روش apa در مقاله نویسی

روش APA استاندارد انجمن روان‌شناسی آمریکا برای استناد به منابع علمی است. در مقاله نویسی این روش به یکپارچگی و اعتباربخشی کمک می‌کند و در علوم انسانی و اجتماعی کاربرد فراوان دارد.

مقدمه ای بر سبک APA

سبک APA که مخفف American Psychological Association (انجمن روان‌شناسی آمریکا) است یکی از پرکاربردترین شیوه‌های نگارش و استناد در مقالات علمی به‌ویژه در حوزه‌های روان‌شناسی علوم اجتماعی آموزش و برخی دیگر از رشته‌های دانشگاهی است. این راهنما مجموعه‌ای از قوانین و دستورالعمل‌ها را برای ساختاردهی به مقالات فرمت‌بندی متن استفاده از جداول و شکل‌ها و مهم‌تر از همه شیوه صحیح ارجاع‌دهی به منابع تدوین کرده است. هدف اصلی از ایجاد و ترویج سبک APA ایجاد یکپارچگی وضوح و دقت در ارتباطات علمی است. با پیروی از یک استاندارد واحد نویسندگان می‌توانند ایده‌ها و یافته‌های خود را به شکلی منظم و قابل فهم برای جامعه علمی ارائه دهند. همچنین این سبک به خوانندگان امکان می‌دهد تا به‌راحتی منابع مورد استفاده نویسنده را شناسایی کرده و در صورت نیاز به اصل آن‌ها دسترسی پیدا کنند که این خود به شفافیت و اعتبار پژوهش کمک شایانی می‌کند. استفاده از یک شیوه استاندارد در ارجاع‌دهی از سرقت ادبی جلوگیری کرده و حقوق معنوی نویسندگان اصلی را حفظ می‌نماید.

چرا از سبک APA در مقاله نویسی استفاده می شود؟

استفاده از سبک APA در نگارش مقالات علمی دلایل متعددی دارد که هم به نفع نویسنده و هم به نفع خواننده است. اولین و شاید مهم‌ترین دلیل حفظ اعتبار علمی و جلوگیری از سرقت ادبی است. با استناد صحیح به منابع نویسنده نشان می‌دهد که ایده‌ها و اطلاعات ارائه‌شده بر پایه کارهای پیشین بنا شده‌اند و منبع آن‌ها مشخص است. این کار صداقت آکادمیک را تضمین می‌کند. دلیل دیگر تسهیل دسترسی خوانندگان به منابع اصلی است. فرمت استاندارد APA در فهرست منابع اطلاعات لازم را برای یافتن هر منبع (مانند نام نویسنده سال انتشار عنوان نام ژورنال یا کتاب و جزئیات نشر) به شکلی منظم ارائه می‌دهد. این امر به خوانندگان اجازه می‌دهد تا برای مطالعه بیشتر یا بررسی صحت اطلاعات به‌راحتی به منابع ارجاع‌شده مراجعه کنند. علاوه بر این استفاده از یک سبک واحد در فرمت‌بندی کلی مقاله (مانند سرصفحه شماره‌گذاری صفحات عناوین بخش‌ها جداول و شکل‌ها) به مقالات یک ظاهر حرفه‌ای و یکدست می‌بخشد. این هماهنگی در ارائه تمرکز خواننده را بر محتوا و یافته‌های پژوهش معطوف می‌دارد و از حواس‌پرتی ناشی از فرمت‌های متفاوت جلوگیری می‌کند. در نهایت پیروی از سبک APA به نویسنده کمک می‌کند تا افکار خود را به شکلی منطقی و سازمان‌یافته بیان کند زیرا ساختار پیشنهادی این سبک (مانند بخش‌های مقدمه روش یافته‌ها بحث) یک چارچوب مشخص برای ارائه پژوهش فراهم می‌آورد.

