نمونه دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت (فوری و جامع)
نمونه دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت
نمونه دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت، راهکاری حقوقی و فوری برای والدینی است که پس از جدایی یا طلاق، با ممانعت از سوی والد دارای حضانت، از حق ملاقات با فرزند خود محروم شده اند. این اقدام به والدین امکان می دهد تا به سرعت برای برقراری ارتباط با فرزندشان اقدام کنند و از آسیب های عاطفی ناشی از این دوری جلوگیری شود.
حق ملاقات فرزند، یکی از اساسی ترین حقوق هر والد پس از جدایی یا طلاق است و نه تنها برای والدین، بلکه برای رشد عاطفی و روانی سالم کودک نیز حیاتی تلقی می شود. متاسفانه، در بسیاری از موارد، والد دارای حضانت به دلایل مختلف، اقدام به ممانعت از ملاقات والد دیگر با فرزند می کند که این امر می تواند تبعات روحی و عاطفی جبران ناپذیری برای هر دو طرف، به ویژه برای کودک، به همراه داشته باشد. در چنین شرایطی، سیستم قضایی کشور با پیش بینی سازوکارهای حقوقی نظیر «دستور موقت»، امکان پیگیری فوری این حق را برای والدین فراهم آورده است. این راهنمای جامع، با تبیین مبانی قانونی، شرایط و فرآیند حقوقی، و ارائه یک نمونه دادخواست دقیق و کاربردی، به شما کمک می کند تا با آگاهی کامل و اطمینان خاطر، حق قانونی خود و فرزندتان را دنبال کرده و از تداوم این دوری عاطفی جلوگیری کنید.
حق ملاقات فرزند در نظام حقوقی ایران: مبانی و حدود
در نظام حقوقی ایران، حق ملاقات فرزند، حقی مستقل از حضانت و ولایت است که به موجب قوانین و مقررات، برای هر دو والد، حتی پس از جدایی و طلاق، تضمین شده است. این حق نه تنها به عنوان یک حق والدین تلقی می شود، بلکه به عنوان یکی از ضروریات مصلحت کودک نیز مورد توجه قرار می گیرد. ارتباط مستمر و سازنده با هر دو والد، نقش بسزایی در تعادل روحی و رشد شخصیتی فرزندان دارد.
ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی: تشریح و تفسیر
مبنای اصلی حق ملاقات فرزند در قانون مدنی، ماده ۱۱۷۴ است که مقرر می دارد: در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد، حق ملاقات طفل خود را دارد. تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوط به آنها در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است.
این ماده به صراحت نشان می دهد که حتی با وجود طلاق یا جدایی و واگذاری حضانت به یکی از والدین، والد دیگر به هیچ عنوان از حق ملاقات محروم نمی شود. این حق ذاتی و اساسی بوده و هدف آن حفظ رابطه عاطفی بین فرزند و والد است. دادگاه در صورت بروز اختلاف میان والدین در خصوص نحوه ملاقات، دخالت کرده و با در نظر گرفتن مصلحت طفل، زمان، مکان و چگونگی ملاقات را تعیین می کند.
تفکیک حق ملاقات از حضانت و پایداری آن
نکته مهم این است که حق ملاقات کاملاً از «حضانت» تفکیک شده است. حضانت به معنای نگهداری و تربیت جسمی و روحی کودک است و بر عهده یکی از والدین (معمولاً مادر تا هفت سالگی و پس از آن پدر، مگر خلاف مصلحت کودک اثبات شود) قرار می گیرد. اما حق ملاقات، صرف نظر از اینکه حضانت با کدام والد است، برای والد دیگر نیز پابرجا می ماند. این پایداری حق، به منظور حفظ سلامت روان کودک و اطمینان از حضور هر دو والد در زندگی اوست.
بررسی حق ملاقات سایر خویشاوندان
علاوه بر والدین، گاهی اوقات سایر خویشاوندان نظیر اجداد (پدربزرگ و مادربزرگ)، خواهران و برادران نیز ممکن است به دلیل فقدان والدین یا به صلاح دید دادگاه، حق ملاقات با کودک را داشته باشند. اگرچه قانون مدنی به صراحت به حق ملاقات این اشخاص اشاره نکرده است، اما در مواردی که دادگاه تشخیص دهد ملاقات با این افراد به مصلحت کودک است و می تواند به رشد عاطفی و روانی او کمک کند، این امر را مجاز می داند. در این موارد، دادگاه با بررسی شرایط و ارزیابی مصلحت کودک، اقدام به صدور حکم خواهد کرد.
بنابراین، حق ملاقات فرزند، یک حق مسلم و غیرقابل انکار برای والدین است که در جهت حفظ روابط خانوادگی و به ویژه مصلحت و سلامت روحی کودک، در قوانین جمهوری اسلامی ایران مورد حمایت قرار گرفته است. هرگونه ممانعت از این حق، زمینه را برای ورود قانونی و صدور دستورات قضایی فراهم می آورد.
دستور موقت: سازوکار قانونی برای فوریت ها
در بسیاری از دعاوی حقوقی، رسیدگی به اصل دعوا و صدور حکم قطعی، مستلزم صرف زمان است. در این میان، ممکن است فوریت هایی پیش آید که عدم اتخاذ تصمیم فوری، منجر به ورود خسارات جبران ناپذیر یا از بین رفتن موضوع دعوا شود. در چنین شرایطی، قانون گذار نهاد «دستور موقت» را پیش بینی کرده تا بتوان به سرعت و به صورت موقت، از وقوع این آسیب ها جلوگیری کرد.
