۱۰ تابلونقاشی مشهور از بهار

به گزارش آژیراک امپرسیونیسم همواره به عنوان جنبش هنری شناخته شده است که به خوبی حال و هوای لحظه ای که در بوم به تصویر کشیده شده است را به مخاطب منتقل می کند. در ادامه نگاهی داریم به ۱۰ نقاشی امپرسیونیستی که فضای بهاری را به تصویر می کشند.

۱. کلود مونه

بیایید با پدر امپرسیونیسم شروع کنیم: کلود مونه. او در میانه زندگی اش با خانواده اش در ژیورنی یک کمون کوچک واقع در غرب پاریس مستقر شد. خانه جدیدشان شامل یک قطعه زمین بزرگ بود که برای پروژه بزرگ طراحی منظره اش ایده آل بود. او با دقت فضایی شگفت انگیز در این خانه ساخت که پر از گل ها یک حوضچه و یک باغ میوه بود. «مونه» باغ خود را بسیار دوست داشت. این باغ به منبع بزرگی از الهام برای او تبدیل شد. او در آنجا نقاشی های معروف «نیلوفرهای آبی» خود را کشید. این هنرمند همچنین به نگهداری آن ها بسیار اهمیت می داد.

فضای آرام این مکان به «مونه» این امکان را می داد تا از طبیعت به بهترین شکل دیدن کند. «مونه» یکی از پیشگامان جنبش امپرسیونیسم فرانسوی بود. او در خانه اش واقع در «ژیورنی» به مدت ۴۳ سال یعنی از سال ۱۸۸۳ میلادی تا زمانی که در سال ۱۹۲۶ میلادی درگذشت زندگی کرد.

روش نقاشی در فضای باز باعث شده بود «مونه» زمان زیادی را در باغش صرف کند. او از این فضای چشم نواز و سبز لذت می برد. این فضا به محل خلق برخی از مشهورترین نقاشی های او تبدیل شد؛ مجموعه نیلوفرهای آبی. این مجموعه شامل ۲۵۰ تابلو نقاشی بزرگ رنگ روغن می شود که اکنون در گالری های سراسر جهان نگهداری می شوند.

۲. پیر-آگوست رنوآر

«پیر-آگوست رنوآر» یکی از پیشگامان امپرسیونیسم به خاطر پرتره هایش شناخته شده است. اما مانند دیگر امپرسیونیست ها او همچنین یک نقاش ماهر فضای باز (en plein air) بود. نقاشی های منظره فرصتی برای او بود تا نور و سایه ها را در طبیعی ترین حالت خود مطالعه کند. «بهار در شاتو» یک دشت آفتابی را نشان می دهد که درست خارج از پاریس قرار دارد. این اثر به طور کامل ویژگی های سبک امپرسیونیسم را به تصویر می کشد.

برای نقاشی لحظات گذرا در طبیعت هنرمندان باید سریع کار می کردند. جزئیات تمرکز اصلی نبود. بازی نور و سایه مهم ترین چیز بود. امپرسیونیست ها متوجه شدند که سایه ها تنها سیاه نیستند بلکه رنگ های اطراف خود را منعکس می کنند. در این اثر گیاهان بوم را پر کرده اند. درختان سایه ای نرم از رنگ آبی روی چمن ها می اندازند. در همین حال نور خورشید در نقاط روشن درخشش زردی به آن ها می دهد. این توجه به رنگ های ظریف و غیرمنتظره همان چیزی است که امپرسیونیسم را تعریف می کند.

«پیر آگوست رنوآر» در سال ۱۸۴۱ میلادی در فرانسه متولد شد. رنگ های زنده تابلوهای نقاشی «رنوآر» رنجی را که این هنرمند به خصوص در سال های پایانی عمرش متحمل شد پنهان کرده است.

او در سن ۲۱ سالگی وارد مدرسه هنرهای زیبای پاریس شد و توسط «چارلز گلایر» تعلیم دید. در آنجا بود که با «کلود مونه» «آلفرد سیسلی» و «فردریک بازیل» آشنا و دوست شد.

«رنوآر» در کنار این نقاش ها به عنوان یکی از مهم ترین هنرمندان امپریسیونیست شناخته می شود. حتی با اینکه تابلوهای نقاشی او همچون دوستانش در ابتدا از سوی مردم و آکادمی رد شدند «رنوآر» با گذشت زمان به یکی از تحسین شده ترین هنرمندان نسل خود تبدیل شد. محبوبیتی که تا به امروز همچنان باقی مانده است.