بخش های اصلی یک مقاله بر اساس فرمت APA

یک مقاله علمی که بر اساس فرمت APA نگارش شده است معمولاً از بخش‌های استاندارد و مشخصی تشکیل می‌شود که هر یک وظیفه خاصی را بر عهده دارند و اطلاعات مشخصی را ارائه می‌دهند. این ساختاردهی به خوانندگان کمک می‌کند تا به‌سرعت اطلاعات مورد نیاز خود را پیدا کنند و سیر منطقی پژوهش را دنبال نمایند. بخش‌های اصلی شامل صفحه عنوان چکیده بدنه اصلی مقاله (که خود شامل مقدمه روش پژوهش یافته‌ها و بحث است) و فهرست منابع می‌شود. در برخی موارد ممکن است بخش‌های دیگری مانند پیوست‌ها (Appendices) یا پانویس‌ها (Footnotes) نیز اضافه شوند. هر یک از این بخش‌ها دارای قوانین فرمت‌بندی خاصی در سبک APA هستند که باید با دقت رعایت شوند. برای مثال صفحه عنوان شامل اطلاعات هویتی مقاله و نویسنده است چکیده خلاصه‌ای فشرده از کل پژوهش را ارائه می‌دهد بدنه اصلی به تفصیل به معرفی مسئله شیوه انجام پژوهش نتایج به‌دست‌آمده و تفسیر آن‌ها می‌پردازد و فهرست منابع کلیه مراجعی که در متن به آن‌ها استناد شده است را با جزئیات کامل لیست می‌کند. رعایت ترتیب و محتوای هر بخش از اصول اساسی نگارش به این سبک محسوب می‌شود و به وضوح و قابلیت پیگیری مقاله می‌افزاید.

صفحه عنوان در فرمت APA

صفحه عنوان اولین صفحه‌ای است که خواننده با آن مواجه می‌شود و اطلاعات اساسی مربوط به مقاله را در بر می‌گیرد. در فرمت APA (ویرایش هفتم) صفحه عنوان برای مقالات دانشجویی و مقالات حرفه‌ای (جهت انتشار در ژورنال‌ها) کمی متفاوت است اما اصول کلی آن شامل ارائه اطلاعات ضروری است. برای مقالات دانشجویی صفحه عنوان باید شامل عنوان مقاله نام نویسنده یا نویسندگان وابستگی سازمانی (نام دانشگاه یا موسسه) شماره و نام درس نام استاد راهنما و تاریخ سررسید باشد. این اطلاعات معمولاً در مرکز صفحه و با فاصله خطوط دابل تایپ می‌شوند. عنوان مقاله باید مختصر گویا و دقیق باشد و ماهیت پژوهش را منعکس کند. در بالای صفحه در سمت راست شماره صفحه (که با عدد 1 شروع می‌شود) قرار می‌گیرد. در ویرایش هفتم APA سرصفحه (Running Head) که در ویرایش‌های قبلی برای مقالات دانشجویی نیز الزامی بود دیگر برای این نوع مقالات لازم نیست و فقط شماره صفحه در بالای سمت راست کافی است. برای مقالات حرفه‌ای علاوه بر اطلاعات فوق سرصفحه نیز در بالای سمت چپ قرار می‌گیرد که نسخه‌ای کوتاه شده از عنوان مقاله است و حداکثر 50 کاراکتر طول دارد و با حروف بزرگ نوشته می‌شود.

چکیده مقاله و کلمات کلیدی

چکیده خلاصه‌ای بسیار فشرده و جامع از کل مقاله است و معمولاً در صفحه جداگانه‌ای بعد از صفحه عنوان قرار می‌گیرد. هدف از چکیده ارائه یک نمای کلی از پژوهش به خواننده است تا بتواند به‌سرعت در مورد مرتبط بودن مقاله با نیاز خود تصمیم بگیرد. چکیده باید شامل موضوع پژوهش سوال یا فرضیه اصلی شرکت‌کنندگان یا مواد مورد استفاده روش پژوهش یافته‌های اصلی و نتیجه‌گیری‌ها یا پیامدهای پژوهش باشد. چکیده باید به‌صورت یک پاراگراف واحد و بدون تورفتگی خط اول نوشته شود و معمولاً تعداد کلمات آن بین 150 تا 250 کلمه است اگرچه ممکن است ژورنال‌ها یا موسسات مختلف محدودیت‌های متفاوتی داشته باشند. زبان چکیده باید دقیق واضح و مختصر باشد و از اصطلاحات تخصصی غیرضروری یا ارجاع به منابع در چکیده پرهیز شود. پس از چکیده کلمات کلیدی (Keywords) قرار می‌گیرند. کلمات کلیدی اصطلاحات یا عباراتی هستند که موضوعات اصلی پوشش‌داده شده در مقاله را نشان می‌دهند و به نمایه‌سازی مقاله در پایگاه‌های اطلاعاتی کمک می‌کنند. این کلمات در خطی جدید با عنوان “Keywords:” (ایتالیک) و سپس لیست کلمات کلیدی (بدون ایتالیک و با کاما از هم جدا شده) نوشته می‌شوند.