تعریف دستور موقت و هدف آن
دستور موقت، به معنای صدور یک حکم یا قرار فوری از سوی دادگاه است که هدف آن حفظ وضع موجود، جلوگیری از ضرر و زیان احتمالی، یا تأمین حقوق خواهان به صورت موقت، تا زمان رسیدگی و صدور حکم نهایی در مورد اصل دعوا است. مواد ۳۱۰ به بعد قانون آیین دادرسی مدنی به تفصیل به مقررات دستور موقت پرداخته اند. هدف اصلی دستور موقت، جلوگیری از این است که مرور زمان دادرسی، ماهیت دعوا را تغییر داده یا اجرای حکم نهایی را بی فایده سازد.
تفاوت دادخواست ملاقات فرزند با درخواست دستور موقت ملاقات فرزند
تفاوت اساسی بین «دادخواست ملاقات فرزند» و «درخواست دستور موقت ملاقات فرزند» در ماهیت و فوریت آن ها است:
- دادخواست ملاقات فرزند (دعوای اصلی): این یک دعوای حقوقی مستقل است که با هدف تعیین دائمی زمان، مکان و جزئیات ملاقات والد با فرزندش مطرح می شود. رسیدگی به این دادخواست، مستلزم طی مراحل عادی دادرسی، تشکیل جلسات، استماع شهود و صدور حکم قطعی است که ممکن است زمان بر باشد.
- درخواست دستور موقت ملاقات فرزند (دعوای فرعی و فوری): این درخواست، به صورت فوری و غالباً همزمان با دادخواست اصلی یا حتی پیش از آن مطرح می شود. هدف آن، برقراری فوری ملاقات تا زمان صدور حکم نهایی در دعوای اصلی است. دستور موقت به دلیل فوریت امر، ممکن است بدون رعایت برخی تشریفات عادی دادرسی و حتی پیش از ابلاغ به خوانده، صادر و اجرا شود. ماهیت آن موقتی است و با صدور حکم نهایی در دعوای اصلی، اعتبار آن پایان می یابد.
شرایط عمومی صدور دستور موقت و فوریت آن در پرونده های خانواده
برای صدور دستور موقت، وجود دو شرط اساسی لازم است:
- فوریت امر: خواهان باید ثابت کند که تأخیر در رسیدگی و صدور حکم، موجب ضرر و زیان جبران ناپذیری خواهد شد. در دعاوی خانواده، به ویژه در مورد ملاقات فرزند، این فوریت به سادگی قابل اثبات است؛ زیرا دوری کودک از والد دیگر می تواند آسیب های روحی و عاطفی جدی به او وارد کند که به سختی قابل جبران خواهد بود.
- احتمال ورود خسارت: عدم صدور دستور موقت باید منجر به ورود خسارت یا تضییع حقی شود.
در پرونده های خانواده و به ویژه در مورد ملاقات فرزند، فوریت امر به دلیل جنبه های عاطفی و روانی، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. دادگاه ها عموماً با درک این موضوع، در صورت احراز شرایط، به سرعت اقدام به صدور دستور موقت می کنند تا از تداوم آسیب های روحی به فرزند و والد جلوگیری شود.
ضرورت درخواست دستور موقت ملاقات فرزند: مزایا و اهداف
درخواست دستور موقت ملاقات فرزند، تنها یک اقدام حقوقی نیست؛ بلکه یک ضرورت عاطفی و روانی است که مزایای متعددی برای فرزند و والد محروم به همراه دارد. این سازوکار قانونی، به والدین اجازه می دهد تا در کوتاه ترین زمان ممکن، حق طبیعی و قانونی خود را برای دیدار با فرزندشان استیفا کنند و از تبعات منفی دوری طولانی مدت جلوگیری نمایند.
جلوگیری از آسیب های روحی و روانی جبران ناپذیر
مهم ترین و اصلی ترین دلیل برای درخواست دستور موقت، حفظ سلامت روحی و روانی فرزند و والد محروم از ملاقات است. کودکان، به ویژه در سنین پایین، برای رشد و تکامل عاطفی خود به حضور و محبت هر دو والد نیازمندند. محرومیت طولانی مدت از یکی از والدین، می تواند منجر به اضطراب، افسردگی، احساس طردشدگی و مشکلات رفتاری در کودک شود. همچنین، والد محروم نیز متحمل رنج عاطفی شدید و احساس دلتنگی و غم می شود. دستور موقت با برقراری فوری ملاقات، این آسیب ها را به حداقل می رساند و ارتباط عاطفی را زنده نگه می دارد.
اجرای سریع و فوری حکم
یکی از مهم ترین مزایای دستور موقت، سرعت در اجرای آن است. برخلاف دعاوی اصلی که فرآیند دادرسی طولانی دارند، دستور موقت می تواند به سرعت و حتی قبل از ابلاغ به خوانده (والد دارای حضانت)، صادر و به اجرا گذاشته شود. این سرعت عمل، از اتلاف زمان جلوگیری کرده و فوراً حق ملاقات را محقق می سازد. واحد اجرای احکام دادگستری موظف است به سرعت نسبت به اجرای این دستور اقدام کند.
