چرا به قطری ها می گویند نوش جان؟

روز گذشته خبری در تیراژ وسیع در رسانه های ورزشی داخل کشور منتشر شد؛ اینکه امیر قطر به پاس تکرار قهرمانی ملی پوشان این کشور در جام ملت های آسیا پاداش های قابل توجهی برای بازیکنان و مربیان در نظر گرفته است. در این گزارش ها، از چیزهایی مثل یک آپارتمان در لندن، خودروی لکسوس و مقرری ماهانه تا پایان عمر سخن گفته شده است.

به گزارش آژیراک، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: راستش این است که هر چقدر منابع بین المللی را رصد کردیم، چیزی در این مورد ندیدیم و برای مان روشن نشد منبع اصلی چنین خبری کجا بوده. سوژه این مطلب اما بیشتر از چند و چون پاداش خود قطری ها (به هر حال بدیهی است که مسوولان این کشور ثروتمند جوایز ارزشمندی به بازیکنان خود داده اند)، واکنش هایی بود که هواداران فوتبال در ایران به این خبر نشان دادند.

دیروز در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، هر کجا که این خبر منتشر شده بود، عمده کامنت ها حول و حوش یک مضمون بود: «نوش جان شان.» این در حالی است که بسیاری از همین کاربران در واکنش به اعطای حواله خودرو به ملی پوشان ایرانی، دیدگاه کاملا متفاوتی داشتند و عمدتا از داستان گلایه می کردند.

پرسش اینجاست که چرا این بخش از مردم چنین جوایزی را گوارای قطری ها می دانند، اما برای بازیکنان کشورمان ناعادلانه می خوانند؟ به نظر می رسد این موضوع دست کم دو دلیل داشته باشد.

دلیل اول

آنچه به قطری ها پرداخت می شود، دستخوش بابت یک موفقیت عینی، ملموس و قابل ارزیابی است. اینها بر خلاف تیم ملی فعلی فوتبال ایران که فقط روی کاغذ نسل طلایی هستند، واقعا بهترین نسل تاریخ فوتبال قطر بودند و در همین جام ملت های آسیا در فاصله 5 سال به دستاورد 70 ساله کشوری مثل کره جنوبی رسیدند.

خب این خیلی فرق می کند با شرایط تیمی که حتی وقتی از جدی ترین حامیانش می پرسی چه دستاوردهایی داشته اند، نهایتا به دو بار صعود به جام جهانی اشاره می شود. آیا واقعا امروز حضور در مرحله نهایی جام جهانی برای فوتبال ایران «آورده خاص» محسوب می شود؟ ما سال 1978 در حالی به این مرحله رسیدیم که مسابقات فقط با حضور 16 تیم برگزار می شد و از کل آسیا و اقیانوسیه تنها یک تیم به مرحله نهایی می رسید.

حتی سال 1998 هم با وجود اینکه برای نخستین بار تعداد تیم های حاضر در مسابقات از 24 تیم به 32 تیم افزایش یافت، باز صعود تیم ملی حماسی و ارزشمند بود، چون از مسیر سختی پیش رفتیم و به یک طلسم 20 ساله پایان دادیم، اما واقعا دیگر امروز نباید از چنین موفقیت هایی ذوق کرد. با این دست فرمانی که دوستان دارند، می ترسیم دوره بعدی برای حضور در جام جهانی 48 تیمی هم خودروی لوکس خارجی طلب کنند! بفرمایید شما هم مثل قطری ها دو بار پیاپی قهرمان آسیا شوید، شاید نظر مردم در موردتان عوض شد.

دلیل دوم

دلیل دوم به تفاوت وضع اقتصادی مردم عادی در دو کشور مربوط می شود. بر اساس اطلاعاتی که صندوق بین المللی پول حدود دو ماه پیش منتشر کرده، درآمد سرانه هر قطری در سال حدود 82 هزار دلار است، در حالی که درآمد سرانه هر ایرانی حدود 5 هزار دلار تخمین زده می شود. طبیعی است که در چنین شرایطی هر چقدر پاداش به ملی پوشان قطری داده شود صدای کسی در نمی آید، اما برای ما که سالانه هزاران نفر کشته در سوانح رانندگی داریم، اهدای حواله خودروی خارجی به ملی پوشان، تبعیض غم انگیزی به نظر می رسد.

پایان خبر آژیراک

چرا به قطری ها می گویند نوش جان؟