از نسخه آمریکایی «آتش بس» چه می دانیم؟

نمایندگان سرویس های اطلاعاتی آمریکا و اسراییل به پاریس رفته اند، واشینگتن پاورچین به سمت «آتش بس موقت» می رود و نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای «پساجنگ غزه» طرح داده است؛ آیا اهرم فشار به نفع اسراییل در حال جابه جایی است؟

به گزارش آژیراک، خبرگزاری آژیراک نوشت: «رابرت وود» معاون سفیر ایالات متحده در سازمان ملل در تازه ترین نشست شورای امنیت با موضوع فلسطین که روز پنجشنبه برگزار شد، از «تداوم فشار آمریکا به طرفین (درگیری در غزه) برای دستیابی به توافق» خبر داد.

اما او به طور مشخص سنگینی اهرم فشار را روی حماس انداخت و گفت: «حمایت شورای امنیت از دیپلماسی آمریکا برای افزایش فشار بر حماس به منظور پذیرش توافق روی میز ضروری است.»

او همچنین مدعی شد که «حماس نباید فرصت را از دست بدهد و با حسن نیت برای پایان دادن به جنگ مذاکره کند.»

در واقع، منظور وود از بیان این اظهارات، بازارگرمی برای جلب موافقت اعضای شورای امنیت با قطعنامه ای است که آمریکایی ها برای ارایه آن پیشگام شده اند.

این دومین بار از هفتم اکتبر تا به حال است که واشنگتن قطعنامه ای را با موضوع غزه به شورای امنیت پیشنهاد می کند

اینکه پیش نویس قطعنامه چه زمانی میان اعضا توزیع شود، همچنان محل گمانه زنی است، اما دوشنبه هفته پیش، وقتی برای اولین بار صحبت از آن به میان آمد، یک مقام ارشد دولت واشنگتن به خبرگزاری «رویترز» گفت: «آمریکا عجله ای برای رای گیری ندارد و می خواهد برای مذاکره زمان بگذارد.»

آنگونه که از رفتار و اظهارات هییت آمریکایی در جلسه روز پنجشنبه شورای امنیت برمی آید، قصد واشنگتن آن است که پاورچین پاورچین، به سمت جلب رضایت اعضای شورا برای موافقت با نسخه آمریکایی توافق آتش بس برود. 

این دومین بار از هفتم اکتبر (آغاز عملیات طوفان الاقصی) تا به حال است که واشنگتن قطعنامه ای را با موضوع غزه به شورای امنیت پیشنهاد می کند. متن پیشنهادی قبلی اواخر اکتبر ارایه و توسط روسیه و چین وتو شد.

از مفاد قطعنامه احتمالی آمریکا چه می دانیم؟

*بر اساس این طرح، شورای امنیت «مشروط به اجرای ضابطه آزادی همه گروگان ها، بر حمایت خود از آتش بس موقت در غزه به محض امکان، تاکید می کند و رفع همه موانع برای ارایه کمک های بشردوستانه در مقیاس گسترده را خواستار می شود.»

*قرار است در متن پیش نویس ایالات متحده تاکید شود که «در شرایط کنونی حمله زمینی گسترده به رفح منجر به آسیب بیشتر به غیرنظامیان و آوارگی بیشتر آنها چه بسا تا کشورهای همسایه خواهد شد.»

بند آخر، به ادعای نخست وزیر رژیم صهیونیستی اشاره می کند که به معنای معکوس کردن عقب نشینی اسراییل از غزه در سال 2005 خواهد بود

*در این پیش نویس تاکید می شود که «حمله زمینی اسراییل به رفح» پیامدهای جدی برای صلح و امنیت منطقه خواهد داشت و بنابراین در شرایط فعلی، چنین تهاجم زمینی گسترده ای نباید پیگیری شود.

*انتظار می رود که متن پیش نویس پیشنهادی ایالات متحده، درخواست های برخی از وزرای کابینه رژیم صهیونیستی برای اسکان شهرک نشینان یهودی در غزه را محکوم و هرگونه تلاش برای تغییر بافت جمعیتی یا ارضی در غزه که ناقض قوانین بین المللی باشد را رد کند.

*این قطعنامه همچنین «هر گونه اقدامی که منجر به کاهش موقتی یا دایمی قلمرو غزه بشود، ازجمله ایجاد رسمی یا غیررسمی مناطق به اصطلاح حایل و تخریب گسترده و منظم زیرساخت های غیرنظامی را مردود می داند.»

بند آخر، به ادعای «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی اشاره می کند. درواقع، هدف نتانیاهو از حمله به رفح، کنترل منطقه حایل کریدور فیلادلفیا (محور صلاح الدین) است که در امتداد مرز غزه با مصر قرار دارد و تنها مسیر ارتباطی این باریکه با جهان است.

به ادعای نتانیاهو «اعمال کنترل اسراییل بر این کریدور تنها راه تضمین غیرنظامی سازی نوار غزه است»؛ اما نکته قابل توجه این است که چنین اقدامی عملاً به معنای معکوس کردن عقب نشینی اسراییل از غزه در سال 2005 خواهد بود.