عدم نیاز به اخذ تأمین در دستور موقت ملاقات فرزند (ماده ۷ قانون حمایت خانواده)
بر اساس ماده ۷ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱، دادگاه می تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت، نگهداری و ملاقات طفل و نفقه زن و محجور که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد بدون اخذ تأمین، دستور موقت صادر کند. این دستور بدون نیاز به تأیید رئیس حوزه قضایی قابل اجراء است.
این ماده، یک امتیاز بزرگ برای دعاوی خانواده، به ویژه در مورد ملاقات فرزند، محسوب می شود. در حالت عادی، برای صدور دستور موقت، خواهان باید مبلغی به عنوان تأمین به حساب دادگستری واریز کند تا در صورت اثبات بی حقی خواهان و ورود خسارت به خوانده، از آن محل جبران خسارت شود. اما در مورد دستور موقت ملاقات فرزند، قانون گذار با هدف تسهیل و تسریع این امر حیاتی، این شرط را برداشته است. این اقدام نشان دهنده اهمیت بالای حق ملاقات فرزند از دیدگاه قانون گذار است.
ایجاد سابقه و فشار بر والد ممانعت کننده
صدور دستور موقت و اجرای آن، می تواند به عنوان یک سابقه حقوقی و فشار بر والد ممانعت کننده عمل کند. این امر به والد دارای حضانت نشان می دهد که سیستم قضایی، حق ملاقات را به رسمیت می شناسد و در صورت عدم همکاری، اقدامات قانونی بیشتری صورت خواهد گرفت. همچنین، در صورت تکرار ممانعت، این سابقه می تواند در پرونده های آتی (مانند درخواست سلب حضانت) علیه والد ممانعت کننده مورد استفاده قرار گیرد.
به طور خلاصه، درخواست دستور موقت ملاقات فرزند، نه تنها یک ابزار حقوقی قدرتمند است، بلکه یک اقدام ضروری برای حفظ سلامت روحی و عاطفی فرزند و والد، و تضمین تداوم روابط خانوادگی پس از جدایی است.
حق ملاقات فرزند، اساسی ترین نیاز عاطفی کودک و حق مسلم والدین است که قانون گذار با نهاد دستور موقت، فوریت و ضمانت اجرایی آن را تضمین کرده است.
مراجع صالح و فرآیند قانونی ثبت دادخواست
برای پیگیری حق ملاقات فرزند با دستور موقت، شناخت مراجع صالح و آگاهی از فرآیند قانونی ثبت دادخواست، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این اطلاعات به شما کمک می کند تا مراحل را به درستی و با کمترین اتلاف وقت طی کنید.
دادگاه خانواده: مرجع ذاتی و محلی رسیدگی کننده
رسیدگی به کلیه دعاوی مربوط به امور خانواده، از جمله حضانت، ملاقات فرزند، نفقه و طلاق، در صلاحیت ذاتی دادگاه های خانواده است. بنابراین، برای طرح دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت، باید به یکی از شعب دادگاه خانواده مراجعه کرد.
در خصوص صلاحیت محلی، طبق قانون آیین دادرسی مدنی، دادگاه صالح برای رسیدگی به دعوای ملاقات فرزند، دادگاه محل اقامت خوانده (یعنی والد دارای حضانت که مانع ملاقات شده است) می باشد. اما در دعاوی خانواده، این قاعده انعطاف پذیرتر است و خواهان می تواند در محل اقامت خود یا محل اقامت خوانده یا محل اقامت فرزند، دادخواست را تقدیم کند. به هر حال، توصیه می شود برای جلوگیری از ایراد عدم صلاحیت، در دادگاه محل اقامت خوانده (والد ممانعت کننده) اقدام شود.
نقش دفاتر خدمات الکترونیک قضایی
امروزه، تمامی دادخواست ها و درخواست های قضایی، از جمله دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت، از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی ثبت و به دادگاه صالح ارسال می شوند. این دفاتر نقش واسطه ای بین مردم و دستگاه قضایی را ایفا می کنند و با ارائه خدمات مکانیزه، فرآیند ثبت و پیگیری پرونده ها را تسریع و تسهیل نموده اند. مراجعه مستقیم به دادگاه برای ثبت دادخواست امکان پذیر نیست و حتماً باید از طریق این دفاتر اقدام شود.
مراحل گام به گام از جمع آوری مدارک تا ثبت نهایی
-
جمع آوری مدارک لازم: پیش از مراجعه به دفاتر خدمات قضایی، باید تمامی مدارک مورد نیاز را جمع آوری و کپی برابر اصل آن ها را تهیه کنید. این مدارک شامل موارد زیر است:
- تصویر شناسنامه و کارت ملی خواهان (والد محروم از ملاقات).
- تصویر شناسنامه و کارت ملی خوانده (والد دارای حضانت).
- تصویر شناسنامه فرزند/فرزندان مشترک.
- تصویر عقدنامه یا سند ازدواج.
- تصویر طلاق نامه (در صورت وقوع طلاق).
- در صورت نیاز، استشهادیه محلی که در آن شهود، ممانعت از ملاقات را تأیید کرده اند.