قوانین مربوط به بدنه اصلی مقاله

بدنه اصلی مقاله جایی است که نویسنده جزئیات کامل پژوهش خود را ارائه می‌دهد. این بخش معمولاً از چندین قسمت اصلی تشکیل شده است که در مقالات تجربی شامل مقدمه (Introduction) روش (Method) یافته‌ها (Results) و بحث (Discussion) است (ساختار IMRD). هر یک از این بخش‌ها با یک عنوان سطح بالا (Level 1 Heading) مشخص می‌شوند که در مرکز صفحه و با حروف سیاه (Bold) تایپ می‌شود. بخش مقدمه مسئله پژوهش را معرفی می‌کند پیشینه نظری و پژوهشی مرتبط را مرور می‌کند و سوال یا فرضیه پژوهش را بیان می‌دارد. بخش روش چگونگی انجام پژوهش را با جزئیات کافی شرح می‌دهد تا پژوهشگران دیگر بتوانند آن را تکرار کنند؛ این بخش معمولاً شامل زیربخش‌هایی مانند شرکت‌کنندگان ابزارها و رویه است. بخش یافته‌ها نتایج آماری یا کیفی پژوهش را ارائه می‌دهد اغلب با استفاده از جداول و شکل‌ها. بخش بحث یافته‌ها را تفسیر می‌کند آن‌ها را با پژوهش‌های پیشین مقایسه می‌کند محدودیت‌های پژوهش را بیان می‌دارد و پیشنهاداتی برای پژوهش‌های آینده ارائه می‌دهد. تمام متن بدنه اصلی باید با فاصله خطوط دابل تایپ شود و پاراگراف‌ها باید با تورفتگی (indent) در خط اول شروع شوند (به جز چکیده و چکیده‌های بلوکی). از فونت‌های خوانا مانند Times New Roman با اندازه 12pt یا Arial با اندازه 11pt استفاده می‌شود. عناوین بخش‌ها و زیربخش‌ها (Headings) بر اساس سلسله مراتب اهمیت از سطح 1 تا 5 فرمت‌بندی‌های متفاوتی دارند (مانند مرکزچین چپ‌چین ایتالیک بولد) که باید با دقت رعایت شوند.

نحوه تنظیم سرصفحه و شماره گذاری صفحات

شماره‌گذاری صفحات یکی از الزامات مهم فرمت APA برای کمک به سازماندهی و ارجاع‌دهی دقیق به قسمت‌های مختلف مقاله است. در سبک APA (ویرایش هفتم) شماره صفحه در بالای سمت راست هر صفحه قرار می‌گیرد. شماره‌گذاری از صفحه عنوان آغاز می‌شود و صفحه عنوان صفحه 1 در نظر گرفته می‌شود. اعداد باید به‌صورت عددی (مانند 1 2 3 و…) نمایش داده شوند. در ویرایش هفتم برای مقالات دانشجویی تنها شماره صفحه در بالای سمت راست کافی است و نیازی به سرصفحه (Running Head) که شامل عنوان کوتاه شده مقاله بود نیست. با این حال برای مقالات حرفه‌ای که برای انتشار در ژورنال‌ها آماده می‌شوند سرصفحه همچنان مورد نیاز است. سرصفحه در بالای سمت چپ هر صفحه قرار می‌گیرد و شامل یک نسخه کوتاه شده از عنوان مقاله (حداکثر 50 کاراکتر شامل فاصله و علائم نگارشی) است که با حروف بزرگ تایپ می‌شود. این سرصفحه در تمام صفحات از صفحه عنوان تا انتهای مقاله تکرار می‌شود. شماره صفحه نیز همزمان با سرصفحه در بالای سمت راست هر صفحه (شروع از صفحه 1) قرار می‌گیرد. تنظیم سرصفحه و شماره‌گذاری صفحات معمولاً از طریق تنظیمات Header/Footer در نرم‌افزارهای واژه‌پرداز مانند مایکروسافت ورد انجام می‌شود.

شیوه استناد درون متنی به روش APA

استناد درون متنی (In-text Citation) در سبک APA به معنای ارائه اطلاعات مختصر در داخل متن اصلی مقاله است که نشان می‌دهد اطلاعات ایده یا نقل قول استفاده شده از کدام منبع گرفته شده است. این اطلاعات به خواننده اجازه می‌دهد تا منبع کامل را در فهرست منابع (References) در انتهای مقاله پیدا کند. فرمت پایه استناد درون متنی در APA شامل نام خانوادگی نویسنده و سال انتشار منبع است که معمولاً در پرانتز قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: (Smith, 2020). استناد درون متنی می‌تواند به دو صورت انجام شود: استناد پرانتزی (Parenthetical Citation) که اطلاعات منبع در پایان جمله یا عبارت می‌آید و استناد روایتی (Narrative Citation) که نام نویسنده بخشی از جمله است و سال انتشار در پرانتز بعد از نام نویسنده می‌آید. مثال: Smith (2020) دریافت که… انتخاب بین این دو شیوه به سلیقه نویسنده و ساختار جمله بستگی دارد اما باید در سراسر مقاله یکنواخت باشد. دقت در استناد درون متنی برای جلوگیری از سرقت ادبی و حفظ شفافیت علمی ضروری است.

