بهترین مسیر برای خروج از منظومه شمسی پیدا شد

به گزارش آژیراک، در کمال تعجب، گروهی از محققان ادعا می کنند که بهترین مسیر خروجی ممکن از میان این حباب غول پیکر را کشف کرده اند.

به نقل از آژیراک، هلیوسفر از همه چیز درون خود از جمله سیارات، فضانوردان، ماهواره ها و سایر اجسام در برابر تشعشعات خطرناک کیهانی محافظت می کند. با این حال، تا به امروز، دانشمندان در مورد شکل یا اندازه آن مطمین نبوده اند.

محققان به طور ساده هلیوسفر را به عنوان منطقه ای که مستقیما تحت تاثیر خورشید است تعریف می کنند. برخی ادعا می کنند که حباب کروسان شکل است، برخی آن را کروی می دانند، در حالی که بسیاری دیگر معتقدند که شکل گلوله یا توپ ساحلی دارد.

این سردرگمی به این دلیل وجود دارد که نمی توان شکل دقیق یک شی را در حالی که درون آن قرار دارید، تشخیص دهید.

سارا ا. اسپیتزر(Sarah A. Spitzer)، نویسنده اول این مطالعه و پژوهشگر دانشگاه میشیگان، می گوید: ما مانند ماهی قرمزی هستیم که سعی می کنیم شکل تُنگ ماهی را از درون درک کنیم.

به همین دلیل است که بسیاری از دانشمندان در سراسر جهان، از جمله نویسندگان این مطالعه، در حال توسعه مفاهیمی برای نشان دادن این هستند که چگونه کاوشگرهای بین ستاره ای می توانند هلیوسفر را ترک کنند و آن را از بیرون ببینند.

اسپیتزر افزود: ماموریت کاوشگرهای بین ستاره ای آینده اولین فرصت ما برای دیدن ظاهر واقعی هلیوسفر از بیرون و درک بهتر جایگاه آن در محیط بین ستاره ای محلی خواهد بود.

مفاهیم ماموریت دارای اطلاعات دقیق در مورد وسیله نقلیه مورد نیاز، محموله و مسیرها هستند.

به عنوان مثال، یک گزارش مفهومی از چنین ماموریت در سال 2021 پیشنهاد کرد که یک مسیر نزدیک به 45 درجه از دماغه دُم هلیودم در نهایت کاوشگر را از حباب خارج می کند.

با این حال، این مطالعه جدید ادعا می کند که برای خروج از هلیوسفر، یک کاوشگر باید مسیری را دنبال کند که از انتهای دُم هلیوسفر عبور می کند.

آنها شش مسیر را که از جهت دماغه به سمت دم می رفتند مقایسه کردند و دریافتند که بیشترین خروجی و دید واضح از شکل هلیوسفر زمانی حاصل می شود که کاوشگر از دُم خارج شود.

در ماه اوت و سپتامبر سال 1977، ناسا به ترتیب کاوشگرهای وویجرهای یک و دو(Voyager 2 و Voyager 1) را برای مطالعه فضای بین ستاره ای پرتاب کرد. این ماموریت موفقیت آمیز بود و این فضاپیماها اولین اجرام ساخته دست بشر بودند که از هلیوسفر عبور کردند.

کاوشگرهای وویجر برای ماموریتی تنها پنج ساله ساخته شدند اما هنوز فعال هستند و تا ماه مارس 2024 در فاصله 15 میلیارد مایلی(24 میلیارد کیلومتری) از زمین قرار داشتند.

با این حال، آنها دیگر نمی توانند فعالیت پلاسمایی خورشید ما را تشخیص دهند و بنابراین، قادر به ارایه هیچ اطلاعاتی در مورد هلیوسفر نیستند. به همین دلیل است که بسیاری از دانشمندان از ناسا می خواهند که ماموریت جدید کاوشگرهای بین ستاره ای را تایید کند.

یک گزارش مفهومی از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز نشان می دهد که انسان ها باید کاوشگری طراحی شده برای ماموریتی 50 ساله ایجاد کنند.

چنین کاوشگری می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد هلیوسفر ارایه دهد و همچنین می تواند 30 تا 90 میلیارد مایل از فاصله بین ستاره ای را پوشش دهد.

5858

بهترین مسیر برای خروج از منظومه شمسی پیدا شد