا و همچنین آمریکای لاتین؛ کشورهایی که بی اعتمادی به غرب در آن ها ریشه های عمیقی دارد، نمایان شده است.

در ادامه این مطلب آمده است: جنگ غزه در شرایطی اتفاق می افتد که روابط بین اروپا و آنچه ما اکنون جهان جنوب می نامیم به سرعت رو به وخامت رفته است. ما همچنان بار استعمار و بدعهدی ها را به دوش می کشیم اما فراتر از آن، ظهور چین به ویژه در آفریقا، بسیاری از کشورها را تشویق کرده تا حضور و نفوذ اروپا را در منطقه خود محدود کنند.

نگارنده با اشاره به احساسات ضدغربی در منطقه ساحل آفریقا هشدار داد: حمایت بی قید و شرط از دولت نتانیاهو سرانجام مردم جنوب جهانی را علیه ما برانگیخت.

او یادآور شد: آمریکا یک قاره است، آن ها فقط 2 همسایه مستقیم دارند، کانادا و مکزیک. به نوعی آن ها می توانستند در مقابل بقیه جهان به تنهایی و انزوا عمل کنند. اتحادیه اروپا نمی تواند روابط خصمانه با همه همسایگان خود در آن سوی دریای مدیترانه در پیش بگیرد. در نهایت، اگر چنین دشمنی متبلور شود، بقای اتحادیه اروپا در خطر خواهد بود.

نوول اوبس می نویسد: به همین دلیل است که می گوییم این آینده اروپاست که در غزه در خطر است؛ آیا ما خواهان یک اروپایی هستیم که با همه همسایگان خود در شرق و جنوب و متحدان روسیه در درگیری است و یا اروپایی که آغوش آن به روی جهان، به ویژه برای همسایگانش در آن سوی دریای مدیترانه و جنوب صحرای آفریقا باز است؟ آینده جهان در قرن بیست و یکم کجا رقم خواهد خورد؟

طبق این گزارش، اتحادیه اروپا در هشت ماه اخیر «انتخاب خودکشی» یعنی اولین گزینه را انتخاب کرده است.

در پایان مطلب نوول اوبس آمده است: «اروپا احتمالاً این کار را بدون درک پیامدهای کامل حمایت بی قیدوشرط خود از نتانیاهو انجام داد. شاید هنوز برای اصلاح این وضعیت با انتخاب دفاع از سیاستی منطبق با اصول و ارزش های انسانی در مورد غزه و فلسطین، هنوز خیلی دیر نیست.»

311311

نشریه فرانسوی: آینده اروپا در فلسطین رقم می خورد