نحوه استناد به منبع با یک نویسنده

استناد درون متنی به منبعی که تنها یک نویسنده دارد یکی از ساده‌ترین و رایج‌ترین حالت‌ها در سبک APA است. همانطور که اشاره شد دو روش اصلی برای این کار وجود دارد: استناد پرانتزی و استناد روایتی. در شیوه استناد پرانتزی پس از اتمام جمله‌ای که از منبعی استفاده کرده‌اید یک پرانتز باز می‌کنید نام خانوادگی نویسنده را می‌نویسید سپس یک کاما و بعد از آن سال انتشار منبع را ذکر می‌کنید و پرانتز را می‌بندید. مثال: (Jones, 2019). این استناد معمولاً قبل از نقطه پایان جمله قرار می‌گیرد. در شیوه استناد روایتی نام خانوادگی نویسنده را در متن جمله خود می‌آورید و سال انتشار را بلافاصله پس از نام نویسنده در پرانتز قرار می‌دهید. مثال: طبق گفته Jones (2019) نتایج پژوهش نشان می‌دهد که… یا Jones (2019) در پژوهش خود به این نتیجه رسید که… در هر دو حالت نام خانوادگی نویسنده و سال انتشار برای شناسایی منبع در فهرست منابع کافی است. انتخاب بین این دو شیوه به روان بودن متن و تأکید شما بستگی دارد؛ اگر می‌خواهید بر نویسنده تأکید کنید از شیوه روایتی استفاده کنید و اگر می‌خواهید تأکید بر اطلاعات یا ایده باشد از شیوه پرانتزی بهره ببرید.

نحوه استناد به منبع با چند نویسنده

شیوه استناد درون متنی برای منابعی که بیش از یک نویسنده دارند بسته به تعداد نویسندگان و ویرایش APA مورد استفاده متفاوت است. در ویرایش هفتم APA قوانین برای منابع با دو نویسنده و منابع با سه نویسنده یا بیشتر ساده‌تر شده است. برای منبعی با دو نویسنده همیشه در هر دو شیوه پرانتزی و روایتی نام خانوادگی هر دو نویسنده ذکر می‌شود که با علامت “&” (ampersand) در داخل پرانتز و با کلمه “و” (یا “and” در متن انگلیسی) در خارج از پرانتز (شیوه روایتی) به هم متصل می‌شوند. مثال پرانتزی: (Smith & Johnson, 2021). مثال روایتی: Smith و Johnson (2021) دریافتند که… برای منبعی با سه نویسنده یا بیشتر (تا بیست نویسنده) در ویرایش هفتم APA از اولین باری که به آن منبع در متن استناد می‌کنید تنها نام خانوادگی نویسنده اول و عبارت “و همکاران” (et al. در متن انگلیسی) را به همراه سال انتشار ذکر می‌کنید. مثال پرانتزی: (Brown و همکاران, 2022). مثال روایتی: Brown و همکاران (2022) اشاره کردند که… این قانون در ویرایش هفتم نسبت به ویرایش ششم که برای اولین استناد به منابع با 3 تا 5 نویسنده همه نام‌ها ذکر می‌شد ساده‌تر شده است. برای منابع با بیش از بیست نویسنده در فهرست منابع نام 19 نویسنده اول سپس سه نقطه (…) و نام نویسنده آخر می‌آید اما در استناد درون متنی همچنان از همان قاعده نویسنده اول و “و همکاران” استفاده می‌شود.

استفاده از نقل قول مستقیم طبق APA

نقل قول مستقیم به معنای استفاده کلمه به کلمه از متن منبع اصلی است. در سبک APA هنگام استفاده از نقل قول مستقیم علاوه بر نام خانوادگی نویسنده و سال انتشار باید شماره صفحه یا شماره پاراگرافی که نقل قول از آن گرفته شده است را نیز ذکر کنید. این کار به خواننده کمک می‌کند تا دقیقاً محل نقل قول را در منبع اصلی پیدا کند. نقل قول‌های مستقیم باید در داخل علامت نقل قول (” “) قرار گیرند. مثال: (Smith, 2020, p. 45). اگر منبع شماره صفحه ندارد (مانند بسیاری از منابع آنلاین) باید شماره پاراگراف را با استفاده از عبارت “para.” ذکر کنید. مثال: (Jones, 2021, para. 7). اگر نقل قول شما کوتاه است (کمتر از 40 کلمه) آن را در داخل متن و در میان علامت‌های نقل قول قرار می‌دهید. اما اگر نقل قول طولانی است (40 کلمه یا بیشتر) باید آن را به‌صورت یک بلوک نقل قول (Block Quote) جداگانه نمایش دهید. بلوک نقل قول بدون علامت نقل قول نوشته می‌شود کل بلوک از حاشیه سمت چپ تورفتگی (indent) دارد و با فاصله خطوط دابل تایپ می‌شود. در پایان بلوک نقل قول استناد (نام نویسنده سال شماره صفحه/پاراگراف) در خارج از نقطه پایان بلوک قرار می‌گیرد. استفاده از نقل قول مستقیم باید محدود باشد و بیشتر توصیه می‌شود که ایده‌ها را بازنویسی (Paraphrase) کرده و سپس به منبع استناد کنید مگر اینکه حفظ کلمات دقیق نویسنده برای تأکید یا تحلیل ضروری باشد.