شرط آمریکا برای موافقت با آتش بس چیست؟

بازی دوگانه آمریکا با ذهن جامعه بین الملل از همین بند آخر قطعنامه آتش بس آغاز می شود.

چرا آمریکا با زمان بندی خروج نظامیان صهیونیست از غزه مخالفت می کند؟

فراموش نکنیم که دو روز پیش، نماینده آمریکا در دیوان دادگستری بین المللی گفت: «هرگونه اقدام در راستای خروج نیروهای اسراییلی از کرانه باختری و نوار غزه باید با در نظر گرفتن نیازهای امنیتی واقعی اسراییل باشد و حقوق بین الملل زمانی را برای خروج آنها تعیین نمی کند.»

از این نقطه، آمریکا برای دفاع از تل آویو روبروی جامعه بین الملل می ایستد که «موضع ثابت، مشخص و بدون قیدوشرطی درباره لزوم پایان دادن به اشغالگری اسراییل در اراضی فلسطینی دارد.»

اگر آمریکا آنطور که در قطعنامه احتمالی مطرح خواهد کرد، با ایجاد هرگونه منطقه حایل مخالف است، چرا با زمان بندی خروج نظامیان صهیونیست از غزه مخالفت می کند و در راستای اجرای خواسته قلبی نتانیاهو مبنی بر «معکوس کردن روند عقب نشینی» گام برمی دارد؟

چند نکته درباره قطعنامه

از همه مهمتر: بایدن خواستار آتش بس دایمی در غزه نیست

*واشنگتن تا کنون از به کارگیری واژه «آتش بس» در همه اقدام هایی که سازمان ملل درباره جنگ غزه انجام داده، پرهیز کرده است و برای اولین بار است که پیش نویس قطعنامه ای را به شورای امنیت سازمان ملل پیشنهاد می کند که بر حمایت از «آتش بس» تاکید دارد.

*مقام های آمریکایی تاکید می کنند که بایدن خواستار آتش بس دایمی در غزه نیست و تن ندادن به تعیین جدول زمان بندی برای خروج نیروهای صهیونیستی هم تاییدی بر این ادعا است.

*واشنگتن این مسیله را انکار و ادعا می کند که استفاده از واژه «آتش بس» تازگی ندارد. کاخ سفید استدلال می کند که بایدن در ماه نوامبر، هنگام سفر به کالیفرنیا از واژه «آتش بس» استفاده کرده است و به همین دلیل نباید قطعنامه پیشنهادی را به منزله تغییر در سیاست و یا حتی تغییر لحن او تلقی کرد.

*آمریکا در قطعنامه پیشنهادی، به ازای آزادی همه اسرای صهیونیست، وقفه ای شش تا هشت هفته ای را برای تسریع در ارسال کمک های بشردوستانه به غیرنظامیان ساکن در باریکه غزه پیشنهاد می کند.

نکته پایانی

واشنگتن و تل آویو نیروهایشان را با یکدیگر جمع کرده اند تا در اقدامی مشترک اهرم فشار را علیه حماس جابجا کنند

از یک سو، نماینده آمریکا در شورای امنیت به صراحت، قطعنامه پیشنهادی واشنگتن را «ابزاری برای اعمال فشار بر حماس» معرفی می کند و از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی تاریخ «10 مارس» را که مصادف با آغاز ماه رمضان است، به عنوان ضرب الاجل آغاز عملیات در رفح اعلام کرده تا با قرار دادن نیروهای مقاومت در موقعیت اضطراری، روند مذاکره را به نفع خود تسریع کند. 

برخلاف نظر آنهایی که می گویند رییس جمهور آمریکا به نفع «تضمین امنیت انسانی در غزه» تغییر لحن داده است، واشنگتن و تل آویو نیروهایشان را با یکدیگر جمع کرده اند تا در اقدامی مشترک و همسو با یکدیگر، اهرم فشار را علیه حماس جابجا کنند. 

همزمان، نتانیاهو برای نخستین بار در سندی مکتوب، برای دوره «پساجنگ غزه» طرحی را پیشنهاد داده است که یکی از اصول آن، حفظ آزادی عمل نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی برای انجام عملیات نظامی در سراسر غزه است و این با ادعای نماینده آمریکا در دیوان دادگستری بین المللی مبنی بر اینکه هرگونه اقدام در راستای خروج نیروهای اسراییلی از کرانه باختری و نوار غزه باید با در نظر گرفتن نیازهای امنیتی واقعی اسراییل و بدون شرط زمانی باشد، همخوانی دارد.

در طرح نتانیاهو، به نقش آفرینی تشکیلات خودگردان در آینده غزه، غیرنظامی سازی آن و همچنین، رادیکال زدایی از آن با مشارکت کشورهای عرب منطقه اشاره شده و این با اطلاعاتی که از طرح های پیشنهادی غرب به بیرون درز پیدا کرده است، مطابقت دارد.

این طور به نظر می آید که در آستانه برگزاری دور دوم مذاکرات پاریس با حضور نمایندگان اطلاعاتی آمریکا، مصر، قطر و اسراییل، دست کم واشنگتن و تل آویو درباره چارچوب کلی خواسته هایشان به اتفاق نظر رسیده اند.

پایان خبر آژیراک

از نسخه آمریکایی «آتش بس» چه می دانیم؟