- در صورت وجود هرگونه حکم یا قرار قبلی در خصوص حضانت یا ملاقات.
- تنظیم دادخواست: می توانید دادخواست را خودتان تنظیم کنید (با استفاده از نمونه دادخواست ارائه شده در این مقاله) یا از کمک یک وکیل یا مشاور حقوقی استفاده نمایید. حتماً در دادخواست، علاوه بر خواسته اصلی (ملاقات فرزند)، خواسته صدور دستور موقت مبنی بر تعیین زمان و مکان ملاقات و اجرای آن قبل از ابلاغ به خوانده را نیز درج کنید و به فوریت امر اشاره نمایید.
- مراجعه به دفتر خدمات الکترونیک قضایی: با در دست داشتن اصل و کپی مدارک و متن دادخواست، به یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی مراجعه کنید. کارشناس دفتر، مدارک شما را بررسی و دادخواست را در سیستم ثبت می کند.
- پرداخت هزینه های دادرسی: هزینه های مربوط به ثبت دادخواست و خدمات قضایی را در دفتر خدمات پرداخت کنید.
- دریافت برگه ابلاغیه: پس از ثبت دادخواست، یک کد رهگیری و شماره پرونده دریافت خواهید کرد. ابلاغیه مربوط به تشکیل جلسه رسیدگی یا صدور دستور موقت، از طریق سامانه ثنا به شما و خوانده ابلاغ خواهد شد.
- پیگیری پرونده: با استفاده از کد رهگیری، می توانید از طریق سامانه ثنا یا مراجعه به دفتر خدمات الکترونیک قضایی، وضعیت پرونده خود را پیگیری کنید.
رعایت این مراحل، روند پیگیری پرونده شما را تسهیل و تسریع خواهد کرد و شانس موفقیت در دریافت دستور موقت را افزایش می دهد.
قوانین و مقررات محوری در پرونده ملاقات فرزند با دستور موقت
پرونده های مربوط به ملاقات فرزند با دستور موقت، تحت تأثیر مجموعه ای از قوانین و مقررات حقوقی قرار دارند. شناخت دقیق این مواد قانونی، برای طرح و پیگیری موفقیت آمیز دادخواست، ضروری است. این قوانین مبنای استدلال های حقوقی شما را در دادگاه تشکیل می دهند.
قانون مدنی
قانون مدنی، قدیمی ترین و بنیادی ترین منبع حقوق خانواده در ایران است که برخی از اصول اولیه را در خصوص حضانت و ملاقات فرزند تعیین می کند.
- ماده ۱۱۷۴: این ماده که پیش تر نیز به آن اشاره شد، مهم ترین ماده در خصوص حق ملاقات است: در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد حق ملاقات طفل خود را دارد. تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوط به آنها در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است. این ماده حق ملاقات را برای والد غیرحاضن تضمین می کند.
- ماده ۱۱۷۵: طفل را نمی توان از ابوین و یا از پدر و یا از مادری که حضانت با اوست گرفت مگر در صورت وجود علت قانونی. این ماده بر عدم سلب حق حضانت یا ملاقات بدون دلیل قانونی تأکید دارد و نشان می دهد که این حقوق، اساسی و پایدار هستند.
قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱
قانون حمایت خانواده، به عنوان قانون جدیدتر و تخصصی تر، مقررات ویژه ای را برای حمایت از حقوق خانواده، به ویژه حقوق کودکان، وضع کرده است.
- ماده ۷: این ماده در مورد دستور موقت در امور خانواده بسیار حیاتی است: دادگاه می تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت، نگهداری و ملاقات طفل و نفقه زن و محجور که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد بدون اخذ تأمین، دستور موقت صادر کند. این دستور بدون نیاز به تأیید رئیس حوزه قضایی قابل اجراء است. این ماده به والد محروم از ملاقات اجازه می دهد بدون سپردن تأمین، دستور موقت ملاقات فرزند را دریافت کند.
- ماده ۴۰: هر کس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذینفع و به دستور دادگاه صادرکننده رأی نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می شود. این ماده ضمانت اجرایی برای احکام و دستورات مربوط به حضانت و ملاقات فراهم می کند و والد ممانعت کننده را با مجازات بازداشت روبرو می سازد.
- ماده ۴۱: هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی حق شود، می تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند. این ماده به دادگاه اختیارات گسترده ای برای تضمین مصلحت طفل و نظارت بر اجرای صحیح حضانت و ملاقات اعطا می کند. ممانعت از ملاقات می تواند منجر به تعیین ناظر یا حتی تغییر حضانت شود.
- ماده ۴۲: صغیر و مجنون را نمی توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد، مگر اینکه دادگاه آن را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و با درنظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذی حق این امر را اجازه دهد. دادگاه در صورت موافقت با خارج کردن صغیر و مجنون از کشور، بنابر درخواست ذی نفع، برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون تأمین مناسبی اخذ می کند. این ماده نیز به صورت غیرمستقیم بر حق ملاقات تأکید دارد و خروج طفل از کشور را منوط به رعایت حق ملاقات و مصلحت او می داند.
قانون آیین دادرسی مدنی
این قانون، چارچوب کلی رسیدگی به دعاوی مدنی، از جمله دستور موقت را مشخص می کند.
