پدرم نیست، مردم هم خوشحال نیستند؛ امسال هم عید نداریم!

سپهر ستاری: استقلال سال 1402 را با پیروزی مقابل هوادار و صدرنشینی در لیگ برتر به پایان رساند. اتفاقی که باعث شد هواداران این تیم نسبت به قهرمانی در این فصل امیدوار شوند و حالا آن ها منتظر هستند تا حسین حسینی در سال 1403 جام قهرمانی را بالای سر ببرد. صدرنشینی استقلال در پایان سال 1402 و آغاز سال جدید بهانه ای شد تا به سراغ آتیلا حجازی برویم. او که فرزند یکی از بزرگ ترین اسطوره های استقلال یعنی مرحوم ناصر حجازی است و خودش هم چند سالی پیراهن آبی را به تن کرده امیدوار است شاگردان نکونام پس از روزهای خوش در سال گذشته، بتوانند عنوان قهرمانی لیگ برتر را کسب کنند.

آتیلا حجازی در گفتگو با آژیراک، در خصوص اتفاقات سال 1402 و حال و هوای خودش در عید نوروز صحبت کرد. او معتقد است این روزها عید نوروز دیگر شور و حال گذشته را ندارد و مثل قدیم نمی چسبد. صحبت های حجازی در اولین روز سال 1403 در ادامه آمده است:

سال 1402 برای شما چطور بود؟

سال 1402 اصلا سال خوبی نبود و من چیز خاصی را ندیدم و خاطره خوبی هم از آن ندارم. به نظر من همه سال ها مثل هم است. حالا زمان قدیم را جدا کنیم که بچه بودیم و واقعا گرفتاری و مشکلات را درک نمی کردیم ولی هرچه سن ما بالاتر رفته، با درد و رنجی که از مردم شاهد هستیم دیگر نمی چسبد. بچه که بودیم فارغ از همه غم ها بازی می کردیم و از زندگی لذت می بردیم. اینترنتی وجود نداشت و رفاقت ها پایدارتر بود و محبت و عشق بیشتری وجود داشت. هرچی بشر به دنیای تکنولوژی دسترسی پیدا کرد، همه چیز رنگ و بوی خودش را از دست داد. سال 1402 در مجموع برای من اصلا سال خوبی نبود.

سالی که گذشت برای استقلال چطور بود؟

برای استقلال 100 درصد سال بسیار خوبی بود و تا اینجا این تیم صدرنشین است و امیدوارم در ادامه راه هم مقتدرانه به همین شکل ادامه دهد و به قهرمانی برسد. استقلال وضعیت رضایت بخشی داشت.

تعطیلات عید نوروز را کجا هستید؟

من الان در ترکیه هستم و عید خیلی خاصی اینجا نداریم و دوستان ما از ایران به اینجا می آیند.

در روزهای عید بیش از هر زمانی جای خالی عزیزان را احساس می کنیم و قطعا برای شما هم درباره پدرتان به این شکل است. کمی در خصوص حال و هوای ایشان در زمان عید بگویید و اینکه چقدر به رسم و رسوم عید علاقه داشتند؟

پدر من خیلی به رسم و رسوم شب عید و سال تحویل علاقه داشت ولی بعد از فوت ایشان، آدم وقتی عزیزی را از دست می دهد دیگر عید برایش رنگ و بوی خاصی ندارد. امسال من به همسرم هم گفتم لازم نیست هفت سین بچینیم و حتی زمان سال تحویل بیدار شویم چون زمانی که بچه بودیم در عید حس و حال خوبی داشتیم. اینکه فامیل دور هم بودیم و عیدی می گرفتیم خیلی قشنگ بود و مردم از ته دل خوشحال بودند. وقتی این صحنه ها دیده نمی شود، برای من عید مثل روزهای دیگر است و فرقی نمی کند.

بهترین خاطره ای که از پدرتان دارید و بهترین عیدی که از ایشان گرفتید چیست؟

زمان بچگی ام بود که 13-14 سال داشتم و عاشق رانندگی بودم. وقتی در عید به شمال می رفتیم از او خواهش می کردم به من رانندگی یاد بدهد و صبح که بلند می شدیم در محوطه شهرک رانندگی یاد می داد. این جزو بهترین لحظات عید بود. لحظاتی که سال تحویل می شد و پدربزرگ و مادربزرگ از لای قرآن به ما عیدی می دادند و روزهای خاطره انگیز و فراموش نشدنی بود که واقعا حال و هوای عید داشت ولی الان به نظرم عید بی معنی است.