۳. کامی پیسارو

همانند دیگر امپرسیونیست ها «کامی پیسارو» نیز در حومه پاریس زندگی می کرد. و درست مانند آنها او الهام خود را از زندگی ساده روستایی و طبیعت می گرفت. «باغ با درختان شکوفا» به طور کامل زمان اوایل بهار را به تصویر می کشد. درختان آلو که تازه شروع به شکوفه دادن کرده اند در مرکز تصویر قرار دارند.

پیسارو به خاطر انتخاب منحصر به فرد رنگ هایش هم مورد ستایش و هم نقد قرار گرفته بود. اگر با دقت نگاه کنید متوجه خواهید شد که آسمان فقط آبی نیست. این آسمان یک تن زرد ملایم دارد. درختان فقط قهوه ای ساده نیستند؛ شما می توانید تکه هایی از سبز یا بنفش را در میان آن ها ببینید. حتی گل های سفید نیز تنها سفید نیستند. این استفاده انقلابی از رنگ ها همان چیزی است که امپرسیونیست ها را از هنرمندان پیشین متمایز می کند. تمام این رنگ های غیرمنتظره در چشم بیننده با هم ترکیب می شوند. در نتیجه ما صحنه ای پر زندگی می بینیم بدون اینکه به جزئیات تکیه کنیم.

۴. ادوار مانه

مونه نقش مهمی در انتقال از رئالیسم به امپرسیونیسم داشت. می توانیم تغییراتی در سبک او مشاهده کنیم بعد از اینکه جنبش امپرسیونیسم آغاز شد. پالت رنگی او روشن تر شد و ضربات قلم موی او آزادتر شد. اگرچه از هنرمندان هم عصر خود الهام گرفت مانه هرگز در نمایشگاه های امپرسیونیست ها شرکت نکرد. بیشتر آثار او به صحنه های تصویری مربوط می شدند. با این حال او آثار بسیاری از نوع طبیعت بی جان نیز به جای گذاشت. به ویژه در سال های آخر زندگی اش بیشتر بر روی آنها تمرکز می کرد. در آن مرحله از زندگی اش سبک او بیشتر به سمت امپرسیونیسم گرایش پیدا کرده بود. این را می توان به وضوح در تصاویر او از گل ها در گلدان های کریستالی مشاهده کرد.

۵. آلفرد سیسلی

موضوعات آثار «سیسلی» در طول فعالیت هنری او بدون تغییرات زیاد باقی ماندند. او عاشق نقاشی مناظر در فضای باز (en plein air) بود پس دقیقاً بر روی همین موضوع تمرکز کرد. اما اگر در چیزی خوب هستید چرا باید آن را تغییر دهید؟ مناظر خیره کننده سیسلی همان کاری را انجام می دهند که آثار امپرسیونیستی باید انجام دهند. آن ها ما را به لحظه ای که خلق شده اند منتقل می کنند. با نگاه کردن به نقاشی هایی مانند «چمنزارهای کوچک در بهار» می توانیم حال و هوای یک روز اولیه بهاری را احساس کنیم. برگ ها هنوز به طور کامل رشد نکرده اند اما هنوز هم می توانیم گرمای خورشید را که درختان را روشن می کند و سایه زردی از خود به جا می گذارد حس کنیم.

۶. برت موریسو

در دنیای هنری که توسط مردان سلطه شده است نباید زنان برجسته ای که همچنین از رئالیسم سخت اجتناب کردند و به جای آن به شکل آزادتر و بازیگوشانه تری از بیان هنری روی آوردند را فراموش کنیم.
برت موریسو یکی از معدود زنانی بود که در اولین نمایشگاه امپرسیونیستی شرکت کرد و تا پایان عمر خود با آنها همکاری نزدیک داشت. نقاشی های او بیشتر بر روی زندگی خانگی متمرکز بود. او دوست داشت لحظات آرام با شوهر و فرزندشان را هم در خانه و هم در فضاهای سرسبز باغ به تصویر بکشد.

«برت موریسو» یکی از بزرگترین بانوان جنبش «امپرسیونیسم» شاگرد «کامی کورو» و همسر «اوژن مانه» بود. به رغم اهمیت «موریسو» در «امپرسیونیسم» او همواره تحت الشعاع هنرمندان مشهورتر معاصر خود قرار گرفته است.