- مواد ۳۱۰ تا ۳۲۵: این مواد به کلیات دستور موقت، شرایط صدور، نحوه اجرا و ضمانت های آن می پردازند. به طور خاص، ماده ۳۱۰ تعریف کلی دستور موقت و فوریت آن را بیان می کند و مواد بعدی به جزئیات اجرایی آن می پردازند. این مواد مبنای قانونی برای درخواست صدور دستور موقت در کلیه دعاوی، از جمله دعاوی خانوادگی، هستند.
آگاهی از این قوانین و مواد مرتبط، به شما این امکان را می دهد که دادخواست خود را با استنادات حقوقی قوی تری تنظیم کرده و در مراحل دادرسی، از حقوق خود به نحو مؤثرتری دفاع کنید.
راهنمای گام به گام تنظیم و نگارش دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت
تنظیم یک دادخواست دقیق و کامل، اولین و یکی از مهم ترین گام ها در مسیر حقوقی ملاقات فرزند با دستور موقت است. نگارش صحیح این سند، نه تنها به سرعت بخشیدن به روند رسیدگی کمک می کند، بلکه موجب می شود دادگاه با وضوح بیشتری از خواسته شما آگاه شده و تصمیم گیری مناسبی اتخاذ نماید. در ادامه به تشریح جزئیات بخش های مختلف یک دادخواست می پردازیم.
بخش خواهان و خوانده: نحوه درج اطلاعات دقیق
این بخش شامل اطلاعات هویتی و آدرس خواهان (شما) و خوانده (والد دارای حضانت که مانع ملاقات می شود) است. دقت در ثبت این اطلاعات ضروری است؛ زیرا هرگونه خطا می تواند روند ابلاغ اوراق قضایی را با مشکل مواجه کند.
-
خواهان (متقاضی ملاقات):
- نام و نام خانوادگی کامل.
- نام پدر.
- کد ملی.
- آدرس کامل و دقیق پستی (شامل کد پستی).
- شماره تلفن همراه (برای سامانه ثنا).
-
خوانده (والد ممانعت کننده):
- نام و نام خانوادگی کامل.
- نام پدر.
- کد ملی (در صورت اطلاع).
- آدرس کامل و دقیق پستی (شامل کد پستی).
- شماره تلفن همراه (در صورت اطلاع برای ابلاغ ثنا).
نکته مهم: در صورتی که از کد ملی یا آدرس دقیق خوانده مطلع نیستید، می توانید در بخش مربوطه، نامعلوم یا فاقد اطلاع درج کنید، اما این موضوع می تواند روند ابلاغ را با تأخیر مواجه کند. تلاش برای کسب اطلاعات دقیق تر، توصیه می شود.
بخش خواسته: نحوه نگارش دقیق خواسته
در این بخش باید به صراحت و با دقت تمام، آنچه از دادگاه می خواهید را بیان کنید. برای دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت، دو خواسته اصلی وجود دارد:
-
بدواً صدور دستور موقت مبنی بر تعیین زمان و مکان ملاقات فرزند/فرزندان مشترک (نام فرزند/فرزندان) و اجرای آن قبل از ابلاغ به خوانده محترم، لغایت صدور و اجرای حکم قطعی در دعوای اصلی.
این قسمت به فوریت امر و درخواست اجرای سریع تر ملاقات اشاره دارد.
-
صدور حکم مبنی بر تعیین زمان، مکان و نحوه ملاقات اینجانب با فرزند/فرزندان مشترک (نام فرزند/فرزندان) به صورت دائمی (یا در طول مدت حضانت) و الزام خوانده به پرداخت کلیه خسارات دادرسی.
این قسمت به دعوای اصلی ملاقات و خواسته نهایی شما از دادگاه مربوط می شود.
بخش دلایل و منضمات: لیست کامل مدارک لازم
در این بخش باید تمامی مدارکی که پیوست دادخواست شماست و ادعاهای شما را اثبات می کند، ذکر کنید. این مدارک شامل موارد زیر است:
- تصویر مصدق شناسنامه خواهان و خوانده.
- تصویر مصدق کارت ملی خواهان و خوانده.
- تصویر مصدق شناسنامه فرزند/فرزندان مشترک.
- تصویر مصدق عقدنامه دائم.
- تصویر مصدق طلاق نامه (در صورت طلاق).
- گواهی عدم سازش یا حکم طلاق (در صورت وجود).
- در صورت لزوم و برای اثبات ممانعت، استشهادیه محلی (با امضا و مشخصات شهود).
- در صورت وجود هرگونه مکاتبه، پیامک، یا مدرکی دال بر درخواست ملاقات و ممانعت خوانده.
- فتوکپی مصدق سایر اسناد و مدارک مثبته.
بخش شرح دادخواست: بیان وقایع و استنادات قانونی
این بخش قلب دادخواست شماست و باید به صورت واضح و مستدل، وقایع را تشریح کرده و استنادات قانونی خود را بیان کنید:
- بیان واقعه ازدواج، تولد فرزند و طلاق/جدایی: ابتدا به تاریخ ازدواج، شماره عقدنامه، اطلاعات فرزندان (نام، تاریخ تولد) و در صورت وجود، تاریخ و علت طلاق یا جدایی اشاره کنید.