نحوه استناد به منابع بدون نویسنده یا تاریخ

گاهی اوقات ممکن است با منابعی روبرو شوید که اطلاعات کاملی ندارند مانند منابعی که نویسنده یا تاریخ انتشار آن‌ها مشخص نیست. سبک APA راهکارهایی را برای استناد به این نوع منابع نیز ارائه می‌دهد. اگر منبعی نویسنده مشخصی ندارد (مثلاً یک وب‌سایت شرکتی یا دولتی بدون نویسنده فردی) در استناد درون متنی به‌جای نام نویسنده از عنوان اثر استفاده می‌کنید. اگر عنوان طولانی است می‌توانید از نسخه کوتاه شده آن استفاده کنید. عنوان مقاله یا فصل در داخل علامت نقل قول (” “) و عنوان کتاب گزارش یا وب‌سایت به‌صورت ایتالیک نوشته می‌شود. مثال: (“عنوان مقاله کوتاه شده”, 2023) یا (*عنوان کتاب کوتاه شده*, 2023). اگر تاریخ انتشار منبع مشخص نیست به‌جای سال انتشار از عبارت “n.d.” که مخفف “no date” است استفاده می‌کنید. مثال: (Author Name, n.d.). اگر هم نویسنده و هم تاریخ مشخص نیستند از ترکیبی از این دو روش استفاده می‌کنید. مثال: (“عنوان کوتاه شده”, n.d.). در فهرست منابع نیز باید از همین اطلاعات استفاده کنید با این تفاوت که در فهرست منابع عنوان کامل اثر آورده می‌شود. مهم است که تلاش کنید تا حد امکان اطلاعات لازم برای استناد را بیابید و تنها در صورت عدم دسترسی از این شیوه‌های جایگزین استفاده کنید.

راهنمای کامل نوشتن فهرست منابع به سبک APA

فهرست منابع (References) یکی از بخش‌های حیاتی هر مقاله علمی به سبک APA است که در صفحه‌ای جداگانه در انتهای مقاله قرار می‌گیرد. هدف از این بخش ارائه اطلاعات کامل و دقیق درباره هر منبعی است که در متن مقاله به آن استناد شده است. خوانندگان از این فهرست برای یافتن و بررسی منابع اصلی استفاده می‌کنند. عنوان این بخش “References” است که در مرکز صفحه و با حروف سیاه (Bold) تایپ می‌شود و خود عنوان نیازی به تورفتگی ندارد. کلیه منابع باید بر اساس نام خانوادگی نویسنده اول به‌صورت الفبایی مرتب شوند. اگر چندین منبع از یک نویسنده دارید آن‌ها را بر اساس سال انتشار مرتب می‌کنید از قدیمی‌ترین به جدیدترین. اگر چندین منبع از یک نویسنده در یک سال دارید با افزودن حروف الفبا (a, b, c) بعد از سال در استناد درون متنی و فهرست منابع آن‌ها را از هم متمایز می‌کنید (مثال: 2020a, 2020b). هر ورودی در فهرست منابع باید با فاصله خطوط دابل تایپ شود. مهم‌ترین ویژگی ظاهری فهرست منابع در APA استفاده از تورفتگی آویزان (Hanging Indent) است؛ به این معنی که خط اول هر ورودی از حاشیه چپ شروع می‌شود اما تمام خطوط بعدی آن ورودی حدود نیم اینچ (1.27 سانتی‌متر) به داخل تورفتگی دارند. این فرمت باعث می‌شود که نام نویسنده در ابتدای هر ورودی به‌سرعت قابل تشخیص باشد.