برای سال 1403 چه آرزوی فوتبالی و غیرفوتبالی دارید؟

آرزوی فوتبالی خاصی ندارم و امیدوارم مردم از این شرایط بغرنج اقتصادی رها شوند و بیمارستان ها هم در سال جدید خالی از بیمار باشد.

امسال استقلال را چطور دیدید؟ به نظرتان می تواند قهرمان شود؟

استقلال از نظر آمار خیلی خوب نتیجه گرفته و از بقیه تیم ها بهتر بوده و حتی بیشتر از توقع هواداران عمل کرده است. امیدوارم بتواند این روند صعودی را تا آخر فصل حفظ کند. به نظرم قهرمانی هم دست خود استقلال است. امیدوارم در پایان فصل جام به استقلال برسد.

تیم ملی ایران در سال 1402 جام ملت های آسیا را داشت که امیدوار بودیم حسرت قهرمانی ما به پایان برسد ولی در نهایت باز هم در یک قدمی فینال حذف شدیم. تیم های باشگاهی هم از لیگ قهرمانان آسیا حذف شدند تا یک سال دیگر به حسرت قهرمانی ایران در آسیا اضافه شود. این حسرت در سال جدید تمام می شود؟

من اصلا از حذف تیم ملی و نتیجه نگرفتن تیم های ایرانی ناراحت نیستم چون اصول باید رعایت شود. اصول این است که امکانات و برنامه ریزی داشته باشیم و کار دست افراد درست باشد. اصلا به فرض تیم ملی قهرمان آسیا می شد هم حداقل به من نمی چسبید. چون همه فرمول ها زیر سوال می رفت و معنی اش این بود که امکانات و ابزار و استادیوم لازم نیست و همینطوری می توان قهرمان شد. پس کسانی که هزینه کردند و وقت گذاشتند و جام جهانی برگزار کردند چه بگویند؟ به این راحتی نمی توان قهرمان آسیا شد و برنامه ریزی و سرمایه گذاری می خواهد. ما هنوز سالیان سال است درگیر خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس هستیم. در نهایت هم مشخص بود اتفاقی غیر از این نمی افتد و مثلا نمی آیند این 2 تیم را به شخصی مثل من بدهند و معلوم است به ما نمی دهند. این 2 تیم از اول دولتی بودند و تا آخر دولتی هستند و وصل کردن ان ها به سازمان ها هم باز در آخر به دولت می رسد. اصلا ما نباید توقع قهرمانی داشته باشیم. این به نظرم ظلم در حق بقیه کشورهایی است که سرمایه گذاری می کنند. عربستان چقدر بازیکن آورده و برای کشورشان تبلیغ می کنند. ما یک استادیوم نداریم. چه توقعی است قهرمان آسیا شویم؟ ما یک لیگ منظم و برنامه از پیش تعیین شده نداریم و فاصله ما با قهرمانی زیاد است. حتی یک بار هم قهرمان شویم اتفاقی است و از روی اصول نیست. زمانی می توانیم قهرمان شویم که همه چیز اصولی باشد. به نظر من توقع قهرمانی در آسیا بی جا است.

من یاد آن جمله معروف تاصرخان افتادم که آن موقع گفت تا 10 سال دیگر تیمی از ایران به فینال آسیا نمی رسد!

پدر من همیشه از زمان خودش جلوتر بود و همه چیز را می دید و می دانست تا سال ها تیمی از ایران قهرمان آسیا نمی شود. آن موقع گفت 10 سال ولی حدود 25 سال است که از آن زمان گذشته و سال ها از قهرمانی پاس می گذرد. فقط هم افسوس آن برای ما می داند.

به نظرم جای ایشان در فوتبال ایران و به خصوص برای استقلال خالی است. به نوعی می گویند بعد از فوت ناصر حجازی و منصور پورحیدری استقلال بزرگ تری ندارد.

آن چیزی که عیان است، چه حاجت به بیان است. استقلالی ها سال هاست این خلاء را می بینند و متاسفانه این اتفاق افتاده و کاری نمی توان کرد.

258 258

پدرم نیست، مردم هم خوشحال نیستند؛ امسال هم عید نداریم!