- تشریح ممانعت خوانده از ملاقات: به صورت دقیق و با ذکر تاریخ و وقایع مشخص (در صورت امکان)، توضیح دهید که چگونه خوانده از ملاقات شما با فرزندتان ممانعت کرده است. تأکید بر تأثیرات منفی این ممانعت بر روحیه شما و فرزندتان اهمیت دارد.
- تاکید بر فوریت و آسیب های روحی: به دادگاه توضیح دهید که چرا صدور دستور موقت برای جلوگیری از آسیب های روحی و روانی به فرزند و شما ضروری است و عدم ملاقات فوری، می تواند چه پیامدهای جبران ناپذیری داشته باشد.
- استناد به مواد قانونی مرتبط: به صراحت به مواد قانونی که حق شما را تضمین می کنند، اشاره کنید. به خصوص ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی برای حق ملاقات و ماده ۷ قانون حمایت خانواده برای صدور دستور موقت بدون نیاز به تأمین، بسیار مهم هستند.
- درخواست صدور دستور موقت و اجرای آن قبل از ابلاغ: مجدداً تأکید کنید که به دلیل فوریت امر، خواستار صدور و اجرای دستور موقت، حتی پیش از ابلاغ به خوانده هستید.
- درخواست رسیدگی به اصل دعوا: در پایان، درخواست کنید که دادگاه پس از صدور دستور موقت، به اصل دعوای شما (تعیین دائمی زمان و مکان ملاقات) نیز رسیدگی کند.
نکات کلیدی در نگارش
- استفاده از لحن مناسب: لحن باید محترمانه، حقوقی و رسمی باشد. از بیان احساسات بیش از حد یا اتهامات بی اساس خودداری کنید.
- وضوح و اختصار: جملات را کوتاه و واضح بنویسید. از اطاله کلام پرهیز کنید و مطالب را به گونه ای بیان کنید که دادگاه به راحتی بتواند خواسته شما را درک کند.
- صداقت: تمامی اطلاعات و وقایع را با صداقت کامل بیان کنید.
- استفاده از اصطلاحات حقوقی صحیح: در حد امکان، از اصطلاحات حقوقی صحیح استفاده کنید.
با رعایت این نکات، دادخواست شما از اعتبار و استحکام کافی برخوردار خواهد بود و شانس موفقیت شما در رسیدن به حق ملاقات با فرزندتان افزایش می یابد.
نمونه دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت
در ادامه، یک نمونه دادخواست جامع و قابل استفاده برای درخواست ملاقات فرزند با دستور موقت ارائه می شود. این نمونه با در نظر گرفتن کلیه بخش های توضیح داده شده و استنادات قانونی لازم تنظیم شده است. لطفاً بخش های مشخص شده در پرانتز را با اطلاعات مربوط به پرونده خود تکمیل نمایید.
باسمه تعالی
نمونه دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت
مشخصات طرفین:
۱. خواهان:
- نام و نام خانوادگی: (نام کامل شما)
- نام پدر: (نام پدر شما)
- کد ملی: (کد ملی شما)
- آدرس کامل و کد پستی: (آدرس دقیق محل سکونت شما)
- شماره تلفن همراه: (شماره تلفن همراه شما)
۲. خوانده:
- نام و نام خانوادگی: (نام کامل والد دیگر و دارای حضانت)
- نام پدر: (نام پدر والد دیگر)
- کد ملی: (کد ملی والد دیگر، در صورت اطلاع)
- آدرس کامل و کد پستی: (آدرس دقیق محل سکونت والد دیگر)
- شماره تلفن همراه: (شماره تلفن همراه والد دیگر، در صورت اطلاع)
خواسته:
- بدواً صدور دستور موقت مبنی بر تعیین زمان و مکان ملاقات با فرزند/فرزندان مشترک (نام فرزند اول) (تاریخ تولد) و (نام فرزند دوم، در صورت وجود) (تاریخ تولد) و اجرای فوری آن قبل از ابلاغ به خوانده محترم، لغایت صدور و اجرای حکم قطعی در دعوای اصلی.
- صدور حکم مبنی بر تعیین زمان، مکان و نحوه ملاقات دائمی اینجانب با فرزند/فرزندان مشترک فوق الذکر، ضمن تعیین مدت و شرایط ملاقات، وفق ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی و ماده ۴ قانون حمایت خانواده.
- الزام خوانده به پرداخت کلیه خسارات دادرسی از جمله هزینه ثبت دادخواست و حق الوکاله وکیل (در صورت داشتن وکیل).
دلایل و منضمات:
- تصویر مصدق شناسنامه خواهان.
- تصویر مصدق کارت ملی خواهان.
- تصویر مصدق شناسنامه خوانده (در صورت موجود بودن).
- تصویر مصدق شناسنامه فرزند/فرزندان مشترک.
- تصویر مصدق عقدنامه دائم به شماره (شماره عقدنامه) مورخ (تاریخ عقد) تنظیمی در دفترخانه (شماره دفترخانه) (نام شهر).
- تصویر مصدق طلاق نامه به شماره (شماره طلاق نامه) مورخ (تاریخ طلاق) صادره از دفترخانه (شماره دفترخانه) (نام شهر) (در صورت طلاق).