فرمت کلی ورود اطلاعات در فهرست منابع

هر ورودی در فهرست منابع APA اطلاعات مشخصی را درباره یک منبع خاص ارائه می‌دهد. اگرچه جزئیات فرمت بسته به نوع منبع (کتاب مقاله ژورنال وب‌سایت گزارش و غیره) متفاوت است اما یک ساختار کلی وجود دارد که شامل چهار عنصر اصلی است: نویسنده تاریخ عنوان و منبع (Source). این عناصر معمولاً به ترتیب ذکر شده و با نقطه از هم جدا می‌شوند. عنصر نویسنده شامل نام خانوادگی نویسنده یا نویسندگان و حروف اول نام کوچک آن‌ها است. برای منابع با چندین نویسنده قوانین خاصی برای جدا کردن نام‌ها و استفاده از علامت “&” وجود دارد. عنصر تاریخ شامل سال انتشار منبع است که در داخل پرانتز قرار می‌گیرد. برای برخی منابع مانند مقالات روزنامه یا پست‌های وبلاگ تاریخ دقیق‌تر (ماه و روز) نیز ممکن است لازم باشد. عنصر عنوان نام اثر خاصی است که به آن استناد شده است مانند عنوان مقاله فصل کتاب یا عنوان کل کتاب. فرمت‌بندی عنوان (مانند استفاده از حروف بزرگ ایتالیک) بسته به نوع منبع متفاوت است. عنصر منبع اطلاعاتی را ارائه می‌دهد که خواننده می‌تواند با استفاده از آن به منبع اصلی دسترسی پیدا کند. این می‌تواند شامل نام ژورنال شماره جلد و شماره انتشار محدوده صفحات نام ناشر یا نام وب‌سایت و آدرس اینترنتی (URL) یا شناسه شیء دیجیتال (DOI) باشد.

نوشتن اطلاعات کتاب در فهرست منابع

برای نوشتن اطلاعات یک کتاب کامل در فهرست منابع به سبک APA از فرمت کلی زیر استفاده می‌شود: نویسنده الف. الف. (سال). *عنوان کتاب*. ناشر. DOI (اگر موجود باشد). جزئیات این فرمت به شرح زیر است: ابتدا نام خانوادگی نویسنده یا نویسندگان سپس کاما و بعد از آن حروف اول نام کوچک آن‌ها (بدون فاصله بین حروف اول) آورده می‌شود. اگر چندین نویسنده وجود دارند نام آن‌ها با کاما از هم جدا شده و قبل از نام نویسنده آخر از علامت “&” استفاده می‌شود. پس از نام نویسنده سال انتشار کتاب در داخل پرانتز و سپس نقطه قرار می‌گیرد. عنوان کامل کتاب به‌صورت ایتالیک نوشته می‌شود و فقط حرف اول کلمه اول عنوان و زیرعنوان (اگر وجود دارد) و اسامی خاص با حروف بزرگ نوشته می‌شوند (Sentence Case). پس از عنوان نقطه قرار می‌گیرد. سپس نام ناشر کتاب نوشته می‌شود و نقطه پایانی قرار می‌گیرد. اگر کتاب دارای ویرایش خاصی غیر از ویرایش اول است اطلاعات ویرایش در داخل پرانتز و بعد از عنوان کتاب (قبل از نقطه) ذکر می‌شود مانند (ویرایش دوم). اگر کتاب دارای DOI (Digital Object Identifier) است آن را در انتهای ورودی به صورت یک لینک فعال ارائه می‌دهید. مثال: Smith, J. K. (2019). *The handbook of psychology*. Wiley. https://doi.org/10.1002/9781119139985

نوشتن اطلاعات مقاله ژورنال در فهرست منابع

استناد به مقاله ژورنال در فهرست منابع APA یکی از رایج‌ترین انواع استناد است. فرمت کلی برای مقاله ژورنال به شرح زیر است: نویسنده الف. الف. (سال). عنوان مقاله. *نام ژورنال جلد*(شماره انتشار) صفحات. DOI. جزئیات این فرمت عبارتند از: ابتدا نام خانوادگی نویسنده یا نویسندگان به همراه حروف اول نام کوچکشان (مشابه فرمت کتاب). سپس سال انتشار مقاله در پرانتز و نقطه. عنوان مقاله نوشته می‌شود؛ در عنوان مقاله نیز از Sentence Case استفاده می‌شود یعنی فقط حرف اول کلمه اول عنوان و زیرعنوان و اسامی خاص با حروف بزرگ نوشته می‌شوند. پس از عنوان مقاله نقطه قرار می‌گیرد. نام کامل ژورنال به‌صورت ایتالیک نوشته می‌شود و تمام کلمات اصلی آن با حروف بزرگ شروع می‌شوند (Title Case). پس از نام ژورنال یک کاما قرار می‌گیرد. شماره جلد (Volume) ژورنال نیز به‌صورت ایتالیک نوشته می‌شود. بلافاصله پس از شماره جلد (بدون فاصله) شماره انتشار (Issue) در داخل پرانتز و بدون ایتالیک نوشته می‌شود و بعد از آن کاما قرار می‌گیرد. سپس محدوده صفحات مقاله در ژورنال ذکر می‌شود و نقطه پایانی قرار می‌گیرد. مهم‌ترین بخش برای مقالات آنلاین DOI است که باید در انتهای ورودی به‌صورت یک لینک کامل و فعال ارائه شود. مثال: Johnson, L. M., & Brown, P. T. (2021). Social media and mental health. *Journal of Applied Psychology, 106*(3), 450-462. https://doi.org/10.1037/apl0000999