در این زمینه بیشتر بخوانید:

زنی که زیر سایه نقاشان مشهور از یاد رفت

۷. ولادیسلاو پودکووینسکی

اگرچه امپرسیونیسم در پاریس متولد شد اما تاثیر آن به سرتاسر جهان گسترش یافت. «ولادیسلاو پودکووینسکی»(Władysław Podkowiński) هنرمند لهستانی در سال ۱۸۸۹ میلادی یعنی درست زمانی که تغییر به پست امپرسیونیسم آغاز شد به پاریس سفر کرد. او در آنجا آثار نقاشانی برجسته مانند مونه را دید و عمیقاً الهام گرفت. پس از آن سبک او تغییر کرد. آثارش روشن تر شد و ضربه های قلم مو روان تر شدند. او همچنین شروع به توجه بیشتر به نحوه شکل گیری نور بر روی طبیعت کرد. اما کاوش های امپرسیونیستی او کوتاه بود. در مراحل بعدی دوران هنری اش او به سمت نمادگرایی گرایش پیدا کرد. موضوعات آثارش تیره تر دراماتیک تر و احساسی تر شدند.

۸. چایلد هسام

تاثیر امپرسیونیست های پاریسی حتی به آن سوی اقیانوس اطلس رسید. هنرمند آمریکایی به نام چایلد هسام چندین بار به پاریس سفر کرد و حتی در یک مدرسه هنری در آنجا تحصیل کرد. با این حال او به سرعت زندگی آکادمیک را رها کرد تا سبک خود را کاوش کند. هسام از امپرسیونیست های فرانسوی از جمله رنوآر الهام گرفت. استودیوی رنوآر را نیز به عهده گرفت. «باغ آبی» نمونه ای برجسته از کارهای امپرسیونیستی اوست. برخی ممکن است آن را به اشتباه نقاشی اثر مانه بدانند. ضربه های قلم مو کشیده و توجه دقیق به رنگ ها در طبیعت جوهره واقعی امپرسیونیسم را منتقل می کند.

۹. وینسنت ون گوگ

چه چیزی به اندازه گل های سفید نرم درختان شکوفه زده بهاری بیشتر شبیه به بهار است؟ در اوایل زندگی اش وینسنت ون گوگ پالت رنگی نسبتاً تیره و غم انگیزی داشت. اما همه چیز پس از اقامت او در پاریس در اواخر دهه ۱۸۸۰ تغییر کرد. در آنجا او با آثار امپرسیونیست ها و پست امپرسیونیست های اولیه آشنا شد. او همچنین فرصت پیدا کرد که تعدادی از چاپ های ژاپنی «اوکی یو-ئه» را خریداری کند. این تاثیر زیادی بر سبک او گذاشت. نقاشی های او روشن تر و رنگارنگ تر شدند. ون گوگ همچنین به خصوص جذب درختان شکوفه زده شد همانطور که در نقاشی هایی مانند «شکوفه درختان هلو» و یکی از آثار مشهورش «شکوفه های بادام» مشاهده می کنیم.

«وینسنت ون گوگ» ـ نقاش نامدار هلندی ـ اکنون به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست امپرسیونیسم شناخته می شود. او در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. برخی از مشهورترین کارهای او در سه سال پایانی عمرش خلق شدند.

با اینکه او گاهی در دوران کودکی طراحی می کرد اما استعداد هنری اش تا حد زیادی تا سن ۲۷ سالگی کشف نشده باقی مانده بود.

امروزه این هنرمند هلندی را برای سبک منحصربفردی می شناسیم که در خلق تابلوهای نقاشی خیره کننده اش به کار می برد. حالا تشخیص منظره های چشم نواز پرتره های تاثیرگذار و طبیعت های بی جان سرزنده ای که با استفاده از رنگ های ضخیم ضربات قلم مو سریع و ترکیب رنگ با نشاط او خلق شده اند کار دشواری نیست؛ البته آثار هنری «ون گوگ» از همان ابتدا این ویژگی های مشخص را شامل نمی شدند و سبک ویژه او به مرور زمان و در طول مراحلی متفاوت زندگی کوتاه او شکل گرفت.

۱۰. Wynford Dewhurst

بیایید با یک امپرسیونیست کمتر شناخته شده اما بسیار مورد احترام به این فهرست پایان دهیم: Wynford Dewhurst. او به عنوان یک نظریه پرداز هنری اولین کسی بود که در زبان انگلیسی درباره جنبش امپرسیونیسم نوشت. در آثار او همچنین تاثیر نقاشان رمانتیک بریتانیایی مانند ترنر و کانستبل بر این جنبش را برجسته کرد.

او  مانند بسیاری از امپرسیونیست های غیر فرانسوی آثار آنها را پس از مهاجرت به پاریس کشف کرد. عجیب نیست که بزرگ ترین منبع الهام او کلود مونه شد. نقاشی او با عنوان «زمان شکوفه های سیب در Arc-la-Bataille» به ما جوهره واقعی بهار را یادآوری می کند: گلبرگ های نرم سفید و صورتی درختان شکوفه زده.

پایان خبر آژیراک