- (در صورت لزوم) استشهادیه محلی مبنی بر ممانعت از ملاقات.
- (سایر مدارک و مستندات موجود که اثبات کننده ادعاست).
ریاست محترم دادگاه خانواده شهرستان (نام شهرستان دادگاه صالح)
با سلام و احترام،
احتراماً به استحضار عالی می رساند:
اینجانب (نام کامل خواهان) و خوانده محترم سرکار/جناب آقای/خانم (نام کامل خوانده)، مستنداً به رونوشت سند نکاحیه پیوست دادخواست، به شماره (شماره عقدنامه) تنظیمی در دفترخانه (شماره دفترخانه) (نام شهر) در تاریخ (تاریخ عقد) به عقد دائم یکدیگر درآمده ایم. حاصل این ازدواج یک/چند فرزند مشترک به نام/نام های (نام کامل فرزند/فرزندان) متولد (تاریخ تولد فرزند اول) و (تاریخ تولد فرزند دوم، در صورت وجود) می باشد.
به دلیل اختلافات خانوادگی میان اینجانب و خوانده، مستنداً به (ذکر دلیل: طلاق نامه پیوست/شهادت شهود/عدم سازش و جدایی عملی)، اینجانبان در تاریخ (تاریخ طلاق/جدایی) از یکدیگر جدا شده ایم و حضانت و نگهداری فرزند/فرزندان مشترک، با توجه به سن قانونی، به عهده خوانده محترم می باشد. متاسفانه، از تاریخ جدایی/طلاق، خوانده محترم به بهانه های مختلف، از ملاقات اینجانب با فرزند/فرزندان مشترک ممانعت به عمل آورده است.
این ممانعت نه تنها موجبات بروز ناراحتی های فراوان روحی برای اینجانب را فراهم آورده، بلکه سلامت روحی و عاطفی فرزند/فرزندان مشترک را نیز به شدت تحت تأثیر قرار داده و سبب ورود خسارات معنوی جبران ناپذیری برای اینجانب و آینده فرزند/فرزندانم گردیده است. از آنجا که استمرار دوری از فرزند/فرزندان، می تواند آسیب های جدی و طولانی مدتی به روابط عاطفی و رشد شخصیتی آنان وارد آورد، فوریت امر در برقراری ملاقات کاملاً مشهود و ضروری است.
نظر به مراتب فوق و مستنداً به ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی که حق ملاقات طفل را برای والد غیرحاضن تضمین نموده و ماده ۷ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ که صدور دستور موقت در امور خانواده (از جمله ملاقات طفل) را بدون اخذ تأمین و با قابلیت اجرای فوری قبل از ابلاغ به خوانده مجاز می شمارد، لذا:
- بدواً، به دلیل فوریت امر و جلوگیری از آسیب های روانی و روحی بیشتر به اینجانب و فرزند/فرزندان مشترک، تقاضای صدور دستور موقت مبنی بر اجازه ملاقات با فرزند/فرزندان مشترک و اجرای آن قبل از ابلاغ به خوانده محترم، از تاریخ تقدیم دادخواست لغایت صدور رأی قطعی در خصوص اصل دعوا و اجرای آن را دارم.
- در ماهیت دعوی، صدور حکم شایسته مبنی بر اجازه ملاقات اینجانب با فرزند/فرزندان مشترک ضمن تعیین مدت، زمان و مکان ملاقات، وفق موازین شرعی و قانونی و مصلحت طفل، و همچنین الزام خوانده به پرداخت کلیه خسارات دادرسی، مورد استدعاست.
با تشکر و تجدید احترام،
نام و نام خانوادگی خواهان: (نام کامل شما)
امضاء: (امضای شما)
تاریخ: (تاریخ تقدیم دادخواست)
اقدامات پس از صدور دستور موقت: نکات اجرایی و حقوقی
پس از طی مراحل ثبت دادخواست و صدور دستور موقت ملاقات فرزند توسط دادگاه، مسیر حقوقی به پایان نمی رسد، بلکه وارد مرحله مهم «اجرا» می شود. آگاهی از اقدامات لازم در این مرحله و همچنین پیامدهای قانونی عدم رعایت دستور موقت، برای والد خواهان از اهمیت بالایی برخوردار است.
اجرای دستور موقت: نقش واحد اجرای احکام
دستور موقت، به دلیل ماهیت فوری خود، به محض صدور توسط قاضی، قابلیت اجرا دارد. برای اجرای این دستور، خواهان باید به واحد اجرای احکام دادگستری مراجعه کند. مسئولیت اجرای دستور موقت، با این واحد است. واحد اجرای احکام با ابلاغ دستور به والد دارای حضانت (خوانده) و در صورت لزوم با حضور نیروی انتظامی، شرایط ملاقات را فراهم می آورد. یکی از مزایای ماده ۷ قانون حمایت خانواده، همانطور که پیشتر ذکر شد، این است که دستور موقت در امور ملاقات فرزند، حتی بدون نیاز به اخذ تأمین و بدون تأیید رئیس حوزه قضایی، قابل اجرا است که این امر سرعت عمل را به شکل چشمگیری افزایش می دهد.
خواهان می تواند درخواست کند که اجرای دستور موقت با حضور مددکار اجتماعی یا ناظر صورت گیرد تا از بروز تنش و درگیری جلوگیری شود و ملاقات در محیطی آرام و مناسب برای فرزند اتفاق بیفتد.