نوشتن اطلاعات وبسایت در فهرست منابع

استناد به اطلاعات از وب‌سایت‌ها در سبک APA نیازمند توجه به جزئیات موجود است زیرا ساختار وب‌سایت‌ها می‌تواند بسیار متنوع باشد و گاهی اطلاعات کاملی مانند نویسنده یا تاریخ انتشار به‌راحتی در دسترس نیست. فرمت کلی برای استناد به یک صفحه خاص از وب‌سایت به این صورت است: نویسنده الف. الف. (تاریخ انتشار). عنوان صفحه خاص. *نام وب‌سایت*. URL. جزئیات این فرمت شامل: ابتدا نام خانوادگی نویسنده یا نام گروه/سازمان مسئول محتوا (اگر مشخص است). اگر نویسنده فردی یا سازمانی مشخص نیست این قسمت حذف شده و با عنوان صفحه شروع می‌شود. سپس تاریخ انتشار محتوا در پرانتز قرار می‌گیرد. اگر فقط سال مشخص است فقط سال را بنویسید. اگر تاریخ کامل (سال ماه روز) موجود است آن را بنویسید. اگر تاریخ مشخص نیست از (n.d.) استفاده کنید. پس از تاریخ نقطه قرار می‌گیرد. عنوان صفحه خاصی که به آن استناد کرده‌اید نوشته می‌شود و از Sentence Case استفاده می‌شود. پس از عنوان صفحه نقطه قرار می‌گیرد. نام کلی وب‌سایت (مانند نام سازمان یا نام وبلاگ) به‌صورت ایتالیک نوشته می‌شود و تمام کلمات اصلی آن با حروف بزرگ شروع می‌شوند. پس از نام وب‌سایت نقطه قرار می‌گیرد. در نهایت آدرس اینترنتی کامل و مستقیم (URL) صفحه‌ای که به آن استناد کرده‌اید بدون نقطه در انتها آورده می‌شود. مثال: American Psychological Association. (2020, July 15). *APA style guidelines*. https://apastyle.apa.org/style-grammar-guidelines

فرمت بندی های مهم دیگر در APA (جدول شکل عنوان بخش ها)

علاوه بر فرمت‌بندی متن و استناد به منابع سبک APA دستورالعمل‌های دقیقی برای فرمت‌بندی جداول شکل‌ها (مانند نمودارها تصاویر و نقشه‌ها) و عناوین بخش‌ها ارائه می‌دهد. جداول و شکل‌ها برای ارائه داده‌ها و اطلاعات بصری به کار می‌روند و باید به‌صورت مستقل قابل فهم باشند. هر جدول یا شکل باید دارای یک شماره (مانند Table 1, Figure 2) و یک عنوان گویا باشد. عنوان جدول در بالای جدول و با فاصله خطوط دابل نوشته می‌شود و به‌صورت ایتالیک است در حالی که عنوان شکل در زیر شکل و با فاصله خطوط دابل و به‌صورت ایتالیک نوشته می‌شود. شماره جدول یا شکل (مثلاً Table 1) در خطی جداگانه بالای عنوان و با حروف سیاه (Bold) نوشته می‌شود. اگر نیاز به توضیح بیشتر برای داده‌های جدول یا شکل وجود دارد از پانویس‌ها (Notes) در زیر آن‌ها استفاده می‌شود. خطوط جدول باید حداقل باشند و فقط برای جدا کردن سرستون‌ها ردیف‌های داده و مجموع‌ها به کار روند. عناوین بخش‌ها (Headings) برای سازماندهی ساختار مقاله و نشان دادن سلسله مراتب ایده‌ها استفاده می‌شوند. APA پنج سطح عنوان‌بندی را تعریف می‌کند که هر سطح دارای فرمت خاصی است (مانند مرکزچین چپ‌چین تورفتگی استفاده از حروف سیاه ایتالیک و نقطه در انتها). رعایت دقیق این فرمت‌ها به خواننده کمک می‌کند تا ساختار منطقی مقاله را به‌راحتی درک کند و بخش‌های مختلف را از هم تمیز دهد.

جدیدترین ویرایش سبک APA (ویرایش هفتم)

سبک APA به‌طور دوره‌ای بازنگری و به‌روزرسانی می‌شود تا با تحولات در حوزه نشر فناوری و نیازهای جامعه علمی همگام شود. جدیدترین ویرایش این سبک ویرایش هفتم (7th Edition) است که در سال 2020 منتشر شد و جایگزین ویرایش ششم (منتشر شده در 2009) گردید. ویرایش هفتم تغییرات متعددی را نسبت به ویرایش قبلی معرفی کرده که هدف آن‌ها ساده‌سازی برخی قوانین افزودن راهنمایی برای انواع جدید منابع و افزایش انعطاف‌پذیری است. برخی از مهم‌ترین تغییرات در ویرایش هفتم عبارتند از: ساده‌سازی قوانین استناد درون متنی برای منابع با سه نویسنده یا بیشتر (استفاده از “و همکاران” از اولین استناد) حذف الزام سرصفحه (Running Head) برای مقالات دانشجویی ارائه گزینه‌های بیشتر برای فونت‌های مجاز (مانند Calibri 11pt, Arial 11pt, Lucida Sans Unicode 10pt علاوه بر Times New Roman 12pt) راهنمایی‌های گسترده‌تر برای استناد به منابع آنلاین و شبکه‌های اجتماعی و اصلاحاتی در فرمت‌بندی جداول و شکل‌ها. همچنین ویرایش هفتم تأکید بیشتری بر شمولیت و زبان بدون تبعیض دارد و راهنمایی‌هایی را برای استفاده از زبان مناسب ارائه می‌دهد. درک این تغییرات برای نویسندگانی که از ویرایش هفتم استفاده می‌کنند ضروری است تا مقالاتشان مطابق با آخرین استانداردها باشد.

اشتباهات رایج در استفاده از سبک APA

با وجود دستورالعمل‌های واضح نویسندگان ممکن است در هنگام استفاده از سبک APA دچار اشتباهاتی شوند که می‌تواند بر وضوح و اعتبار مقاله تأثیر بگذارد. یکی از رایج‌ترین اشتباهات عدم رعایت دقیق تورفتگی آویزان (Hanging Indent) در فهرست منابع است؛ گاهی به‌جای آن از تورفتگی خط اول استفاده می‌شود که نادرست است. اشتباه دیگر مربوط به فاصله خطوط است؛ در سبک APA کل مقاله (به جز جداول خاص) باید با فاصله خطوط دابل تایپ شود اما برخی نویسندگان از فاصله خطوط سینگل یا 1.5 استفاده می‌کنند. عدم یکنواختی در استفاده از استناد درون متنی نیز یک خطای شایع است؛ برای مثال گاهی اطلاعات لازم (مانند سال) در استناد درون متنی از قلم می‌افتد یا فرمت (پرانتزی یا روایتی) به‌طور نامنظم تغییر می‌کند. اشتباه در فرمت‌بندی عناوین بخش‌ها (Headings) و عدم رعایت سلسله مراتب آن‌ها نیز می‌تواند ساختار مقاله را برای خواننده مبهم کند. در فهرست منابع اشتباهات رایج شامل عدم رعایت ترتیب الفبایی نقص اطلاعات لازم برای یک منبع خاص (مانند شماره جلد یا DOI) یا عدم رعایت دقیق فرمت‌بندی برای انواع مختلف منابع (مانند استفاده نادرست از ایتالیک یا حروف بزرگ) است. همچنین گاهی منابعی در فهرست منابع آورده می‌شوند که در متن به آن‌ها استناد نشده است یا برعکس در متن به منبعی استناد می‌شود که در فهرست منابع وجود ندارد. دقت و بازبینی نهایی برای شناسایی و رفع این اشتباهات بسیار مهم است.

APA مخفف چیست؟

APA مخفف American Psychological Association است و نام سازمانی است که این سبک راهنمای نگارش و استناد علمی را تدوین کرده است.

تفاوت اصلی سبک APA با سبک MLA چیست؟

APA بیشتر در علوم اجتماعی و رفتاری و MLA در علوم انسانی کاربرد دارد. فرمت استناد درون متنی (نویسنده-سال در APA نویسنده-صفحه در MLA) و فهرست منابع تفاوت‌های اصلی هستند.

فاصله خطوط در متن مقاله APA چقدر است؟

در متن اصلی مقاله به سبک APA فاصله خطوط باید به صورت دابل (Double Space) باشد. این استاندارد خوانایی متن را افزایش می‌دهد.

آیا لازم است تمام منابعی که خوانده ایم در فهرست منابع ذکر شوند؟

خیر فقط منابعی که مستقیماً در متن مقاله به آن‌ها استناد کرده‌اید باید در فهرست منابع (References) ذکر شوند.