مهلت اقامه دعوای اصلی پس از دستور موقت (۲۰ روز)
بر اساس ماده ۳۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی، خواهان باید ظرف بیست روز از تاریخ صدور دستور موقت، دادخواست مربوط به اصل دعوا را به دادگاه صالح تقدیم کند و گواهی آن را به دادگاهی که دستور موقت صادر کرده است تسلیم نماید، والا دادگاه صادرکننده دستور موقت به درخواست طرف دیگر از آن رفع اثر خواهد کرد.
این بدان معناست که اگر پیش از ارائه دادخواست اصلی، اقدام به درخواست دستور موقت کرده اید، پس از صدور دستور موقت، تنها ۲۰ روز مهلت دارید تا دادخواست اصلی ملاقات فرزند را نیز ثبت کنید. در غیر این صورت، دستور موقت صادر شده، ملغی الاثر شده و دیگر قابلیت اجرا نخواهد داشت. این نکته بسیار حائز اهمیت است و غفلت از آن می تواند زحمات شما را بی نتیجه بگذارد.
عواقب عدم رعایت دستور موقت توسط والد حضانت دار
در صورتی که والد دارای حضانت (خوانده) از اجرای دستور موقت ملاقات فرزند خودداری کند یا مانع از اجرای آن شود، با پیامدهای قانونی جدی روبرو خواهد شد:
- جریمه نقدی: دادگاه می تواند برای عدم اجرای دستور موقت، جریمه نقدی برای والد ممانعت کننده تعیین کند.
- بازداشت: همانطور که در ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده اشاره شد، هر کس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذینفع و به دستور دادگاه صادرکننده رأی نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می شود. این مجازات، ضمانت اجرایی قوی برای اجرای دستورات قضایی است.
- احتمال سلب حضانت: ممانعت مکرر و بی دلیل از ملاقات فرزند، می تواند به عنوان یکی از دلایل سلب حضانت از والد ممانعت کننده مورد استناد قرار گیرد. ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده به دادگاه اجازه می دهد در صورت خودداری مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر یا ممانعت از ملاقات، در خصوص واگذاری حضانت به دیگری یا تعیین ناظر تصمیم گیری کند.
نقش دادگاه در تعیین زمان، مکان و مدت ملاقات
دادگاه در تعیین زمان، مکان و مدت ملاقات، همواره مصلحت طفل را در اولویت قرار می دهد. در این زمینه، دادگاه می تواند به توصیه های زیر عمل کند:
- زمان ملاقات: معمولاً یک یا دو روز در هفته (مثلاً پنجشنبه و جمعه) یا هر دو هفته یک بار (برای افرادی که در شهرهای متفاوت زندگی می کنند) تعیین می شود.
- مکان ملاقات: می تواند در منزل یکی از والدین، در مکانی عمومی مانند پارک یا رستوران، یا در مراکز تعیین شده توسط دادگستری (مانند خانه های سلامت یا مراکز مشاوره) باشد. در مواردی که اختلاف شدید باشد، ممکن است ملاقات در کلانتری یا با حضور ناظر صورت گیرد.
- مدت ملاقات: معمولاً چند ساعت در روز یا یک شبانه روز (برای ملاقات های دو هفته یک بار) است.
دادگاه در تمامی این تصمیمات، شرایط سنی کودک، وضعیت روحی و روانی والدین، و توانایی های آنان را در نظر می گیرد تا بهترین تصمیم برای مصلحت کودک اتخاذ شود. والدین باید در این فرآیند همکاری لازم را داشته باشند و از تشدید اختلافات پرهیز کنند.
نتیجه گیری
حق ملاقات فرزند، یک حق اساسی و خدشه ناپذیر است که برای سلامت عاطفی و روانی کودک و والد غیرحاضن، حیاتی محسوب می شود. در موارد ممانعت از این حق، سازوکار حقوقی «دستور موقت ملاقات فرزند» به والدین امکان می دهد تا با فوریت و اثربخشی، این ارتباط حیاتی را برقرار سازند. این فرآیند، نه تنها پشتوانه قانونی محکمی در قانون مدنی و قانون حمایت خانواده دارد، بلکه با ابزارهای اجرایی قوی، از جمله ضمانت اجرای بازداشت برای والد ممانعت کننده، از تضییع حقوق ذی نفعان جلوگیری می کند.
اقدام به موقع و تنظیم دقیق دادخواست، با استناد به قوانین مرتبط و ارائه مدارک کامل، می تواند نقش کلیدی در موفقیت این درخواست ایفا کند. در نهایت، همواره حفظ مصلحت و سلامت روحی فرزند باید در کانون توجه قرار گیرد. برای پرونده های پیچیده تر و حصول اطمینان از صحت اقدامات حقوقی، اکیداً توصیه می شود که از مشاوره حقوقی تخصصی با وکلای مجرب در امور خانواده بهره مند شوید تا بهترین نتیجه ممکن حاصل شود.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "نمونه دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت (فوری و جامع)" هستید؟ با کلیک بر روی قوانین حقوقی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "نمونه دادخواست ملاقات فرزند با دستور موقت (فوری و جامع)"، کلیک کنید.